Οι πιο ουσιαστικές σχέσεις της ζωής μας δεν είναι πάντα και οι πιο εύκολες. Είτε πρόκειται για έναν παλιό φίλο, ένα μέλος της οικογένειας ή έναν άνθρωπο που υπήρξε κάποτε καθοριστικός στη διαδρομή μας, οι δεσμοί που μας ενώνουν μπορεί να χαλαρώσουν με τον χρόνο, την απόσταση ή και μια παρεξήγηση. Κι όμως, ακόμα κι όταν φαίνεται αργά, υπάρχει τρόπος να ξαναχτίσουμε γέφυρες. Η ψυχολόγος Τζένι Σιλντς τονίζει πως η επαναπροσέγγιση χρειάζεται ειλικρίνεια, πρόθεση και ένα ήρεμο περιβάλλον όπου και οι δύο πλευρές μπορούν να εκφραστούν ανοιχτά. Προτείνει να ξεκινήσουμε από μια απλή, αλλά αποκαλυπτική ερώτηση: «Τι είδους σχέση θέλουμε να έχουμε από εδώ και πέρα;». Μπορεί ο άλλος να μην έχει εκφράσει την ανάγκη του για σύνδεση, όχι επειδή δεν ενδιαφέρεται, αλλά επειδή δεν γνωρίζει πώς να το κάνει.
Η επόμενη πρόκληση είναι να προσδιορίσουμε νέα θεμέλια για τη σχέση. Τι μπορούμε να αλλάξουμε στη συμπεριφορά μας; Ποιες μικρές πράξεις χτίζουν εμπιστοσύνη; Όπως λέει η Σιλντς, όταν και οι δύο αναγνωρίζουν ότι έχουν περιθώριο εξέλιξης, ανοίγεται ο δρόμος για μια σχέση πιο συνειδητή και ανθρώπινη. Η επανασύνδεση όμως δεν αφορά μόνο τις καλές προθέσεις. Απαιτεί και συνέπεια στην επικοινωνία. Το να μιλάμε συχνά ή να μοιραζόμαστε στιγμές — έστω κι αν πρόκειται για έναν περίπατο, ένα κοινό ενδιαφέρον ή ένα μήνυμα που λέει «σε σκέφτομαι» — διατηρεί ζωντανό το νήμα. Η σύνδεση δεν είναι υπόθεση μεγάλων χειρονομιών, αλλά καθημερινής φροντίδας.
Αναρωτηθείτε επίσης: Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσε ο άλλος ότι τον καταλαβαίνετε; Αυτό που για εσάς μοιάζει ασήμαντο — ένα μήνυμα ενθάρρυνσης, ένα ειλικρινές κομπλιμέντο, μια πράξη φροντίδας — μπορεί να είναι εκείνο που κάνει τον άλλο να νιώσει πως δεν είναι μόνος. Όσο πιο πολύ μαθαίνουμε να προσέχουμε τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων γύρω μας, τόσο πιο αυθεντική γίνεται η παρουσία μας στη ζωή τους. Φυσικά, δεν μπορούμε να αποτρέψουμε εντελώς την απόσταση, τη σύγκρουση, τις αλλαγές της ζωής. Αλλά μπορούμε να καλλιεργούμε συνείδηση, ώστε όταν αυτές συμβούν, να μη διαλύσουν όσα χτίσαμε. Η δέσμευση να μείνουμε στη ζωή του άλλου — παρά τις δυσκολίες — είναι και η βαθύτερη ουσία κάθε σχέσης που αξίζει. Στο τέλος της ημέρας, η πιο δύσκολη κίνηση ίσως είναι το πρώτο βήμα. Αλλά αν υπάρχει ακόμα αγάπη, σεβασμός ή και απλώς η επιθυμία να είμαστε λιγότερο ξένοι, τότε αυτό το βήμα αξίζει.
