του Άρη Πανόπουλου, υποψήφιου δημάρχου Χαϊδαρίου
Μια χορταστική ανάσα γεμίζει τους πνεύμονες μας με οξυγόνο, χαρίζοντας μας ζωή. Έτσι δεν είναι; Και όλο το παραπάνω οι περισσότεροι το προσπερνάμε, γιατί το θεωρούμε αυτονόητο. Είναι όμως έτσι; Πόσα δέντρα θα πρέπει να «εργάζονται» για να μπορούμε εμείς να παίρνουμε αυτήν την απλόχερη ανάσα; Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ; Η επιστήμη έχει δώσει την απάντηση της και ίσως φαντάζει σχήμα οξύμωρο το πόσο τηρούν τα δεδομένα της ίδιας μας της ύπαρξης, όσοι έχουν αναλάβει να διατηρούν ζωντανό τον περιβαλλοντικό μας ιστό. Αυτόν δηλαδή που θα πρέπει να περιφρουρεί ό,τι κινείται μέσα σε αυτόν, για να συνεχίσει να έχει ζωή και κίνηση.
Όλα τα παραπάνω συζητήθηκαν και αξιολογήθηκαν μέσα από μία εξαίρετη εισήγηση του καθηγητή Δασολογίας Ζάγκα Θεοχάρη, σε μια εκδήλωση που διοργάνωσε το « Ίδρυμα Βοτανικού Κήπου Ιουλίας και Αλεξάνδρου Διομήδους» με αφορμή την παγκόσμια ημέρα Δασοπονίας/Δασών που έφερε τον τίτλο: «Η συμβολή του Αστικού και Περιαστικού πρασίνου στη βιωσιμότητα των πόλεων και την ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής». Όσοι βρέθηκαν εκεί το απόγευμα της Κυριακής (19 Μαρτίου) , σίγουρα συνειδητοποίησαν το πόσο θα πρέπει να συμβάλλει ο κάθε δήμος ξεχωριστά, με τις υπηρεσίες του και την αγάπη του, σε ό,τι μας περιβάλλει. Και αυτό σίγουρα δεν είναι μόνο μια «δόση» πράσινου χρώματος μέσα σε απέραντο γκρίζο.
Άλλωστε, για κάθε κάτοικο αναλογούν και συγκεκριμένα τετραγωνικά μέτρα πρασίνου ή αν θέλετε να μιλήσουμε λίγο με αριθμούς 7 με 8 δέντρα πρέπει να εργάζονται για τον καθένα μας ξεχωριστά, νύχτα μέρα, για το οξυγόνο που μας αναλογεί. Και αυτά τα δέντρα, όταν μιλάμε για περιαστικό χώρο, θα πρέπει να είναι υγιή. Αλλιώς πώς θα προσφέρουν σωστά στο ισοζύγιο της ρύπανσης των περιβαλλοντικών προβλημάτων της κάθε πόλης;
Σύμφωνα με τον καθηγητή Δασολογίας κ. Ζάγκα υγιή δέντρα είναι αυτά που διατηρούν την τυπική τους μορφή ακόμα και με κλάδευση, όταν χρειάζεται. Γιατί η κλάδευση πρέπει να είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας, και όταν γίνεται, πρέπει να γίνεται με σωστό τρόπο. Σε πολλές περιπτώσεις στον χώρο της αυτοδιοίκησης και δη στον δήμο που φιλοξένησε την εκδήλωση, το Χαϊδάρι, το παραπάνω γίνεται αντίθετα. Κανόνας η κλάδευση, χωρίς τεχνογνωσία και αν κάποιο δέντρο γλιτώνει… κατ’ εξαίρεση, επιβιώνει. Αυτό το δέντρο καλούμαστε να σώσουμε… για να κοιτάμε το αυριανό Δάσος με αισιοδοξία. Και έτσι να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που θεωρούμε αυτονόητο. Να αναπνέουμε.
