Τρία σενάρια που εξετάζει η κυβέρνηση των ΗΠΑ για τη λήξη του πολέμου στην Ουκρανία δημοσίευσε η εφημερίδα «Washington Post». Οι θιασώτες και των τριών μοντέλων υποστηρίζουν την Ουκρανία στον πόλεμο με την Ρωσία. Ωστόσο έχουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με τις υποχωρήσεις, τις οποίες θεωρητικά θα μπορούσε να κάνει το Κίεβο. Όπως δήλωσε στην Washington Post μία από τις πηγές της εφημερίδας, κάποιος υψηλόβαθμος εκπρόσωπος της κυβέρνησης το όνομα του οποίου δεν αναφέρεται, η επίσημη θέση της Ουάσιγκτον παραμένει ότι την απόφαση για συνομιλίες με την Ρωσία και την πιθανή θέση της σ’ αυτές πρέπει να την λάβει η ίδια η Ουκρανία και όχι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Παρόλα αυτά οι ΗΠΑ μπορούν να μεταφέρουν την γνώμη τους στο Κίεβο.
Το πρώτο από τα τρία μοντέλα στην πραγματικότητα ανταποκρίνεται στο ειρηνευτικό σχέδιο που πρότεινε ο πρόεδρος Ζελένσκι, το οποίο προβλέπει την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων απ’ όλα τα διεθνώς αναγνωρισμένα εδάφη της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας που είχε προσαρτηθεί το 2014. Το δεύτερο μοντέλο προβλέπει την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων στις θέσεις πριν από την 24η Φεβρουαρίου, ημέρα που άρχισε η ευρείας κλίμακας εισβολή, που θα σήμαινε ότι θα άφηνε υπό τον έλεγχο της Ρωσίας την Κριμαία και μέρος του Ντονμπάς.
https://twitter.com/Feher_Junior/status/1605803293971726336
Το τρίτο μοντέλο και η συνάντηση Μπάιντεν – Ζελένσκι
Το τρίτο μοντέλο προβλέπει να περάσουν υπό τον έλεγχο της Ουκρανίας όλα τα εδάφη των περιοχών του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ όπως και άλλων περιοχών που έχουν καταληφθεί, όχι όμως η Κριμαία. Προϋποτίθεται ότι σε αυτή την περίπτωση το ζήτημα της Κριμαίας και ενδεχομένως μέρους του Ντονμπάς θα επιλύονταν μέσω διαπραγματεύσεων. Ο Ζελένσκι έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι οι τελευταίες δύο προτάσεις δεν είναι αποδεκτές για την Ουκρανία. Ωστόσο, όπως γράφει η Washington Post, «κατά τη συνάντησή τους πρόσωπο με πρόσωπο την Τετάρτη, ο Μπάιντεν ζήτησε τις “τρέχουσες σκέψεις του Ζελένσκι σχετικά με το πώς θα πρέπει να μοιάζει αυτό”, δήλωσε ο ανώτερος αξιωματούχος, ενώ αναγνώρισε ότι “ήταν ένα είδος ακαδημαϊκής συζήτησης σε αυτό το σημείο”, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η Ρωσία ενδιαφέρεται να συνομιλήσει».