Σε μια περίοδο αυξημένης έντασης μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, η La Repubblica φιλοξένησε άρθρο του Ιταλού αναλυτή θεμάτων ασφάλειας, Τζανλούκα ντι Φέο, στο οποίο σκιαγραφείται ο τρόπος δράσης της Μοσάντ στο ιρανικό έδαφος. Με στυλ αφηγηματικό αλλά και διαποτισμένο από υποθέσεις και πληροφορίες παρασκηνίου, το ρεπορτάζ παρουσιάζει την υποτιθέμενη δράση μιας «λεγεώνας μυστικών πρακτόρων», πολλοί εκ των οποίων είναι γυναίκες, που επιχειρούν εντός των ιρανικών συνόρων. Κατά τον Ντι Φέο, η Μοσάντ στρατολογεί πρόσωπα εκτός Ισραήλ, κυρίως νεαρούς Άραβες, και ιδιαίτερα γυναίκες, τους οποίους εκπαιδεύει επί σειρά ετών προτού τους αναθέσει αποστολές. Οι πράκτορες αυτοί, σύμφωνα με το άρθρο, έχουν καταφέρει να διεισδύσουν στην Τεχεράνη και να εντοπίσουν κρίσιμες τοποθεσίες: κατοικίες αξιωματούχων του ιρανικού καθεστώτος, εγκαταστάσεις του πυρηνικού προγράμματος, ακόμη και υπόγειες αποθήκες βαλλιστικών πυραύλων στις ερήμους.
Ο συντάκτης αναφέρει ότι η επιλογή των πρακτόρων γίνεται από ομάδες με γεωπολιτική κάλυψη, όπως μέλη σιιτικών μειονοτήτων του Αφγανιστάν, Άραβες της διασποράς, Ευρωπαίους ή Λατινοαμερικανούς από χώρες με οικονομικούς δεσμούς με το Ιράν. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στον ρόλο των γυναικών, με ένα σχόλιο που ενδέχεται να θεωρηθεί σεξιστικό, καθώς παρουσιάζονται ως «επαγγελματίες της αποπλάνησης» αλλά και εκπαιδευμένες σε κατασκευές εκρηκτικών και ακριβή σκοποβολή. Ο Ντι Φέο ισχυρίζεται ότι κατά τη διάρκεια της νύχτας Πέμπτης προς Παρασκευή, γυναίκες πράκτορες «σταμπάρισαν» με ακτίνες λέιζερ τα σπίτια Ιρανών αξιωματούχων, ώστε να κατευθυνθούν με ακρίβεια οι πύραυλοι Spice των ισραηλινών μαχητικών. Σε άλλες περιοχές, καθοδήγησαν επιθέσεις σε κινητά αντιαεροπορικά συστήματα που φυλούσαν υπόγεια πυραυλικά συγκροτήματα.
Η εικόνα που σκιαγραφείται για την Τεχεράνη μετά τις επιχειρήσεις είναι εκείνη ενός παρανοϊκού καθεστώτος: συλλήψεις, εφόδους, εσωτερικός τρόμος για «πέμπτη φάλαγγα». Οι μουλάδες αναζητούν καταφύγια αλλά παραμένουν εκτεθειμένοι από τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες τους, οι οποίες υποτίθεται πως παρακολουθούνται από ισραηλινά κατασκοπευτικά αεροσκάφη. Στην κατακλείδα του άρθρου, ο Ντι Φέο επισημαίνει ότι το Ισραήλ, πλέον κυρίαρχο στον αέρα, ίσως επιχειρήσει αποστολές κομάντο με αλεξίπτωτα σε υπόγειες βάσεις — ένα σενάριο υψηλού ρίσκου, αλλά, όπως γράφει, «ίσως και η μόνη λύση» για να χτυπηθούν στόχοι που οι συμβατικές βόμβες δεν μπορούν να φτάσουν. Με βάση το δημοσίευμα, η ισραηλινή στρατηγική εξελίσσεται σε έναν συνδυασμό ακριβείας, ανθρώπινων δικτύων και τεχνολογικής υπεροχής, με στόχο την αποσταθεροποίηση των υποδομών του Ιράν από το εσωτερικό — σε μια επιχείρηση που μοιάζει περισσότερο με σενάριο κατασκοπικής ταινίας παρά με συμβατικό στρατιωτικό χτύπημα.