Πελέ - πόλεμος: Ο «βασιλιάς» είχε πει πως είναι αλήθεια και ότι δεν ήταν ο μόνος πόλεμος που σταμάτησε για χάρη του
Στην ανάρτηση στον λογαριασμό του Πελέ στο Instagram όπου και ανακοινώθηκε ο θάνατός του σε ηλικία 82 ετών το βράδυ της Πέμπτης (29/12) μεταξύ των κατορθωμάτων του αναφέρεται και το ότι «σταμάτησε έναν πόλεμο». Αλλά ποιόν πόλεμο; Η «μυθολογία» του «βασιλιά» είναι πλούσια και τον θέλει να είναι ο λόγος που κατέβασαν τα όπλα στη Νιγηρία το 1969 όταν στη χώρα μαινόταν εμφύλιος πόλεμος μεταξύ της Νιγηρίας και της Μπιάφρα. Ο θρυλικός Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής και οι συμπαίκτες του εκείνη την εποχή στη Σάντος περηφανεύονταν πως εκείνοι ήταν οι υπεύθυνοι για τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός. Εκείνη την εποχή η «Πεΐσε», όπως είναι το παρατσούκλι της Σάντος, έκανε περιοδείες σε όλο τον κόσμο προσπαθώντας να αποκομίσει το μάξιμουμ οικονομικό κέρδος από την τεράστια φήμη του Πελέ και των υπόλοιπων «Santasticos», όπως είχε βαφτιστεί εκείνη η ομάδα.
Το ταξίδι στην Αφρική
Στις αρχές του 1969 η Σάντος έκανε τουρνέ στην Αφρική παρόλο που η ήπειρος βρισκόταν σε αναβρασμό με τα τύμπανα του πολέμου να ακούγονται σε πολλές χώρες και περιοχές. Από το 1967 στη Νιγηρία είχε ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος με τη βία να έχει προκαλέσει το θάνατο σε περίπου δύο εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ μετατοπίστηκαν σχεδόν 4,5 εκατομμύρια.
Στις 26 Ιανουαρίου, λοιπόν, η Σάντος έπαιξε με τη Νιγηρία σε φιλική αναμέτρηση που έληξε ισόπαλη 2-2. Στις 4 Φεβρουαρίου, όμως, σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του βραζιλιάνικου συλλόγου, η ομάδα έπαιξε στην Μπενίν Σίτι, στα σύνορα με το προπύργιο της Μπιάφρα, ουσιαστικά στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Εκείνη την ημέρα, η Σάντος νίκησε με 2-1 μια επίλεκτη ομάδα από τις μεσοδυτικές επαρχίες της Νιγηρίας.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η γέφυρα του Μπενίν
Όπως αναφέρει η ίδια πηγή, εκείνο το ματς στα σύνορα δεν είχε προγραμματιστεί όταν συμφωνήθηκε να γίνει η περιοδεία στην Αφρική. Πραγματοποιήθηκε όταν οι παίκτες της Σάντος έλαβαν εγγυήσεις για την ασφάλειά τους. Η επιβεβαίωση πως όντως ο πόλεμος σταμάτησε για να μπορέσουν να δουν όλοι τον Πελέ να παίζει εκείνη την ημέρα ήρθε το 1990 με αφορμή τα 50ά γενέθλια του «βασιλιά» στο διάσημο βραζιλιάνικο περιοδικό Placar.
Σύμφωνα με τον Ζιλμπέρτο Καστόρ Μαρκές, απεσταλμένο της εφημερίδας A Tribuna για να καλύψει την περιοδεία της Σάντος έγραψε πως ο συνταγματάρχης Σάμουελ Ογκμπεμούντια κήρυξε την ημέρα ως αργία και έδωσε εντολή να ανοίξει η γέφυρα του Μπενίν που ένωνε τη Νιγηρία με την Μπιάφρα ώστε όλοι να μπορέσουν να δουν τον αγώνα. Για 48 ώρες δεν υπήρξαν εχθροπραξίες λέει ο… μύθος.
Οι τότε συμπαίκτες του Πελέ, Ζίλμαρ και Κοουτίνιο, υποστήριξαν ότι η κατάπαυση του πυρός κράτησε όσο και το ματς αφού στην πτήση που πήραν έπειτα άκουσαν καταιγισμό από σφαίρες. «Σίγουρα το ότι σταματήσαμε έναν πόλεμο ήταν ακόμη ένα κατόρθωμα στα τόσα που είχαμε πετύχει», τόνισε σε συνέντευξή στην ιστοσελίδα Gazeta Esportiva, ο παίκτης της Σάντος εκείνη την περίοδο, Λίμα και συνέχισε: «Θα μπορούσαμε να μην παίξουμε, αλλά δεν το κάναμε. Θέλαμε να δώσουμε εκείνον τον αγώνα».
Ο ίδιος ο Πελέ, πάντως, έχει δώσει ανάμεικτες εκδοχές για το τί πραγματικά συνέβη. Στην αυτοβιογραφία του υπογραμμίζει πως οι Νιγηριανοί εξασφάλισαν πως δεν πρόκειται να υπήρχε εισβολή στο Λάγος όσο η Σάντος ήταν εκεί. Βέβαια, σε άλλες αναφορές του στο περιστατικό δήλωσε πως όντως ο πόλεμος σταμάτησε για να τον δουν να παίζει.
Ο άλλοι… πόλεμοι
Αυτή πάντως δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Πελέ φέρεται να σταμάτησε έναν πόλεμο, αλλά για την προηγούμενη δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία πως η ιστορία έχει έστω μια δόση αλήθειας. Το 1967 η Σάντος είχε περιοδεύσει και τότε στην Αφρική, στη ΛΔ του Κονγκό και στην Γκαμπόν, η οποία βίωνε έναν εμφύλιο πόλεμο.
Το 2012 ο Πελέ επέστρεψε στην Γκαμπόν και ανέφερε στον πρόεδρο Αλί Μπόνγκο: «Μας είπαν να μην έρθουμε, πως υπήρχε πόλεμος και ότι είχαμε τρελαθεί. Παίξαμε εδώ στην Λίμπρεβιλ και στην Κινσάσα και ο πατέρας του νυν προέδρου (Ομάρ Μπόνγκο) που ήταν πρόεδρος τότε, είπε: “Θα πρέπει να σταματήσουμε τον πόλεμο γιατί όλοι θα πάμε να δούμε τον Πελέ”. Σταμάτησε ο πόλεμος, παίξαμε το ματς και φύγαμε. Δεν μπορώ να το ξεχάσω». Ένα παρόμοιο περιστατικό υποτίθεται πως έγινε και στον Λίβανο το 1975.
