Πόρισμα Καρώνη - Βούλγαρης: Όσα λέει ο πατέρας του μηχανοδηγού
Ένα χρόνο και πλέον μετά τη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών, βαθιές διαφωνίες και προσωπικές πικρίες εξακολουθούν να ταλανίζουν τις οικογένειες των θυμάτων. Σε μια συγκλονιστική παρέμβαση στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1, ο Παναγιώτης Βούλγαρης, πατέρας του αδικοχαμένου μηχανοδηγού της εμπορικής αμαξοστοιχίας Σπύρου Βούλγαρη, περιέγραψε σκηνές εντάσεων και αποκλεισμών που εκτυλίχθηκαν σε συνάντηση μεταξύ συγγενών των θυμάτων, αποκαλύπτοντας το εύθραυστο κλίμα μεταξύ ορισμένων οικογενειών. Σύμφωνα με την μαρτυρία του κ. Βούλγαρη, στη διάρκεια κοινής συνάντησης συγγενών τον Μάρτιο του 2024 – παρουσία και του πραγματογνώμονα κ. Λακαφώση – υπήρξε έντονο επεισόδιο όταν ένας από τους παρευρισκόμενους, ο κ. Ψαρόπουλος, ζήτησε την αποχώρηση των οικογενειών Βούλγαρη και Μασσαλή από την αίθουσα. Όπως περιέγραψε: «Αφού ξεκίνησε να μιλάει ο κ. Λακαφώσης, σηκώθηκε ο κ. Ψαρόπουλος και λέει: “Έχω μια ένσταση. Για να συνεχιστεί η συζήτηση απαιτώ να φύγει η οικογένεια του κ. Βούλγαρη και του κ. Μασσαλή, γιατί έχουμε αντικρουόμενα συμφέροντα μεταξύ μας”. Ας μας πει, λοιπόν, ποια είναι αυτά τα συμφέροντα που θεωρεί πως μας χωρίζουν». Η φράση “αντικρουόμενα συμφέροντα” επανέφερε στην επιφάνεια μια εύθραυστη πραγματικότητα: το κοινό πένθος δεν συνοδεύεται πάντα από ομοψυχία, ιδιαίτερα όταν εμπλέκονται διαφορετικές εκτιμήσεις για τις ευθύνες της τραγωδίας, τις νομικές ενέργειες και τη δημόσια εκπροσώπηση.
Καρυστιανού για πόρισμα ΕΜΠ: Ντροπή, θυμός και αποστροφή από τη σήψη
Ο κ. Βούλγαρης δεν δίστασε να εκφράσει την απογοήτευσή του και για τη στάση της προέδρου του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων, Μαρίας Καρυστιανού, τονίζοντας ότι δεν υπήρξε ποτέ ουσιαστική επικοινωνία ή συλλογική λήψη αποφάσεων για κρίσιμα ζητήματα: «Μίλησα μαζί της μια φορά. Τότε τη ρώτησα πώς βγήκε πρόεδρος του Συλλόγου. Δεν μου απάντησε. Της είπα, αφού ξεκινήσατε κάτι τέτοιο, δεν έπρεπε πρώτα να ειδοποιηθούν όλες οι οικογένειες; Να μαζευτούμε, να συναποφασίσουμε; Ούτε σε αυτό μου απάντησε. Όλοι χάσαμε τα παιδιά μας. Γιατί να έχει μεγαλύτερη φωνή εκείνη από εμένα;». Η δήλωσή του φωτίζει μια σημαντική διάσταση του συλλογικού τραύματος: το δικαίωμα στην ισότιμη φωνή και συμμετοχή. Όταν κάποιοι αισθάνονται αποκλεισμένοι από διαδικασίες εκπροσώπησης, το κοινό αίτημα για δικαιοσύνη κινδυνεύει να σκιαστεί από εσωτερικούς διχασμούς.
Σε ένα πιο ενωτικό τόνο, ο κ. Βούλγαρης τόνισε την ανάγκη για απονομή δικαιοσύνης στη βάση τεκμηριωμένων ευρημάτων και όχι σεναρίων. Χαιρέτισε το πρόσφατο πόρισμα που, όπως δήλωσε, δικαιώνει σε μεγάλο βαθμό τους δύο μηχανοδηγούς και τις οικογένειές τους, χωρίς όμως να παραβλέπει ότι ο δρόμος προς την τελική λογοδοσία είναι ακόμη μακρύς: «Βγήκε πόρισμα που κατά κάποιο τρόπο δικαιώνει τους δύο οδηγούς. Όμως, βλέπετε, συνεχίζουν κάποιοι να μιλούν για ‘άλλα πορίσματα’. Εμείς περιμένουμε να γίνουν τα δικαστήρια και να πληρώσουν αυτοί που πραγματικά φταίνε. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο».
