Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ιταλίας εξέδωσε μια ιστορική απόφαση, υποχρεώνοντας την κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι να καταβάλει αποζημίωση σε ομάδα μεταναστών, οι οποίοι είχαν υποστεί καθυστέρηση εννέα ημερών στην αποβίβασή τους στο νησί Λαμπεντούζα, τον Αύγουστο του 2018. Η υπόθεση αφορά την περίοδο που ο Ματέο Σαλβίνι, σημερινός αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης, ήταν υπουργός Εσωτερικών και είχε διατάξει την καθυστέρηση της αποβίβασης των μεταναστών, οι οποίοι είχαν διασωθεί από το πλοίο Diciotti της Ιταλικής Ακτοφυλακής. Ο ίδιος επέμενε ότι έπρεπε να αποβιβαστούν στη Μάλτα, όμως η κυβέρνηση της Βαλέτας αρνήθηκε να τους δεχθεί, οδηγώντας στη μακρά παραμονή τους εν πλω.
Το ποσό της αποζημίωσης που θα πρέπει να καταβάλει η ιταλική κυβέρνηση δεν έχει ακόμη οριστεί και αναμένεται να αποφασιστεί από τακτικό δικαστήριο στο προσεχές διάστημα. Η απόφαση αυτή θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική, καθώς για πρώτη φορά η ιταλική κυβέρνηση αναγκάζεται να λογοδοτήσει οικονομικά για τις μεταναστευτικές πολιτικές που εφαρμόστηκαν στο παρελθόν, ειδικά σε περιπτώσεις που αφορούσαν παρατεταμένη κράτηση μεταναστών χωρίς πρόσβαση σε ασφαλές λιμάνι.
Παρότι το δικαστήριο δικαίωσε τους μετανάστες για την υπόθεση Diciotti, ο Ματέο Σαλβίνι δεν παραπέμφθηκε ποτέ σε δίκη. Ο λόγος ήταν ότι η Ιταλική Γερουσία είχε μπλοκάρει τη δίωξή του, ενώ και η εισαγγελία της Κατάνης είχε εισηγηθεί να μπει η υπόθεση στο αρχείο. Αντίθετα, σε άλλη υπόθεση μετανάστευσης που αφορούσε το πλοίο Open Arms, ο Σαλβίνι οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη, κατηγορούμενος για παράνομη κράτηση 147 μεταναστών το καλοκαίρι του 2019. Οι μετανάστες εκείνης της υπόθεσης είχαν παραμείνει για 19 ημέρες στο πλοίο της ισπανικής ΜΚΟ, λόγω της άρνησης του ιταλικού υπουργείου Εσωτερικών να τους επιτρέψει την αποβίβαση σε ασφαλές λιμάνι. Ωστόσο, το Δεκέμβριο του 2023, δικαστήριο του Παλέρμο αθώωσε τον Σαλβίνι, κρίνοντας ότι η πολιτική του απέναντι στους μετανάστες δεν παραβίασε τον νόμο.
Η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου αποτελεί πλήγμα για την κυβέρνηση Μελόνι, η οποία έχει υιοθετήσει μια σκληρή γραμμή στο μεταναστευτικό, ακολουθώντας σε μεγάλο βαθμό την αντιμεταναστευτική πολιτική που είχε εφαρμόσει ο Σαλβίνι. Η υποχρέωση καταβολής αποζημίωσης στους μετανάστες ενδέχεται να ανοίξει τον δρόμο για νέες αγωγές κατά του ιταλικού κράτους από άλλους μετανάστες που βίωσαν παρόμοιες συνθήκες κράτησης. Αναλυτές εκτιμούν ότι η εξέλιξη αυτή αυξάνει την πίεση προς τη Μελόνι να αναθεωρήσει τη στάση της απέναντι στη μεταναστευτική πολιτική και να αποστασιοποιηθεί από τις ακραίες θέσεις του Σαλβίνι, ο οποίος παραμένει κεντρικό πολιτικό πρόσωπο στον κυβερνητικό συνασπισμό. Η υπόθεση της Diciotti υπενθυμίζει ότι η διαχείριση της μετανάστευσης δεν είναι μόνο πολιτικό, αλλά και νομικό ζήτημα, με συνέπειες που μπορούν να οδηγήσουν ακόμα και σε οικονομικές κυρώσεις για το ιταλικό κράτος.
