Όταν τα όρια μιας μεγαλουπόλεως στενεύουν τότε διευρύνεται το πεδίο των επιλογών για μικρούς τόπους με μεγάλες προοπτικές. Ο Μιχάλης Αντωνίου, σεφ, που επέστρεψε στο Παραδείσι Ευβοίας, είναι πλέον ο ιδιοκτήτης ενός εστιατορίου, μιας οικογενειακής επιχείρησης. Το μήνυμά του είναι ξεκάθαρο χωρίς αν και μήπως. «Επιστροφή στον τόπο μας στο χωριό μας, γιατί εκεί βρίσκεται η πραγματική ζωή». Όταν κάτι τέτοιο λέγεται από έναν νέο άνθρωπο με επιτυχημένη διαδρομή, μάλλον πρέπει να κτυπήσουν καμπανάκια για εκείνους που θεωρούν ότι ξεριζώνοντας ένα δέντρο από το δάσος και μεταφυτεύοντάς το σε μια πλατεία έχει προοπτικές επιβίωσης. Ίσως ζήσει, αλλά θα μεγαλώνει καχεκτικά, μοναχικά.
Το μάθημα ζωής για τον κ. Αντωνίου, ήρθε κατά την περίοδο της πανδημίας με την καραντίνα, όταν είχε μοιράσει την ζωή του ανάμεσα στην Αθήνα και στο χωριό του. Και τότε πήρε την απόφαση της επιστροφής. Ελεύθερος από τα δεσμά του κοινωνικού και εργασιακού καταναγκασμού, έβαλε σε νέα βάση την δημιουργικότητά του και πάντρεψε τα παραδοσιακά πιάτα της μαμάς του με πινελιές από εκλεπτυσμένες γεύσεις. Πατάτα στην θράκα με βούτυρο και χόρτα τσιγαριστά με τουλουμοτύρι, ρεβιθάδα με προβατίνα στην γάστρα, είναι κάποιοι από τους γευστικούς πειρασμούς για τους επισκέπτες, που θα κάνουν μια διαδρομή 6- 7 λεπτών για να φτάσουν στο κατάφυτο Παραδείσι από την Κάρυστο ή το Μαρμάρι.