Η σιωπή, η ρουτίνα του σπιτιού, η αποσύνδεση από τη βοή της κοινωνικότητας είναι για πολλούς ένα εργαλείο ενίσχυσης του εαυτού, όχι ένδειξη απομάκρυνσης
Υπάρχουν ημέρες που η ιδέα να βγεις με φίλους απλώς δεν σε συγκινεί. Προτιμάς τη σιωπή του σπιτιού, μια κουβέρτα, ένα βιβλίο ή απλώς το τίποτα. Και αυτό, σύμφωνα με τους ειδικούς, μπορεί να λέει πολύ περισσότερα απ’ ό,τι νομίζεις — ή και σχεδόν τίποτα. Η επιλογή να μένει κανείς στο σπίτι αντί να βγαίνει έξω δεν είναι απαραίτητα σημάδι απομόνωσης ή θλίψης. Όπως επισημαίνεται σε άρθρο του losandes.com.ar, η συμπεριφορά αυτή μπορεί να αντανακλά είτε μια περίοδο ανασύνταξης και εσωτερικής επεξεργασίας, είτε μια υγιή προτεραιότητα στην ξεκούραση και τη συναισθηματική αποφόρτιση. «Όλοι έχουμε ανάγκη από στιγμές ενδοσκόπησης. Στιγμές όπου μαζεύουμε τις σκέψεις μας, επαναπροσδιορίζουμε στόχους, ακούμε τη σιωπή μας», σημειώνουν ψυχολόγοι. Αλλαγές στη ζωή, όπως μια νέα δουλειά, μετακόμιση ή απλώς η επιθυμία για προσωπικό χρόνο, μπορεί να μας κάνουν να αποτραβηχτούμε προσωρινά από τις κοινωνικές συναναστροφές. Αυτό δεν σημαίνει πάντα πρόβλημα — μπορεί να σημαίνει επαναφορά. Η σιωπή, η ρουτίνα του σπιτιού, η αποσύνδεση από τη βοή της κοινωνικότητας είναι για πολλούς ένα εργαλείο ενίσχυσης του εαυτού, όχι ένδειξη απομάκρυνσης.
Υπάρχουν, ωστόσο, και περιπτώσεις όπου η απομάκρυνση δεν είναι συνειδητή επιλογή, αλλά αντίδραση. Το άγχος, η θλίψη, η ψυχική κόπωση, η έλλειψη κινήτρου μπορεί να οδηγήσουν κάποιον στο να «κλείσει την πόρτα» στους άλλους και τελικά και στον ίδιο του τον εαυτό. «Μια ξαφνική αποστασιοποίηση από τον κοινωνικό κύκλο μπορεί να αποτελεί σημάδι συγκαλυμμένης κατάθλιψης», προειδοποιούν οι ειδικοί. Αν η μοναξιά συνοδεύεται από βάρος, απόσυρση ή εσωτερική αδράνεια, ίσως χρειάζεται προσοχή. Καμιά φορά, το να μη θέλεις να βγεις δεν έχει να κάνει ούτε με τη διάθεσή σου, ούτε με την ψυχική σου υγεία — έχει να κάνει με τους ανθρώπους. Ίσως δεν σε εκφράζει πια η παρέα, το ύφος, οι στόχοι, η ενέργεια. «Δεν είναι απαραίτητο να υπάρξει ρήξη. Οι σχέσεις αλλάζουν, όπως και οι ανάγκες μας. Και είναι φυσιολογικό να επιλέγουμε να κρατάμε κοντά μας όσους μας γεμίζουν», τονίζουν ψυχολόγοι.
Η μοναξιά της διαρκούς σύνδεσης
Η τεχνολογία προσφέρει την ψευδαίσθηση της επικοινωνίας. Τα κοινωνικά δίκτυα μας κρατούν διαρκώς σε επαφή, αλλά συχνά χωρίς ουσία. Το «σκρολάρισμα» αντικαθιστά την κουβέντα. Η παρουσία αντικαθίσταται από το like. Έρευνες δείχνουν ότι όσο περισσότερο χρόνο περνάμε online, τόσο λιγότερη είναι η επιθυμία μας για πραγματική, φυσική επαφή. Και αυτή η σταδιακή απομάκρυνση περνά απαρατήρητη, μέχρι που… τη συνηθίζουμε.
Όχι. Το σημαντικό είναι γιατί το κάνεις. Αν είναι επιλογή, αν σου προσφέρει γαλήνη, αν σου επιτρέπει να συνδεθείς με τον εαυτό σου, τότε είναι ένα δώρο. Αν όμως σε βαραίνει, αν σου στερεί χαρά, αν απομονώνεσαι από φόβο ή εσωτερικό πόνο, τότε ίσως χρειάζεται να κοιτάξεις λίγο πιο βαθιά μέσα σου. Η ουσία είναι να είσαι αυθεντικός με τον εαυτό σου: να μάθεις να ακούς τις ανάγκες σου, είτε αυτές σε οδηγούν σε μια βόλτα με φίλους είτε σε μια ήσυχη βραδιά στο σπίτι.
