Ένα γιγάντιο γλυπτό πέος πάνω στον τάφο

Μια γιαγιά 99 ετών είχε μία τελευταία επιθυμία: να στηθεί πάνω από τον τάφο της ένα γιγάντιο μνημείο, που απεικονίζει ένα πέος. Η Catarina Orduña Pérez, γνωστή ως Doña Cata ακολούθησε μια εναλλακτική προσέγγιση για τον προγραμματισμό του αποχαιρετισμού της απο τον κόσμο τούτο. Παρέλειψε τις συνθέσεις λουλουδιών και τα συγκινητικά μηνύματα και αυτό που ήθελε ήταν ένα άγαλμα που έμοιαζε με «πέος ύψους σχεδόν 1,6 μέτρων και όρχεις βάρους σχεδόν 600 κιλών».

50χρονος μπήκε εσπευσμένα στο χειρουργείο – Ντρεπόταν να πει στη γυναίκα του τι είχε κάνει

Ο εγγονός της, Álvaro Mota Limón, έκανε τα αποκαλυπτήρια του γλυπτού το Σαββατοκύριακο. Μιλώντας στο Vice, είπε ότι η γιαγιά του ήταν «πάντα πολύ avant-garde, πάντα σκεφτόταν εναλλακτικά. Πάντα έλεγε, με τη μεξικανική έννοια, ότι ήμασταν vergas».

https://twitter.com/CodigoXalapa/status/1551710683959623684

«Δεν πρέπει να τα παρατάς. Όταν προκύπτουν προβλήματα, πρέπει να τα αντιμετωπίσεις κατάματα»

Ο όρος μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα ανάλογα με το πλαίσιο στο οποίο χρησιμοποιείται. Μπορεί να είναι μια τεράστια​​προσβολή ή, από την άλλη πλευρά, ένα εγκάρδιο κομπλιμέντο. Επίσης συνήθως μεταφράζεται σε πέος στα αγγλικά. Ο εγγονός της εξήγησε ότι η Doña Cata αποκαλούσε τα μέλη της οικογένειάς της «vergas» με θράσoς και αγάπη, όμως. Ο εγγονός της θυμήθηκε πώς η Doña Cata «έβλεπε τη ζωή με μεγάλη αισιοδοξία και ότι τα προβλήματα δεν πρέπει να μας κατακλύζουν». «Δεν πρέπει να τα παρατάς. Όταν προκύπτουν προβλήματα, πρέπει να τα αντιμετωπίσεις κατάματα» έλεγε.

https://twitter.com/kis_yon/status/1553111879848976388

Όταν ανέφερε για πρώτη φορά την επιθυμία της, ο εγγονός της το πέρασε για αστείο. Ωστόσο, αργότερα, «Μου είπε ότι ήταν η επιθυμία της για να μην ξεχάσει κανείς εκείνη και όλα όσα αγαπούσαμε σε αυτή. Κάτι για να τη θυμόμαστε εύκολα». Μετά τον θάνατό της στις 20 Ιανουαρίου 2021, η οικογένεια συναντήθηκε και «αποφασίσαμε να κάνουμε το όνειρό της πραγματικότητα». Ο Isidro Lavoignet, ο γλύπτης που δημιούργησε το άγαλμα, είπε πως «Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν ένα αστείο, γιατί δεν είναι πολύ συνηθισμένο να βλέπεις αυτού του είδους τα γλυπτά ή μνημεία, και ακόμη λιγότερο συνηθισμένο να τα βλέπεις να τιμούν τη μνήμη κάποιου που έχει πεθάνει.».