Ζωή Λάσκαρη: Η Ζωή Λάσκαρη υπήρξε ένα από τα πιο λαμπρά αστέρια της «χρυσής εποχής» του ελληνικού κινηματογράφου την δεκαετία του εξήντα, ενώ τα επόμενα χρόνια διέγραψε μια σημαντική πορεία στο θέατρο. Μέσα από τους ρόλους της στην μεγάλη οθόνη, διαμόρφωσε την εικόνα της δυναμικής αλλά και μοιραίας γυναίκας. Η Ζωή Κουρούκλη, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στις 12 Δεκεμβρίου 1942 (κατ’ άλλους το 1940, το 1941 ή το 1944) και μεγάλωσε υπό την σκέπη των παππούδων της. Ήταν η μοναχοκόρη του βασιλόφρονα στρατιωτικού Δημητρίου Κουρούκλη, ο οποίος σκοτώθηκε από άνδρες του ΕΛΑΣ το 1943, κατά την διάρκεια της Κατοχής, ενώ και η μητέρα της υπήρξε θύμα των κομμουνιστών, κατά την διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου.
«Ήμουν οκτώ μηνών όταν σκότωσαν τον πατέρα μου, στα 24 του, στον εμφύλιο. Η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν επτά χρονών. Η απώλεια των γονιών είναι ένα κενό που δεν αναπληρώνεται ποτέ. Δεν έζησα Χριστούγεννα. Στο σπίτι είχαμε συνέχεια πένθος. Δεν στολίσαμε ποτέ δέντρο. Γι’ αυτό και δεν αγαπώ τα Χριστούγεννα, άλλωστε. Δεν τα έχω βιώσει» είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή της. Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, πήγε Δημοτικό στο εκπαιδευτήριο θηλέων Βαλαγιάννη και Γυμνάσιο στην ελληνογαλλική σχολή καλογραιών Καλαμαρί. Ήταν αθλήτρια του μπάσκετ και έπαιζε στον Άρη Θεσσαλονίκης. Μεγαλωμένη με αγάπη και αυστηρότητα από τον παππού και τη γιαγιά της, υπήρξε πλάσμα ανυπότακτο και απρόβλεπτο.
Τα χρόνια της εφηβείας
Στις 20 Ιουνίου 1959, σε ηλικία 15 ετώ, πήρε μέρος στα καλλιστεία, που διοργάνωσε η εφημερίδα «Απογευματινή» και στέφθηκε σταρ Ελλάς και στις 26 Ιουλίου του ίδιου χρόνου εκπροσώπησε την Ελλάδα στον διαγωνισμό της «Μις Υφήλιος», που έγινε στο Λονγκ Mπιτς των ΗΠΑ. Δεν θα κερδίσει κάποιο τίτλο, αλλά θα μείνει στην Αμερική. Εργάζεται ως μοντέλο, έχοντας συμβόλαιο με τις εταιρείες MCA και CBS και έπαιξε σε κάποιες τηλεοπτικές διαφημίσεις. Για να μπορέσει, όμως, να επιβιώσει, εργάστηκε ως πωλήτρια σε κατάστημα, σε συσκευασίες δεμάτων, ως σερβιτόρα και γενικά κάνει δουλειές που θα της επέτρεπαν να επιβιώσει αξιοπρεπώς. «Δεν αναπολώ ούτε θα ήθελα να γυρίσω τον χρόνο πίσω. Μόνο μπροστά. Το ποτάμι δεν γυρνάει πίσω. Έτσι είναι και ο χαρακτήρας μου» θα εξομολογηθεί αρκετά χρόνια αργότερα.
Τα χρόνια προς την κορυφή
Το 1961, ο Φιλοποίμην Φίνος την επέλεξε για πρωταγωνίστρια στην δραματική ταινία «Κατήφορος» σε σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη και υπέγραψε μαζί της αποκλειστικό συμβόλαιο συνεργασίας. Ο Φιλοποίμην Φίνος επέλεξε να μην κρατήσει το πραγματικό της επίθετο, προκειμένου να μη γίνεται σύγχυση με την πρώτη της ξαδέλφη, Ζωή Κουρούκλη, η οποία ήταν ήδη γνωστή τραγουδίστρια της εποχής. Το επίθετο Λάσκαρη επέλεξε ο Γιάννης Δαλιανίδης από την ονομασία ενός Ιταλού.
Τα επόμενα χρόνια θα πρωταγωνιστήσει σε πολλές από τις μεγάλες επιτυχίες της Φίνος Φιλμ και θα συνεργαστεί με όλους τους σταρ της εποχής της (Αλέκος Αλεξανδράκης, Νίκος Κούρκουλος, Φαίδων Γεωργίτσης, Ρένα Βλαχοπούλου, Ντίνος Ηλιόπουλος, Κώστας Βουτσάς, Μάρθα Καραγιάννη, Μαίρη Χρονοπούλου, κ. ά). Στις μεγάλες της επιτυχίες συγκαταλέγονται οι ταινίες: «Νόμος 4000» (1962), «Μερικοί το προτιμούν κρύο» (1963), «Κορίτσια για φίλημα» (1965), «Στεφανία» (1966), «Οι Θαλασσιές οι χάντρες» (1967) και «Μια κυρία στα μπουζούκια» (1968), όλες σε σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη.
Η εικόνα που διαμόρφωσε μέσα από τις ταινίες της ήταν αυτή της δυναμικής και μοιραίας γυναίκας, ενώ αποτελούσε το κρυφό απωθημένο πολλών αντρών. Ένα βλέμμα της αρκούσε για να καθηλώσει τους πάντες. Για να ρίξει και το πιο απόρθητο ανδρικό κάστρο. «Ο σταρ γεννιέται δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την ομορφιά. Είναι η προσωπικότητα που ακτινοβολεί» είχε σημειώσει.
Οι μεγάλοι έρωτες
Η Ζωή Λάσκαρη ερωτευόταν με πάθος. «Εχω ερωτευτεί πάρα πολλές φορές, έχω κλάψει, έχω συρθεί αν θέλεις κι είμαι γεμάτη και πανευτυχής. Διότι αν δεν ερωτευτείς πολύ έχεις χάσει τη ζωή. Ξέρεις γιατί; Γιατί φοβάσαι να “μπεις μέσα με τα μπούνια”. Κι όταν φοβάσαι, τότε άστα να πάνε. Η ζωή είναι δική σου, σου ανήκει και μια φορά ζεις». Η προσωπική της ζωή πάντα απασχολούσε τον Τύπο. Εκτός από την πολυθρύλητη σχέση της με τον Τόλη Βοσκόπουλο, παντρεύτηκε δύο φορές. Την πρώτη, το 1967, με τον καλαματιανό επιχειρηματία Πέτρο Κουτουμάνο (1935-2013), με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, την Μάρθα Κουτουμάνου, Το ζευγάρι χώρισε οριστικά την άνοιξη του 1971. Το 1976 παντρεύτηκε τον δικηγόρο Αλέξανδρο Λυκουρέζο, με τον οποίο απέκτησε μια ακόμη κόρη, την Μαρία – Ελένη Λυκουρέζου, πρώην σύζυγο του ηθοποιού και πολιτικού Απόστολου Γκλέτσου. Το 1997 έγινε γιαγιά της Ζένιας από τον γάμο της Μάρθας με τον Βλάση Μπονάτσο.
Η Ζωή Λάσκαρη πέθανε αιφνιδίως στις 18 Αυγούστου 2017 στο εξοχικό της στο Πόρτο Ράφτη. Όπως είχε πει «δεν με τρομάζει ο χρόνος που περνάει. Το μόνο που με τρομάζει είναι ο θάνατος διότι ξέρω ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα. Αλλά ελπίζω να αργήσει».
