Τζένιφερ Άνιστον: Κάνω ύπνωση τελευταία, ανέφερε η 56χρονη ηθοποιός
Μπορεί η Τζένιφερ Άνιστον να έχει ταξιδέψει σε κάθε άκρη του κόσμου και να είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα του Χόλιγουντ, ωστόσο δεν δίστασε να μιλήσει για έναν πολύ προσωπικό της φόβο: τις πτήσεις με αεροπλάνο. Σε πρόσφατη συνέντευξή της στο περιοδικό Travel + Leisure, η 56χρονη ηθοποιός αποκάλυψε ότι για χρόνια πάλευε με ακραίο φόβο για τις πτήσεις, φτάνοντας στο σημείο να ακολουθεί τελετουργικά με προληπτική ακρίβεια, σε μια προσπάθεια να νιώσει έλεγχο. «Άγγιζα πάντα το αεροπλάνο με την παλάμη του δεξιού μου χεριού και ανέβαινα με το δεξί πόδι», δήλωσε η Άνιστον, περιγράφοντας την ανάγκη της για «μαγικές κινήσεις» που θα εξασφάλιζαν μια ήρεμη πτήση. Ωστόσο, όπως εξηγεί, η λύση ήρθε μέσα από την ύπνωση, μια θεραπευτική μέθοδο που την βοήθησε να αντιμετωπίσει τον φόβο με πιο ουσιαστικό τρόπο.
«Ένα από τα πρώτα βήματα είναι να αποβάλεις αυτές τις προλήψεις. Δεν κάνω πια το δεξί χέρι – δεξί πόδι… και τώρα τα πράγματα είναι σοκαριστικά καλά!», ανέφερε με εμφανή ανακούφιση. Η αγαπημένη ηθοποιός αποκάλυψε επίσης ότι ο διαλογισμός έχει γίνει σταθερό εργαλείο για την ψυχική της ισορροπία, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των πτήσεων. Προσπαθεί να σηκώνεται, να τεντώνεται ή να περπατά συχνά στο αεροπλάνο – μικρές κινήσεις που τη βοηθούν να διαχειρίζεται το άγχος της.
Ωστόσο, όπως παραδέχθηκε με χιούμορ, το πακετάρισμα παραμένει άλλη μία πρόκληση: «Προσπαθώ πολύ να γίνω κάποια που πακετάρει λιγότερα πράγματα, γιατί φημίζομαι για το ότι παίρνω πάρα πολλά», είπε γελώντας. Η Ιαπωνία και οι Μαλδίβες, όπως αποκάλυψε, παραμένουν δύο προορισμοί που θέλει ακόμη να επισκεφθεί, παρά το ότι το ταξίδι ως εμπειρία είχε για χρόνια μια σκιά άγχους πάνω του.
Αν και η ίδια προσπαθεί να περιορίσει το περιεχόμενο της βαλίτσας της, η… υπερπαραγωγή αποσκευών φαίνεται πως εκτιμάται δεόντως από τις φίλες της. «Με εκτιμούν πολύ γιατί μπορούν πάντα να δανειστούν κάτι που ξέχασαν. Προσφέρω μια υπηρεσία!», αστειεύτηκε, δείχνοντας πως ακόμη και οι πιο διάσημες γυναίκες του κόσμου κουβαλούν στις αποσκευές τους – κυριολεκτικά και μεταφορικά – τις δικές τους ανασφάλειες, αλλά και τους δικούς τους τρόπους να τις ξεπερνούν.
