Η διεθνής διπλωματική κονίστρα κατά την έναρξη της Επανάστασης του 1821 ήταν περίπλοκη και σε κάθε περίπτωση αρνητική έναντι του ζητήματος των Ελλήνων. Η εισβολή του Υψηλάντη στη Μολδαβία έγινε σε μια στιμή που εξεγέρσεις αμφισβητούσαν το πολιτικό καθεστώς στην Ιταλία και την Ισπανία. Μοιράια συνέπεια ήταν να εκληφθεί και το ελληνικό κίνημα ως μια κοινωνικοανατρεπτική προσπάθεια και ως τέτοια αντιμετωπίστηκε από το μέλη της Ιερής Συμμαχίας. Σε μια εποχή που κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης του νόμιμου ηγεμόνα θεωρούταν από τους θιασώτες του status quo καταδικαστέα, το γεγονός ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση επρόκειτο για χριστιανικούς πληθυσμούς, που αγωνίζονταν εναντίον μουσουλμάνων μικρή σημασία είχε.
Η πρώτη διπλωματική αναγνώριση προς τους υπόδουλους Έλληνες ήρθε από μακριά, από μια χώρα της Καραϊβικής, την Αϊτή, το Χαΐτιον, σύμφωνα με τα ελληνικά της εποχής. Αυτή ήταν η πρώτη κρατική οντότητα, που με την επιστολή του προέδρου της Ιωάννου Βόγιερ (Jean Pierre Boyer, Ζαν Πιέρ Μπουαγιέ) προς τον Αδαμάντιο Κοραή αναγνώρισε την Επανάσταση του ’21 και το δικαίωμα των Ελλήνων για αυτοδιάθεση. Είχε προηγηθεί επιστολή του Κοραή και άλλων επιφανών Ελλήνων των Παρισίων προς τον Βόγιερ, με την οποία του ζητούσαν βοήθεια για την Επανάσταση, κατόπιν συστάσεων του περίφημου Γάλλου στρατηγού Λαφαγιέτ και του Επισκόπου Βλαισών Γρηγορίου, που είχε επισκεφθεί την περιοχή. Η Αϊτή ήταν η πρώτη χώρα που κατάργησε τη δουλεία και κυβερνήθηκε από μαύρους, ανακηρύσσοντας την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία την Πρωτοχρονιά του 1804.
Ο πρώτος πρόεδρος της Αϊτής Ζαν Πιερ Μπουαγιέ
1821 Ελλάδα διπλωματία: Η επιστολή του Αϊτινού προέδρου
Ιωάννης Πέτρου Βόγερ, πρόεδρος του Χαϊτίου, προς τους Πολίτας της Ελλάδος Α. Κοραήν, Κ. Πολυχρονιάδην, Α. Βογορίδην και Κ. Κλωνάρην. Εις τα Παρίσια
Πριν ή δεχθώμεν την επιστολή υμών, σημειουμένην εκ Παρισίων τη 20η παρελθόντος Αυγούστου, έφθασεν ενταύθα η είδησις της επαναστάσεως των συμπολιτών υμών κατά του δεσποτισμού, του επί τρεις περίπου διαρκέσαντος εκατονταετηρίδας. Μετά μεγάλου ενθουσιασμού εμάθομεν ότι η Ελλάς αναγκασθείσα τέλος πάντων εδράξατο των όπλων, ίνα κτήσηται της ελευθερίαν αυτής και την θέσιν, ήν μεταξύ των εθνών του κόσμου κατείχε. Μία τόσον ωραία και τόσον νόμιμος υπόθεσις, και προ πάντων αι συνοδεύσασαι ταύτην πρώται επιτυχίαι, ουκ εισίν αδιάφοροι τοις Χαϊτίοις, οίτινες, ως οι Ελληνες επί πολύν καιρόν έκλινον τον αυχένα υπό ζυγόν επονείδιστον και δια των αλύσεων αυτών συνέτριψαν την κεφαλήν της τυραννίας.
Ευχηθέντες προς τον ουρανόν, όπως υπερασπισθή τους απογόνους του Λεωνίδου , εσκέφθημεν ίνα συντρέξωμεν τας γενναίας δυνάμεις τούτων, ει μη διά στρατευμάτων και πολεμοφοδίων, τουλάχιστον διά χρημάτων, ως χρησίμων εσομένων διά προμήθειαν όπλων, ών έχετε ανάγκην. Συμβεβηκότα όμως, επιβαλόντα τη πατρίδι ημών μεγάλην ανάγκην. επησχόλησαν όλον το χρηματικόν, εξ ού η Διοίκησις ηδύνατο καταβάλει μέρος. Σήμερον έτι η επανάστασις, η κατά το ανατολικόν μέρος της νήσου επικρατούσα, υπάρχει νέον προς την εκτέλεσιν αυτού του σκοπού κώλυμα. Επειδή το μέρος όπερ ηνώθη μετά της Δημοκρατίας, ής προεδρεύω, υπάρχει εν μεγίστη ενδεία και προκαλεί δικαίως μεγάλην του ταμείου ημών την δαπάνην. Εάν δ’ επέλθωσι κατάλληλοι, ως επιθυμούμεν, αι περιστάσεις, τότε βοηθήσωμεν προς τιμήν ημών τοις τέκνοις της Ελλάδος, όσον δυνηθώμεν.
1821 Ελλάδα διπλωματία: Ένας νέος Μαραθώνας
Πολίται, διερμηνεύσατε προς τους συμπατριώτας υμών τας θερμοτέρας ευχάς, άς λαός του Χαϊτίου αναπέμπει υπέρ της ελευθερώσεως αυτών. Οι μεταγενέστεροι Ελληνες ελπίζουσιν εν τη αναγεννωμένη ιστορία τούτων άξια της Σαλαμίνος τρόπαια. Είθε παρόμοιοι τοις προγόνοις αυτών αποδεκνυόμενοι και υπό των διαταγών του Μιλτιάδου διευθυνόμενοι, δυνηθώσιν εν τοις πεδίοις του νέου Μαραθώνος τον θρίαμβον της ιεράς υποθέσεως, ήν επεχείρησαν υπέρ των δικαιωμάτων αυτών, της θρησκείας και της πατρίδος. Είθε, τέλος, διά των φρονίμων διατάξεων αυτών μνημονευθώσιν εν τη ιστορία οι κληρονόμοι της καρτερίας και των αρετών των προγόνων.
