Αντετοκούνμπο Μπακς: Τσακωμός με τον πατέρα του Χαλιμπάρτον και τον Μάθουριν

Μετά από έναν συγκλονιστικό αγώνα, όπου έδωσε κυριολεκτικά τα πάντα στο παρκέ με 30 πόντους, 23 ριμπάουντ και 13 ασίστ σε 44 λεπτά, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο βρέθηκε στο επίκεντρο μιας απρόσμενης σύγκρουσης εκτός παρκέ: αυτή τη φορά, όχι με κάποιον παίκτη, αλλά με τον ίδιο τον πατέρα του Ταϊρίς Χαλιμπάρτον. Λίγα δευτερόλεπτα μετά τη λήξη του Game 5 της σειράς Πέισερς–Μπακς, που σήμανε τον αποκλεισμό του Μιλγουόκι από τα playoffs, η ένταση ξέφυγε από τα στενά όρια του παιχνιδιού. Ο πατέρας του Χαλιμπάρτον εισέβαλε στο γήπεδο, πλησίασε τον Γιάννη κρατώντας πετσέτα με το πρόσωπο του γιου του και φώναξε προκλητικά: «Αυτό κάνουμε. Αυτό είμαστε, γ@μ@τ@!». Η αντίδραση του Αντετοκούνμπο ήταν ψύχραιμη στην αρχή – χαιρέτησε αντιπάλους και προπονητές, όπως συνηθίζει. Όμως το περιστατικό με τον πατέρα του Χαλιμπάρτον άναψε φιτιλιές. Ακολούθησε φραστικό επεισόδιο με τον παίκτη Μπεν Μάθουριν, ενώ ο Γιάννης επέστρεψε για μια δεύτερη, πιο ελεγχόμενη, λεκτική αντιπαράθεση με τον πατέρα του Ταϊρίς, πριν η κατάσταση τελικά εκτονωθεί.

Στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, ο Γιάννης άνοιξε την καρδιά του, μιλώντας όχι μόνο ως αθλητής, αλλά ως γιος και άνθρωπος με αξίες. «Πιστεύω στην ταπεινότητα όταν νικάς. Δεν θεωρώ ότι η νίκη σου δίνει το δικαίωμα να προσβάλλεις», τόνισε. Με εμφανή συγκίνηση, έκανε λόγο για τον δικό του πατέρα, που δεν βρίσκεται πια στη ζωή: «Ο πατέρας μου, όταν ερχόταν στο γήπεδο, ήταν πάντα ο πιο ευγενικός άνθρωπος. Μεγαλώσαμε πουλώντας πράγματα στον δρόμο. Η ταπεινότητα δεν ήταν επιλογή – ήταν τρόπος ζωής». Ο Γιάννης δήλωσε ότι δεν είχε αντιληφθεί εξαρχής ποιος ήταν αυτός που του φώναξε, νομίζοντας πως πρόκειται για οπαδό. Όταν αντιλήφθηκε ότι πρόκειται για τον πατέρα του Χαλιμπάρτον, η ενόχληση του μεγάλωσε. «Αγαπώ τον Ταϊρίς, είναι σπουδαίος αντίπαλος. Αλλά αυτή η συμπεριφορά δεν ήταν ανεκτή».

Ο σούπερ σταρ των Μπακς ξεκαθάρισε ότι δεν θέλει να τιμωρηθεί κανείς, τονίζοντας πως δεν δείχνει με το δάχτυλο. «Δεν είμαι ρουφιάνος. Μιλήσαμε στο τέλος, νομίζω βρισκόμαστε σε καλύτερο σημείο τώρα. Όμως πρέπει όλοι να θυμόμαστε: το μπάσκετ είναι πάθος, όχι χώρος για προσβολές και προσωπικές επιθέσεις».