Hustle Culture: Τι είναι και γιατί θεωρείς φυσιολογικό να συμβαίνει στη δουλειά σου
Πρόκειται για μια νοοτροπία που δεν εκφράζει καμία αγάπη γι’ αυτό που κάνεις. Aπεναντίας, σε εξαντλεί. Έχεις ακούσει σίγουρα για το quiet quitting αλλά αυτό που μπορεί να μην ξέρεις, είναι ότι τις περισσότερες φορές προκαλείται από το Hustle Culture, ή αλλιώς την «κουλτούρα επαγγελματικής εξουθένωσης». Πρώτα εξουθενώνεσαι και μετά οδηγείσαι ηρωικά (αλλά σιωπηλά) προς την έξοδο γιατί μες στην τρελή καθημερινότητα, συνειδητοποιείς ότι δεν απέμεινε το παραμικρό ίχνος αυτοφροντίδας, μόνο extra ώρες πιεστικής δουλειάς. To Hustle Culture εστιάζει και τρέφεται από την ιδέα ότι απαιτείται πολύωρη εργασία για να πετύχεις, θυσιάζοντας ώρες ύπνου, ξεκούραση και ό,τι άλλο είναι πολύτιμο για σένα εκτός της επαγγελματικής σου ζωής. Πιστεύεις ότι αν δώσεις τα πάντα στη δουλειά, θα πετύχεις σε όλα αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο όρος θυμίζει κατά πολύ εκείνον της επικίνδυνης εργασιομανίας και δεν πρόκειται για κάποιο νέο trend. Προϋπήρχε από την παιδική σου ηλικία στο αναίτιο κυνήγι των βαθμών και σίγουρα τον έχεις δει να εφαρμόζεται σε κάποια δουλειά, μεγαλώνοντας.
Αυτό που θέλουν οι γυναίκες από τη δουλειά τους, είναι μόνο 2 λέξεις
Είναι πολύ πιθανό να ένιωσες την ύπαρξη του Hustle Culture όταν κάποιο αφεντικό στον δρόμο σου, σε εκπαίδευσε να μη λες ποτέ «όχι» και σε προέτρεψε να δουλέψεις παραπάνω ή να πας πιο νωρίς για δουλειά για να έρθει η επιβράβευση. Στιγμιαία, είναι πολύ πιθανό να ένιωσες μια κάποια υπερηφάνεια για σένα που ανταποκρίθηκες στα challenges αλλά στην πορεία κατάλαβες ότι η ψυχική και σωματική εξάντληση που ακολουθεί, δεν αξίζουν κανένα χειροκρότημα. Ο κύκλος της σκληρής δουλειάς είναι αέναος και η προσωπική ζωή μοιάζει με πολυτέλεια, έτσι σταματάς να έχεις με τον φόβο ότι θα χαρακτηριστείς κάπως.
Έτσι, σταματάς να αφιερώνεις χρόνο σε αγαπημένα σου πρόσωπα γιατί το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας σε βλέπει η καρέκλα σου στο γραφείο, το κινητό γίνεται η προέκταση του χεριού σου για να μη χάσεις mail ή κάποια σημαντική ειδοποίηση και φυσικά παραλείπεις γεύματα στη δουλειά για να μην σε δει κανένα μάτι και πει πως, αντί να εργάζεσαι σκληρά, τρέφεσαι για να πάρεις ενέργεια και να ωθήσεις τον εαυτό σου λίγο περισσότερο στα άκρα. Μη συζητήσουμε για τις ώρες του ύπνου γιατί συρρικνώνονται τρομακτικά, και όλα αυτά για να επιβραβευτείς για τις πολλές ώρες που δουλεύεις. Όλα αυτά σου φαίνονται φυσιολογικά αλλά δεν είναι. Πρόκειται για μια τοξική νοοτροπία που δεν εκφράζει καμία αγάπη γι’ αυτό που κάνεις. Αντίθετα, σε εξαντλεί μέχρι να ουρλιάξεις από αγανάκτηση για την αθόρυβη παραίτησή σου.
Μπορείς να παθιάζεσαι για τη δουλειά σου υπό πολύ διαφορετικές (και πιο φυσιολογικές) συνθήκες. Μπορείς να σταματήσεις να αισθάνεσαι άγχος και ενοχές επειδή δουλεύεις μόνο τις ώρες που σου αναλογούν. Αν έπρεπε να δουλεύεις όλη μέρα, σκέψου ότι θα ήταν διαφορετικοί και οι όροι της σύμβασής σου. Το κλειδί είναι να θέσεις όρια κάθε φορά που ο χώρος και ο χρόνος σου παραβιάζονται με το έτσι θέλω, επιβάλλοντας μια κουλτούρα και ένα εργασιακό κλίμα που λίγο- λίγο οδηγούν στην παραίτηση από τον ίδιο σου τον εαυτό. Τώρα που έκατσες και υπολόγισες πόσες φορές έχεις πέσει θύμα του Hustle Culture, είναι η ώρα να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να μην ξανασηκωθείς με ενοχές από την καρέκλα σου επειδή θα φύγεις στην ώρα που λήγει το ωράριό σου. Δεν σημαίνει ότι σε αυτή την περίπτωση, αντιμετωπίζεις τη δουλειά σου ως κάτι διεκπεραιωτικό αλλά ως κάτι που δίνει επιτέλους χώρο στον εαυτό σου να τον φροντίσεις πραγματικά…
