Την ανάγκη τριών παρεμβάσεων ώστε να καταστεί η Αθήνα βιώσιμη πόλη έθεσε στον δημόσιο διάλογο, στο πλαίσιο των «Διαλόγων της Νισύρου», ο Κώστας Μπακογιάννης. Όπως είπε, έτσι όπως προχωρούν τα πράγματα, το 2040 η Αθήνα θα είναι αβίωτη: «Τα παιδιά μας θα την εγκαταλείψουν. Η Αθήνα θα είναι μία πόλη για τους πλούσιους και τους περαστικούς. Κάθε χρόνο προσθέτουμε 100.000 αυτοκίνητα και κάθε χρόνο προσθέτουμε περίπου 7.500 νέες κλίνες στα ξενοδοχεία και τα Airbnb, δηλαδή στον τουρισμό. Όλα τα υπόλοιπα είναι σταθερά», ανέφερε χαρακτηριστικά. Όπως τόνισε, «εάν δεν αρχίσουμε να συζητάμε πάρα πολύ σοβαρά το πώς μπορούμε να προχωρήσουμε σε πολύ μεγάλες αλλαγές, θα έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα».
Οι τρεις άξονες των παρεμβάσεων σύμφωνα με τον Κώστα Μπακογιάννη:
1. Βιώσιμη κινητικότητα
«Ο μεγαλύτερος εχθρός της Αθήνας σήμερα είναι το αυτοκίνητο. Οι πόλεις του 20ού αιώνα σχεδιάστηκαν γύρω από τα αυτοκίνητα. Τον 21ο αιώνα πρέπει να σχεδιαστούν γύρω από τον άνθρωπο. Άρα, πρέπει να έχουν δικαιώματα και οι επιβάτες των λεωφορείων, και οι δικυκλιστές, και οι ποδηλάτες — ακόμη, τολμώ να πω, και όσοι περπατάνε στον δρόμο, όχι μόνον όσοι οδηγούν αυτοκίνητο.
Έχουμε τη Γραμμή 4 του Μετρό που προχωράει — φοβάμαι, πάρα πολύ αργά. Θα έπρεπε ήδη να μιλάμε για τη Γραμμή 5 του Μετρό. Ευτυχώς έχουν έρθει νέα λεωφορεία, όμως δεν προστίθενται, αλλά ουσιαστικά αφαιρούμε κάποια παλαιά. Άρα, είμαστε στα 1.000 λεωφορεία στους δρόμους της Αθήνας. Στα 1.000 λεωφορεία ήμασταν και το 1982».
2. Απελευθέρωση του δημόσιου χώρου
«Είμαστε η πιο πυκνή πόλη της Ευρώπης μετά το Παρίσι. Άρα, στην πραγματική ζωή πρέπει να δώσουμε τη μάχη να απελευθερώσουμε τετραγωνικά μέτρα. Το 70% του δημόσιου χώρου της πόλης σήμερα καταλαμβάνεται από παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Τα οποία τα κινούμε για άντε μία – μιάμιση ώρα, και τις υπόλοιπες 22–23 ώρες είναι παρκαρισμένα. Αυτό σημαίνει λιγότερες παιδικές χαρές, λιγότερα παρκάκια, λιγότερο χώρο για να περπατάει κανείς στο πεζοδρόμιο κ.λπ.».
3. Μικτές χρήσεις
«Όλοι αγαπάμε τον τουρισμό, όλοι θέλουμε τον τουρισμό — είναι ανάπτυξη, είναι θέσεις εργασίας. Αλλά δεν μπορεί να είναι μονοκαλλιέργεια στο κέντρο. Δεν μπορεί η Αθήνα να γίνει μία τουριστική Disneyland και ουσιαστικά να αλλάξει, αλλά μαζί να χάσει και την ψυχή της. Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να γίνει, εάν εμείς απωλέσουμε την ιδιαιτερότητά μας και την ταυτότητά μας».
