Ο Νίκος Γαλανός, ένας από τους τελευταίους αληθινούς κυρίους του ελληνικού κινηματογράφου, έφυγε από τη ζωή στα 80 του χρόνια, ύστερα από μια γενναία μάχη με τον καρκίνο. Κι όμως, ακόμα και το τέλος του είχε τη διακριτικότητα που χαρακτήριζε τη ζωή και την πορεία του: αθόρυβο, αλλά βαθιά συγκινητικό.
Μελαχρινός, γοητευτικός και πάντοτε κομψός, ο Γαλανός υπήρξε το απόλυτο «ζεν πρεμιέ» μιας άλλης εποχής — εκείνης της αθωότητας, του ρομαντισμού και του σινεμά με καρδιά. Από το κινηματογραφικό του ξεκίνημα δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη, το 1970, στην ταινία Ένα Αστείο Κορίτσι, ξεχώρισε αμέσως. Τα σκούρα μάτια του, το ήρεμο βλέμμα και το αντρικό, αλλά ποτέ επιθετικό παρουσιαστικό του, τον καθιέρωσαν στον τίτλο του «ωραίου του ελληνικού σινεμά» — ενός ωραίου με ψυχή.
Ζωή σαν κινηματογραφικό σενάριο
Η προσωπική του ζωή, αν και γεμάτη ενδιαφέρον, έμεινε μακριά από τα φώτα — όχι από έλλειψη περιεχομένου, αλλά από επιλογή. Δύο γάμοι, ο πρώτος στα 18 και ο δεύτερος με τη συνάδελφό του Κατερίνα Μαραγκού, σημάδεψαν την προσωπική του διαδρομή. Μα η πατρότητα δεν ήταν κάτι που τον συγκινούσε. Όπως είχε ο ίδιος πει, «δεν μου έχει λείψει να έχω παιδί». Του αρκούσε η ελευθερία. Ένας άνθρωπος που δεν υποτάχθηκε ποτέ στα κοινωνικά “πρέπει”.
Έρωτες και αρραβώνες κάτω από τη σκηνή
Μια από τις πιο πολυσυζητημένες του σχέσεις ήταν εκείνη με τη Μπέτυ Λιβανού, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Η Αμαρτία της Ομορφιάς. Οι φήμες περί ειδυλλίου έμειναν φήμες, μα το βλέμμα τους στην οθόνη έλεγε περισσότερα απ’ όσα δήλωσαν ποτέ δημόσια. «Έχουμε μια πολύ γλυκιά σχέση», είχε πει η Λιβανού χρόνια αργότερα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε κι ο αρραβώνας του με την Κάτια Δανδουλάκη. Ένας δεσμός που κράτησε δύο χρόνια και έσβησε ήρεμα, όπως άναψε. Χωρίς εντάσεις, χωρίς πικρία. Ένας δεσμός που μετατράπηκε σε φιλία, με αξιοπρέπεια. Η τελευταία μεγάλη του αγάπη ήταν η Έλενα Σαγανά. Παρά τα 30 χρόνια που τους χώριζαν, το δικό τους κεφάλαιο έγραψε σιωπηλά μια ιστορία διάρκειας και ουσίας. Μαζί μέχρι τέλους.
Ο ηθοποιός με τη σεμνότητα του αριστοκράτη
Ο Νίκος Γαλανός δεν ήταν απλώς όμορφος. Ήταν κομψός στην ψυχή, ευγενής στη συμπεριφορά και ταπεινός στην επιτυχία του. Ο φακός τον αγάπησε, αλλά εκείνος ποτέ δεν έγινε δούλος του. Με συμμετοχές σε ταινίες-σταθμούς όπως Η Ορατότης Μηδέν, Η Λεωφόρος του Μίσους, αλλά και σειρές όπως Η Γη της Ελιάς, άφησε πίσω του ένα πλούσιο, διακριτικό αλλά πολύτιμο καλλιτεχνικό αποτύπωμα. Η Φίνος Φιλμ τον αποχαιρέτησε με μια συγκινητική ανάρτηση: «Σε ευχαριστούμε για όλα», έγραψε, συνοδεύοντας το μήνυμα με σκηνές από τις εμβληματικές του ερμηνείες. Και ήταν πράγματι πολλά αυτά που πρόσφερε. Όχι μόνο σαν ηθοποιός, αλλά σαν άνθρωπος.
Ένας κόσμος που τον αγάπησε, τον αποχαιρετά
Από τη Ρούλα Κορομηλά μέχρι τον Σπύρο Μπιμπίλα και την Άντζελα Γκερέκου, σύσσωμος ο καλλιτεχνικός κόσμος τον αποχαιρέτησε με λόγια τρυφερότητας. «Καλό ταξίδι στο φως» του ευχήθηκαν πολλοί — κι αυτό το φως, εκείνος το είχε μέσα του. Ο Τάσος Ιορδανίδης, σε μια ανάρτηση που αποκάλυπτε το προσωπικό τους δέσιμο, έγραψε απλά: «Φάδερ μου, εις το επανιδείν». Μια φράση με τόσο φορτίο, όσο και η ίδια η ζωή του Γαλανού: λιτή, αυθεντική, γεμάτη ουσία.
Ο Νίκος Γαλανός δεν χρειαζόταν κραυγές. Ήταν από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που η σιωπή τους είχε βάθος. Μας αποχαιρέτησε όπως έζησε — με ηρεμία, με αξιοπρέπεια, με ευγένεια. Και άφησε πίσω του κάτι πολύτιμο: την αίσθηση ότι κάποτε υπήρξε κάποιος που δεν χρειάστηκε τίποτα παραπάνω από το να είναι ο εαυτός του.
