Έντονες αντιδράσεις και κύμα εσωκομματικής αναστάτωσης έχει προκαλέσει στο ΠΑΣΟΚ η δημόσια τοποθέτηση του πρώην υπουργού Οικονομικών Νίκου Χριστοδουλάκη, ο οποίος άφησε να εννοηθεί πως το 2010 υπήρχε εναλλακτική λύση από την ένταξη της χώρας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Η δήλωση αυτή, που διατυπώθηκε σε συνέντευξή του στο κανάλι One, έχει πυροδοτήσει σφοδρές αντιδράσεις από κορυφαία στελέχη του κόμματος που διαχειρίστηκαν την κρίση εκείνης της περιόδου. Ο κ. Χριστοδουλάκης, μιλώντας με διάθεση αναστοχασμού για τα γεγονότα του 2010, αναγνώρισε μεν τις θυσίες που έκαναν στελέχη του ΠΑΣΟΚ για να αποτρέψουν τη χρεοκοπία της χώρας, υποστήριξε όμως ότι υπήρξε και «άλλος δρόμος», λιγότερο επώδυνος, ο οποίος δεν επιλέχθηκε.
Κάνετε μεγάλο λάθος κ. Χριστοδουλάκη με τα όσα είπατε για το Μνημόνιο.
15 χρόνια μετά, μας λέτε ότι ανακαλύψατε έναν άλλον δρόμο, τον οποίο δεν βρήκαν ούτε οι Ισπανοί, ούτε οι Πορτογάλοι, ούτε οι Ιρλανδοί, ούτε οι Κύπριοι, ούτε οι Έλληνες, απέναντι στην κρίση.
Με τέτοιες… pic.twitter.com/mZqOI310qo
— Haris Doukas (@h_doukas) June 19, 2025
Η παρέμβασή του δεν έμεινε αναπάντητη. Με κοινή τους δήλωση, οι πρώην υπουργοί Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου και Φίλιππος Σαχινίδης απέρριψαν κατηγορηματικά την άποψη περί εναλλακτικής στρατηγικής, υπογραμμίζοντας ότι, χωρίς την έγκαιρη προσφυγή στους θεσμικούς δανειστές, η Ελλάδα θα είχε οδηγηθεί σε ανεξέλεγκτη στάση πληρωμών. Οι δύο πρώην υπουργοί κατηγόρησαν τον κ. Χριστοδουλάκη ότι, χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις, καταφεύγει σε γενικόλογες τοποθετήσεις που μοιάζουν με τις «ρητορικές αυταπάτες» της ΝΔ της περιόδου Καραμανλή και του ΣΥΡΙΖΑ της εποχής του «σκισίματος των μνημονίων». Εξίσου επικριτικός εμφανίστηκε και ο Παύλος Γερουλάνος, ο οποίος χαρακτήρισε «ανεύθυνη» τη συγκυρία της δήλωσης Χριστοδουλάκη, σημειώνοντας ότι «η συζήτηση για την οικονομική κρίση ανήκει στους ιστορικούς» και ότι η σημερινή πολιτική προτεραιότητα του ΠΑΣΟΚ είναι η συγκρότηση αξιόπιστης εναλλακτικής διακυβέρνησης. «Δεν μπορεί, μετά από μια επιτυχημένη κοινοβουλευτική παρέμβαση του κόμματος, να ανοίγουμε εσωτερικές πληγές για το παρελθόν», τόνισε.
Αιχμές για πολιτική αμνηστία προς τη ΝΔ άφησε και ο δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας, δηλώνοντας ότι «τέτοιες τοποθετήσεις αθωώνουν τις ευθύνες της διακυβέρνησης Καραμανλή και αποδομούν τον ηρωικό αγώνα της κυβέρνησης Παπανδρέου». Ο ίδιος υποστήριξε ότι δεν υπήρξε καμία χώρα της Ευρωζώνης που να απέφυγε τον μηχανισμό στήριξης χωρίς σοβαρό κόστος, ενώ εξέφρασε τη βεβαιότητα πως ούτε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ούτε το Ινστιτούτο InSocial ενστερνίζονται την προσέγγιση Χριστοδουλάκη. Από τη νεότερη γενιά του κόμματος, ο βουλευτής Μανώλης Χριστοδουλάκης υπερασπίστηκε την ιστορική στάση του ΠΑΣΟΚ, κάνοντας λόγο για «εθνικό και πολιτικό κόστος που επωμίστηκαν όχι μόνο τα ηγετικά στελέχη αλλά και ολόκληρη η βάση του κόμματος». Τόνισε ότι η ιστορική ενότητα της παράταξης επιβάλλει συλλογική αφήγηση απέναντι στον λαϊκισμό και τις αναθεωρητικές προσεγγίσεις.
Αντιδράσεις προκάλεσε και από την πλευρά του πρώην γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, Σωκράτη Ξυνίδη, ο οποίος επανέφερε το ζήτημα της εσωκομματικής διαδοχής το 2004, εγκαλώντας ευθέως την τότε «εκσυγχρονιστική» πτέρυγα για απαξίωση της ηγεσίας Παπανδρέου. Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκε και ο Γιώργος Πετρουλάκης, συνεργάτης του Π. Γερουλάνου, ο οποίος συνέκρινε ειρωνικά τη δήλωση Χριστοδουλάκη με ρητορική Άδωνι Γεωργιάδη. Την ίδια ώρα, κύκλοι της Χαριλάου Τρικούπη προσπάθησαν να υποβαθμίσουν τις εσωτερικές εντάσεις, υπενθυμίζοντας ότι το κόμμα δίνει μάχη για την αποκάλυψη του σκανδάλου στον ΟΠΕΚΕΠΕ και για την υπεράσπιση της εθνικής υπόθεσης της Μονής Σινά έναντι της χρηματοδότησης της Αιγύπτου από την ΕΕ. «Όλοι πρέπει να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων», ήταν το μήνυμα.
Το επεισόδιο δείχνει να επαναφέρει στο προσκήνιο ένα υπόγειο ρήγμα που παραμένει ενεργό στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ: αυτό μεταξύ των ιστορικών υπερασπιστών της γραμμής Παπανδρέου και της εκσυγχρονιστικής πτέρυγας. Στο φόντο της προσπάθειας του κόμματος να αρθρώσει λόγο για το παρόν και το μέλλον, η ιστορική μνήμη και η ερμηνεία της κρίσης εξακολουθούν να διχάζουν. Το ζητούμενο για τη σημερινή ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη είναι αν μπορεί να γεφυρώσει αυτές τις διαφορές ή αν τελικά θα αναγκαστεί να επιλέξει αφήγημα.