Στις 3 Ιουλίου 1971, σε ηλικία μόλις 27 ετών, ο Τζιμ Μόρισον άφηνε την τελευταία του πνοή στο Παρίσι. Ήταν ο ποιητής της ροκ, η χαοτική ιδιοφυΐα των Doors, ο γοητευτικός μυστικιστής που τραγουδούσε την καταστροφή του σαν προφητεία: «This is the end…». Σήμερα, μισό και πλέον αιώνα μετά τον θάνατό του, το όνομά του εξακολουθεί να μαγνητίζει, όχι μόνο για τη μουσική του, αλλά και για τη μεταφυσική αχλή που περιβάλλει τη ζωή και τον θάνατό του. Ο Μόρισον είχε φτάσει στη Γαλλία λίγους μήνες νωρίτερα μαζί με την αγαπημένη του, Πάμελα Κούρσον. Ήθελε να αποσυρθεί από τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά και από ένα ένταλμα σύλληψης που τον βάραινε στις ΗΠΑ. Επέλεξε το Παρίσι, την πόλη των τεχνών, για να ασχοληθεί αποκλειστικά με την ποίησή του – το πρώτο του πάθος. Όμως, η έμπνευση δεν ήρθε ποτέ. Το μόνο που ήρθε ήταν η απογοήτευση, και με αυτήν, οι εξαρτήσεις. Κάθε μέρα, δύο μπουκάλια ουίσκι. Στιγμές λοξής διαύγειας, χαμένες μέσα σε ομίχλη ναρκωτικών και υπαρξιακού βηχαλά.
Τη νύχτα της 2ας Ιουλίου, ύστερα από έναν περίπατο με τον φίλο του, Αλέν Ρενέ, και μια σύντομη βραδινή έξοδο με την Πάμελα, ο Μόρισον γύρισε στο διαμέρισμά του. Μαζί με τη σύντροφό του παρακολούθησαν ερασιτεχνικά βίντεο, κάνοντας χρήση ηρωίνης. Κάποια στιγμή, εκείνη ξύπνησε από τον βήχα του και τον βρήκε στη μπανιέρα να αιμορραγεί. Τον ρώτησε αν ήθελε γιατρό. Εκείνος αρνήθηκε. Όταν ξημέρωσε, ο Μόρισον δεν ζούσε πια. Η ταφή του έγινε εσπευσμένα στο περίφημο νεκροταφείο Père Lachaise. Εκεί όπου βρίσκεται ο τάφος του Όσκαρ Ουάιλντ, ενός ακόμη ποιητή που έζησε τη δόξα και τον εξευτελισμό. Ο τάφος του Μόρισον φέρει μια αινιγματική, αρχαιοελληνική επιγραφή: «Κατά τον δαίμονα εαυτού». Η φράση αποδίδεται ως «σύμφωνα με τον προσωπικό του δαίμονα» – αυτόν που τον καθοδηγούσε στη ζωή και, εντέλει, τον κατέστρεψε. Πολλοί είπαν πως πέθανε από τον ίδιο του τον εαυτό. Κι άλλοι, πως δεν πέθανε ποτέ.
Μια προτομή του τοποθετήθηκε λίγο καιρό μετά τον θάνατό του, δημιουργία του γλύπτη Μισέλ Λεγκλάν. Ένα σύμβολο λατρείας για χιλιάδες θαυμαστές που επισκέπτονταν τον τάφο του. Μέχρι το 1988, όταν η προτομή εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Για δεκαετίες θεωρείτο χαμένη – ίσως για πάντα. Και όμως, 37 χρόνια μετά, το Παρίσι έμελλε να φέρει πίσω ένα κομμάτι της χαμένης κληρονομιάς του. Η Περιφερειακή Διεύθυνση Δικαστικής Αστυνομίας ανακοίνωσε πως η μπρούτζινη προτομή βρέθηκε τυχαία, στο πλαίσιο έρευνας της Ταξιαρχίας Οικονομίας και Καταπολέμησης της Διαφθοράς, υπό την επίβλεψη της Εισαγγελίας. Όπως δήλωσε ο διαχειριστής της κληρονομιάς του Μόρισον, Τζεφ Τζάμπολ: «Είναι ευχάριστο που ένα κομμάτι της ιστορίας του ανακτήθηκε. Η οικογένεια το ήθελε στον τάφο του – εκεί ανήκει».
Η προτομή θα εξεταστεί για την κατάστασή της, αλλά το συμβολικό της βάρος παραμένει ακέραιο: είναι η επιστροφή ενός θραύσματος από τον μύθο του Τζιμ Μόρισον. Του ανθρώπου που έγινε σύμβολο της ελευθερίας και της αυτοκαταστροφής – του καλλιτέχνη που δεν συμμορφώθηκε ποτέ, ούτε με τη ζωή, ούτε με τον θάνατο.
Και καθώς οι επισκέπτες συνεχίζουν να αφήνουν λουλούδια, ποιήματα και δάκρυα στον τάφο του, τα λόγια του ηχούν ξανά:
This is the end, my only friend, the end…
