Κορονοϊός εμβόλιο: Ανησυχητικά στοιχεία για την επιθυμία των Ελλήνων να εμβολιαστούν ανέδειξε έρευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Κορονοϊός εμβόλιο: Προβληματίζουν τα στοιχεία που ανέδειξε το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών αναφορικά με το ποσοστό των Ελλήνων που φορούν μάσκα, το πόσο τηρούν τα μέτρα προστασίας, αλλά κυρίως σε τι ποσοστό επιθυμούν να εμβολιαστούν. Η έρευνα είχε ως βάση δείγμα 3.571 παρατηρήσεων και συμμετέχοντες κάθε ηλικίας από όλη την Ελλάδα, με διαφορετικό όμως κοινωνικοοικονομικό προφίλ. Στο γενικό σύνολο φαίνεται πως 86% φορά μάσκα, το 68% κρατά τις αποστάσεις και το 90% στέλνει SMS. Μέχρι εδώ καλά. Εκεί όμως που τα αποτελέσματα της έρευνας προσκρούουν με ταχύτητα πάνω στην κοινή λογική είναι πως μόνο το 42% των πολιτών προτίθεται να εμβολιαστεί.
Ευτυχώς και μεταξύ του υπολειπόμενου 58% αναφέρεται από κάποιους ως βασικός λόγος δισταγμού απέναντι στον εμβολιασμό ο φόβος για παρενέργειες και η αμφιβολία για την αποτελεσματικότητά του. Γιατί υπάρχουν και εκείνοι, που κατηγορούν τους Μασόνους, την Λέσχη Μπίλντερμπεργκ ή τον Μπιλ Γκέιτς. Εκείνοι που φοβούνται ότι θα τους τσιπάρουν, ότι θα παρακολουθούν τις κινήσεις και τις συνήθειές τους, ότι τελικά θα ελέγχουν τη ζωή τους. Δεν είναι λίγοι αυτοί. Είναι πράγματα που ακούς να λέγονται δημόσια, στο πόδι στον δρόμο, περιμένοντας να πάρεις έναν καφέ ή μέσα στο λεωφορείο.
Το προφίλ της απόκλισης
Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι το οικονομικοκοινωνικό προφίλ των συνωμοσιολόγων. Αν και η γενικότερη εμπειρία έχει δείξει ότι η συνωμοσιολογία δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένο ηλικιακό εύρος, εδώ φαίνεται πως κινούμαστε στο 55+ και στο 25-. Γιατί αυτή η κατηγοριοποίηση; Ίσως γιατί οι πρώτοι φοβούνται να χάσουν το παρελθόν και οι δεύτεροι το μέλλον. Οι ενδιάμεσοι πρέπει απλώς να την παλέψουν με το τώρα. Παράλληλα και με τον κίνδυνο να φανούμε πολιτικώς μη ορθοί, θα λέγαμε πως το επίπεδο εκπαίδευσης παίζει ασφαλώς τον ρόλο του. Η σωστή πανεπιστημιακή παιδεία μπορεί να μη σε γεμίζει με απαντήσεις, σε γεμίζει όμως σίγουρα με ερωτήματα. Ερωτήματα που μαθαίνεις να απαντάς και να στηρίζεις μόνο με στοιχεία.
Το παράδειγμα του Μορφέα
Το ακόμα πιο παράδοξο είναι πως άτομα με μηδενική κοινωνική απόκλιση και επαναστατική διάθεση, πλήρως ενταγμένα στο σύστημα, ανησυχούν μήπως παρακολουθούνται. Λες και το όποιο -εκτός Ελλάδος- σκοτεινό κέντρο θα αποκόμιζε κάποια σπουδαία πληροφορία παρακολουθώντας τη ζωή της κυρα Τέτοιας από το Κουκάκι (μην παρεξηγηθούμε, απλό παράδειγμα και ωραιότατη περιοχή). Το μόνο που μπορεί να πάθαινε ήταν να πεθάνει από πλήξη. Αλλά θα πείτε ότι προσωπικά δεδομένα είναι αυτά και όση θανατηφόρα πλήξη κι αν περιέχουν, είναι δικά σου και δεν θέλεις να τα μοιραστείς. Σεβαστό.
Από την άλλη, τα ίδια αυτά άτομα αν βρίσκονταν μπροστά στο δίλημμα που έθεσε ο Μορφέας στον Νίο στην ταινία Matrix, της επιλογής δηλαδή ανάμεσα σε δύο χάπια, το ένα από τα οποία θα τους οδηγούσε σε μια -οδυνηρή- πραγματικότητα, ενώ το άλλο στην -εικονική- ευτυχία, είναι σίγουρο πως θα διάλεγαν το δεύτερο. Αυτά για αυτούς που δεν νιώθουν. Για όλους τους άλλους το να ζεις –συνειδητά- ως μικροαστός θέλει την προσπάθειά του, οι ήρωες του Παζολίνι δεν το κατάφεραν.
Δείτε ακόμη
Δωρεάν rapid test μέσα από το αυτοκίνητο – Που γίνονται σήμερα
Πόσοι Έλληνες σκοπεύουν να εμβολιαστούν – Η μεγάλη έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών
Rapid test: Η Δυτική Αττική γίνεται… Βόλος
