Με αξιοπρέπεια και σιωπηλή δύναμη, όπως έζησε, έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα του Σαββάτου 24 Μαΐου, σε ηλικία 94 ετών, ο Χρήστος Ροκόφυλλος, επί σειρά ετών βουλευτής και υπουργός του ΠΑΣΟΚ, πρέσβης της Ελλάδας στο εξωτερικό και πρωτοπόρος της αντιδικτατορικής αντίστασης. Η απώλειά του συγκινεί όχι μόνο τον πολιτικό κόσμο, αλλά και όσους αναγνωρίζουν στη διαδρομή του έναν σπάνιο συνδυασμό ήθους, συνέπειας και ανιδιοτελούς προσφοράς. Τον θάνατό του γνωστοποίησαν τα παιδιά του με λιτά και τρυφερά λόγια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο γιος του, Κωνσταντίνος, έγραψε: «Έφυγε ήρεμα, αφού έζησε μια πλήρη, ενδιαφέρουσα και δημιουργική ζωή, πάντα με αξιοπρέπεια. Γεια σου μπαμπά, καλό ταξίδι». Η Άννα Ροκοφύλλου, Πρόεδρος του ΙΝΕΔΙΒΙΜ, αποχαιρέτησε τον πατέρα της λέγοντας: «Θα σε αγαπώ για πάντα. Ήσουν πρότυπο ζωής. Το πνεύμα σου ανυπότακτο, δεν πρόδωσε ποτέ τις Αρχές και τις Αξίες σου».
Το ΠΑΣΟΚ, του οποίου υπήρξε εξέχον στέλεχος για πάνω από δύο δεκαετίες, σε ανακοίνωσή του σημειώνει: «Ο Χρήστος Ροκόφυλλος υπηρέτησε με ακεραιότητα και ήθος τον ελληνικό λαό και το εθνικό συμφέρον. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι αναγνώριζαν τη σοβαρότητα, τη μετριοπάθεια και το προοδευτικό πολιτικό του αισθητήριο». Η πολιτική του διαδρομή δεν ξεκίνησε από αξιώματα, αλλά από τη ριψοκίνδυνη στράτευση στον αγώνα κατά της δικτατορίας. Με σπουδές Νομικής στην Αθήνα και ανώτατες νομικές σπουδές στη Σορβόννη, ο Ροκόφυλλος εντάσσεται από την πρώτη ημέρα του πραξικοπήματος, στις 22 Απριλίου 1967, στην οργάνωση «Δημοκρατική Άμυνα». Συλλαμβάνεται δύο φορές από το καθεστώς, φυλακίζεται, κρατείται σε απομόνωση και τελικά καταδικάζεται στη γνωστή δίκη των 34, ενώ παράλληλα υπερασπίζεται νομικά δεκάδες αντιστασιακούς – μια πράξη που σηματοδοτεί το ήθος και το θάρρος του.
Από την αντίσταση στη διπλωματία
Με την πτώση της χούντας, πρωταγωνιστεί στη συγχώνευση της Δημοκρατικής Άμυνας με το ΠΑΣΟΚ και εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής το 1977. Ξεχωρίζει για την νηφαλιότητά του και αναλαμβάνει σειρά πολιτικών και διπλωματικών καθηκόντων, σε μία Ελλάδα που προσπαθεί να εδραιώσει τη θέση της στην Ευρώπη. Ως πρέσβης της Ελλάδας στη Γαλλία (1982–1987) και ταυτόχρονα εκπρόσωπος της χώρας στην UNESCO και στο Βατικανό, συνδέει το πρόσωπό του με την ήπια ισχύ και τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Τη δεκαετία του ’90, ορίζεται επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στο ΝΑΤΟ, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και τελικά αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών (1999–2000), σε μία κρίσιμη περίοδο για τη σταθερότητα των Βαλκανίων και τη διεύρυνση της Ε.Ε. Από τη θητεία του ξεχωρίζουν οι νηφάλιες παρεμβάσεις του στα διεθνή φόρα, η πίστη στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και η συνέπεια στις εθνικές θέσεις, χωρίς εθνικισμό αλλά με πολιτική πυγμή.
Πέρα από αξιώματα και τίτλους, ο Χρήστος Ροκόφυλλος υπήρξε υπόδειγμα λιτού δημοσίου λειτουργού. Δεν διεκδίκησε τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά την ουσία της προσφοράς. Υπήρξε ένας από τους ελάχιστους πολιτικούς της Μεταπολίτευσης που κατάφερε να παραμείνει σεβαστός και από συμμάχους και από αντιπάλους, καθώς η πολιτική του παρουσία συνοδευόταν πάντοτε από ευπρέπεια, σοβαρότητα και απόλυτη προσήλωση στο δημόσιο συμφέρον.