Μια υπόθεση που θυμίζει περισσότερο ελληνική φαρσοκωμωδία παρά σύγχρονη διαχείριση δημοτικών πόρων αποκαλύπτεται στον Δήμο Σερρών. Πέντε ηλεκτρικά σάρωθρα, αξίας 1,5 εκατομμυρίου ευρώ, παραμένουν αχρησιμοποίητα, τρία χρόνια μετά την προμήθειά τους, δημιουργώντας εύλογα ερωτήματα για το πώς αντιλαμβανόμαστε τη βιώσιμη τεχνολογία και τη δημόσια ευθύνη. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του τοπικού τηλεοπτικού σταθμού «Δίκτυο», τα σάρωθρα δεν κυκλοφορούν στους δρόμους της πόλης για δύο… απίθανους λόγους: δεν έχει προβλεφθεί σημείο φόρτισης στο κέντρο των Σερρών και –ακόμα πιο εντυπωσιακά– κάποιοι εργαζόμενοι της καθαριότητας αρνούνται να τα χρησιμοποιήσουν γιατί φοβούνται ότι περιλαμβάνουν σύστημα GPS παρακολούθησης!
Όπως δήλωσε ο πρώην αντιδήμαρχος καθαριότητας Παναγιώτης Καρακολίδης, οι αντιδράσεις των εργαζομένων σχετίζονται με τον φόβο ότι τα νέα αυτά οχήματα θα «προδίδουν» την κίνησή τους, καταγράφοντας με ακρίβεια τα σημεία στα οποία βρίσκονται ανά πάσα στιγμή. Αν και –σύμφωνα πάντα με τον ίδιο– τα συγκεκριμένα οχήματα δεν διαθέτουν GPS, η καχυποψία φαίνεται πως αρκούσε για να τα μετατρέψει σε… στατικά εκθέματα. «Σε άλλους δήμους έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματικά», δήλωσε ο κ. Καρακολίδης, προσθέτοντας ότι σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται η αδράνεια. Η τεχνολογία υπάρχει, το κόστος καλύφθηκε, τα οχήματα παραδόθηκαν – ωστόσο η χρήση τους εμποδίζεται από φόβους και γραφειοκρατικές παραλείψεις.
Πέραν των αντιρρήσεων των εργαζομένων, το πρόβλημα επιτείνεται από το γεγονός ότι δεν δημιουργήθηκε ποτέ σταθμός φόρτισης στο κέντρο της πόλης, με αποτέλεσμα τα σάρωθρα να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν πρακτικά. Μια βασική υποδομή που έπρεπε να είχε προβλεφθεί εγκαίρως απουσιάζει πλήρως, μετατρέποντας μια οικολογική επένδυση σε ακριβή και περιττή πολυτέλεια. Το παράδειγμα των Σερρών αναδεικνύει με τον πιο γλαφυρό τρόπο την απόσταση ανάμεσα στην τεχνολογική πρόοδο και την τοπική εφαρμογή της. Η προμήθεια έγινε, η δαπάνη εγκρίθηκε, οι ανακοινώσεις για τον «εκσυγχρονισμό της καθαριότητας» έγιναν – αλλά στην πράξη, τα οχήματα μένουν παροπλισμένα σε αποθήκες, θύματα ενός παράδοξου μείγματος διοικητικής αμέλειας και επαγγελματικής καχυποψίας.
