Σήμερα, στο Μαξίμου αγωνιούν για τη συνεδρίαση του Ταμείου και την κατάληξη της, σχετικά με το αν θα συμμετέχει ή όχι το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, για να σχεδιάσει τα επόμενα βήματα της.
Το Εurogroup της 20ης Φεβρουαρίου πλησιάζει και η κυβέρνηση πρέπει να είναι απολύτως έτοιμη για να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε απαίτηση πέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Το ραντεβού Τσίπρα- Μέρκελ έδωσε ελπίδες στον πρωθυπουργό πως η αξιολόγηση θα κλείσει μέσα στο Φλεβάρη, κάτι που ενισχύεται και από τη συμπεριφορά της Κομισιόν που δείχνει να μην έχει άλλη υπομονή.
Εκτός όλων αυτών όμως, στο Μαξίμου έχουν μπροστά τους μία έκθεση που περιλαμβάνει ακραία μέτρα τα οποία και δεν μπορεί να μεταφέρει ο πρωθυπουργός στον λαό μετά τις δεσμεύσεις του, ούτε όμως ο ελληνικός λαός μπορεί να θυσιαστεί άλλο.
Η απαίτηση για λήψη σκληρών μέτρων φαίνεται μονόδρομος, κυρίως μετά την ασυμφωνία Βερολίνου- Ταμείου για κούρεμα του ελληνικού χρέους.
Το ΔΝΤ επιμένει να μιλά για μείωση του αφορολόγητου, για περικοπές των συντάξεων και πιθανόν και των μισθών, αλλά και για μεταρρυθμίσεις σε θέματα όπως το εργασιακό, που η κυβέρνηση αδυνατεί να υπογράψει.
Μόνη λύση, η προσπάθεια της να αποφύγει τα προληπτικά μέτρα και τις αλλαγές στα εργασιακά, και να περιοριστεί στην ένταξη κάποιων δημοσιονομικών μέτρων από αυτά στον «κόφτη».
Επιμένει όμως και στα μεσοπρόθεσμα για την ελάφρυνση του χρέους, που θα ισχύουν από το 2018, πακέτο που θα περάσει στον ελληνικό λαό χωρίς αναταραχές.
Πόσο χρόνο όμως και τι θα τον κάνει εν τέλει; Όλο και περισσότεροι μιλούν για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, τα ταμεία αδειάζουν και η ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ μοιάζει όνειρο θερινής νυκτός πλέον.
Ο νέος πρέσβης των ΗΠΑ στην ΕΕ που δήλωσε ανοιχτά πως προτιμά το Grexit, έκανε τα πράγματα πολύ χειρότερα, όμως αυτό ακριβώς μπορεί να εκμεταλλευτεί η κυβέρνηση.
Να υπογράψει τα επώδυνα μέτρα, λέγοντας στον λαό πως ήταν η μόνη επιλογή να μείνουμε στην Ευρώπη.