28 Απριλίου 1993. Οκτώ λεπτά απομένουν για τη λήξη του τέταρτου ημιτελικού ανάμεσα στον Πανιώνιο και τον Παναθηναϊκό. Οι «πράσινοι» προηγούνται 56-50 και δείχνουν έτοιμοι να κλείσουν τη σειρά στο 3-1 και να πάρουν το εισιτήριο για τους τελικούς. Το κλειστό της Νέας Σμύρνης, όμως, βράζει. Οι παίκτες του Πανιωνίου παλεύουν με ψυχή, έτοιμοι να γράψουν τη δική τους ανατροπή. Και τότε, ο χρόνος σταματά. Ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, ένας από τους στυλοβάτες εκείνης της ομάδας, παίρνει τη μπάλα κοντά στο καλάθι. Ποστάρει τον νεαρό Φραγκίσκο Αλβέρτη, σκοράρει με δύναμη και καρδιά – ή τουλάχιστον έτσι νομίζει. Ο διαιτητής ακυρώνει το καλάθι και καταλογίζει επιθετικό φάουλ. Ο Σέρβος γκαρντ, εξοργισμένος, πιάνει το κεφάλι του και το χτυπάει με δύναμη στη μεταλλική βάση της μπασκέτας. Η σιγή που ακολουθεί είναι τρομακτική. Ο Μπόμπαν σωριάζεται στο παρκέ. Δεν μπορεί να κουνηθεί. Δεν αισθάνεται τίποτα. Οι γιατροί τρέχουν, οι συμπαίκτες του παγώνουν. Η εικόνα του, πεσμένος, ανήμπορος, καρφώνεται για πάντα στη μνήμη όσων βρίσκονται στο γήπεδο.
Ο αγώνας συνεχίζεται, σχεδόν μηχανικά. Ο Παναθηναϊκός νικά 65-57 και παίρνει την πρόκριση. Αλλά κανείς δεν θυμάται το σκορ. Όλοι έχουν στο μυαλό τους τον Γιάνκοβιτς. Η διάγνωση στο ΚΑΤ είναι σοκαριστική: κάταγμα και εξάρθρωμα στον έκτο αυχενικό σπόνδυλο, βαριά κάκωση του νωτιαίου μυελού, πλήρης παράλυση κάτω από το σημείο του τραυματισμού. Το μπάσκετ τελειώνει. Η ζωή αλλάζει ριζικά. Ο Μπόμπαν μεταφέρεται στο Λονδίνο για αποκατάσταση. Έναν χρόνο μετά επιστρέφει στην Ελλάδα, και η Νέα Σμύρνη τον υποδέχεται σαν ήρωα. «Είμαι χαρούμενος που γύρισα. Μπορώ ακόμα να προσφέρω», δηλώνει με αξιοπρέπεια που συγκλονίζει.
Ο άνθρωπος που δεν λύγισε ποτέ
Έμεινε για πάντα στην Ελλάδα. Στο πλευρό του, η σύζυγός του και ο μικρός τότε γιος του, Βλάντο, που μεγάλωσε στις εξέδρες της Νέας Σμύρνης και αργότερα φόρεσε την ίδια φανέλα με υπερηφάνεια. Ο Μπόμπαν εμφανιζόταν συχνά στους αγώνες του Πανιωνίου με το αναπηρικό του καροτσάκι. Οι «Πάνθηρες» τον αποθέωναν κάθε φορά. Η φανέλα με το νούμερο 8 υψώθηκε στην οροφή του γηπέδου. Ήταν η ελάχιστη τιμή για έναν άνθρωπο που λάτρεψε την ομάδα όσο κανείς.
Η τελευταία του διαδρομή γράφτηκε στις 28 Ιουνίου 2006, πάνω σ’ ένα πλοίο με προορισμό τη Ρόδο. Ένα καρδιακό επεισόδιο του στέρησε τη ζωή. Η κηδεία του έγινε στη Νέα Σμύρνη, εκεί όπου είχε αφήσει την ψυχή του. Το φέρετρο καλύφθηκε με τη σημαία του Πανιωνίου και οι φίλοι του δεν σταμάτησαν στιγμή να φωνάζουν το όνομά του. Χρόνια αργότερα, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, ο παίκτης απέναντι στον οποίο έγινε το τελευταίο παιχνίδι του Γιάνκοβιτς, μίλησε με πόνο για εκείνη τη βραδιά: «Ήταν η χειρότερη στιγμή στην καριέρα μου. Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, θα ήταν αυτό. Οι ήττες και οι νίκες δεν έχουν σημασία. Αυτή η στιγμή με σημάδεψε».Ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς έφυγε νέος, αλλά ποτέ ξεχασμένος. Άφησε πίσω του κάτι πολύ μεγαλύτερο από αριθμούς και τίτλους. Άφησε ψυχή, πίστη και ήθος. Και το ελληνικό μπάσκετ θα του χρωστά για πάντα.
Πανιώνιος για Μπόμπαν Γιάνκοβιτς: «Σε αγαπάμε, ποτέ δεν σε ξεχνάμε»
Η ΚΑΕ Πανιώνιος με ένα post στο instagram θέλησε να τιμήσει τη μνήμη του Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, με αφορμή την συμπλήρωση 32 χρόνων από την ημέρα που έχει μείνει στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.
