Υπερανάλυση και άγχος: Χάσιμο χρόνου από τη ζωή και απώλεια 8 σημαντικών εμπειριών, για όσους υπεραναλύουν
Η υπερβολική σκέψη είναι μια νοητική παγίδα, που σε κάνει να ανησυχείς διαρκώς και το μυαλό σου τρέχει συνεχώς. Η υπερβολική σκέψη οδηγεί σε άγχος, στρες και μειωμένη παραγωγικότητα, ενώ όταν το άτομο που σκέφτεται υπερβολικά, παγιδεύεται στις αρνητικές σκέψεις. Η υπερβολική σκέψη μπορεί να “αλλοιώσει” την καθημερινότητα του, καθώς μπορεί να τον κάνει να χάσει πολλά πραγματικά υπέροχα πράγματα στη ζωή του. Μπορεί να είναι τόσο απασχολημένος με το να ανησυχεί και να υπεραναλύει, για το τι μπορεί να πάει στραβά, ή τι μπορεί να σκεφτούν οι άνθρωποι, ώστε να ξεχάσει να ζήσει πραγματικά τη ζωή του.
Ωστόσο αυτή η υπερανάλυνση και η υπερβολική σκέψη, έχει επιπτώσεις στην καθημερινή ποιότητά ζωής του ατόμου, με αποτέλεσμα να χάνει 8 ουσιαστικές και σημαντικές εμπειρίες ζωής. Οι 8 ουσιαστικές και σημαντικές αυτές εμπειρίες που χάνει είναι: η χαρά του αυθορμητισμού, η χαρά του απροσδόκητου, ο ενθουσιασμός του ρίσκο, το τώρα, η εμπιστοσύνη στο ένστικτο, η σύνδεση με τους άλλους, η αποδοχή των ατελειών, η τέχνη της μη προσκόλλησης.
Αναλυτικά:
Η χαρά του αυθορμητισμού
Ο αυθορμητισμός είναι φρεσκάδα και χαρά για τη ζωή. Είναι ένα ταξίδι που πας με καλούς φίλους χωρίς να το έχεις οργανώσει, η απόφασή σου να κάνεις κάτι νέο. Όσοι υπεραναλύουν τα πάντα στη ζωή, χάνουν την ικανοποίηση των αυθόρμητων αποφάσεων. Κάποιες απ’ τις ομορφότερες εμπειρίες που έχει να προσφέρει η ζωή, δεν τις σχεδιάζουμε.
Η χαρά του απροσδόκητου
Όσο και αν το θέλουμε, είναι αδύνατον να προβλέψουμε και να σχεδιάσουμε τα πάντα. Πολύ συχνά, η ζωή είναι απρόβλεπτη. Η χαρά της ζωής δεν βρίσκεται στο ν’ αποφεύγουμε, αλλά ν’ αγκαλιάζουμε και να χαιρόμαστε το απροσδόκητο. Το αναπάντεχο μπορεί να είναι τρομακτικό, μπορεί να είναι και συναρπαστικό, είναι ζήτημα οπτικής.
Ο ενθουσιασμός του ρίσκου
Η υπερανάλυση μας κρατάει μακριά από κινδύνους και ρίσκο. Ορισμένες φορές, ένα ρίσκο μπορεί να μας προσφέρει μία σημαντική εμπειρία και ένα μοναδικό συναίσθημα. Ως ρίσκο δεν εννοούμε πάντα ακραία και επικίνδυνα αθλήματα, αλλά μπορεί να είναι κάτι που είναι πρωτόγνωρο για εμάς
Το τώρα
Η ανάλωση όλου του πολύτιμου χρόνου στη στρατηγική οργάνωση του μέλλοντος, κατατρώει τη χαρά του να ζεις το παρόν. Έρευνα το Harvard έχει διαπιστώσει ότι το 47% του χρόνου μας αφιερώνεται στον σχεδιασμό του αύριο, χάνοντας κάθε στιγμή από το τώρα: την ομορφιά του ηλιοβασιλέματος, τη γεύση του καφέ. Οι στιγμές είναι φευγαλέες, μοναδικές και δεν γυρίζουν πίσω.
Η εμπιστοσύνη στο ένστικτο
Τα ένστικτα είναι έμφυτες, ανθρώπινες λειτουργίες που, στο πέρασμα των αιώνων έχουν τελειοποιηθεί. Η αποσιώπηση των φαινομενικά ανεξήγητων μηνυμάτων που μας στέλνει το ένστικτο και η υπερανάλυση με τη λογική, μπορεί να μας οδηγήσει σε αποφάσεις ακατάλληλες για εμάς.
Η σύνδεση με τους άλλους
Η υπερανάλυση μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στη σύνδεσή μας με τους άλλους. Φιλτράρουμε την κάθε μας σκέψη και λογοκρίνουμε τον εαυτό μας, με αποτέλεσμα να ξεχνάμε την ουσιαστική σύνδεση με τους ανθρώπους στη ζωή μας.
Η αποδοχή των ατελειών μας
Η υπερανάλυση πηγαίνει χέρι-χέρι με την αμφισβήτηση του εαυτού και την αυτοκριτική. Η υπερβολική σκέψη και ανάλυση της κάθε μας ατέλειας, που έχουμε ως άνθρωποι, μπορεί να είναι εξουθενωτική. Κυρίως, είναι ανώφελη, αφού οδηγεί στη σύγκριση και κάνοντάς μας ανίκανους να εκτιμήσουμε την μοναδικότητά μας.
Η τέχνη της μη προσκόλλησης
Η υπερανάλυση είναι αποτέλεσμα της θέλησής μας να έχουμε τον έλεγχο κάθε κατάστασης. Στην πραγματικότητα, είναι αδύνατον να ελέγξουμε ή να προβλέψουμε τα περισσότερα απ’ όσα συμβαίνουν στη ζωή μας. Δεν είναι απλό να σταματήσουμε να επιμένουμε να ελέγχουμε τις καταστάσεις τις ζωή μας, αλλά τα οφέλη από την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας ν’ ανταποκριθούμε, είναι ασύγκριτα.
