Από τη Λίνα Δρούγκα, Δημοσιογράφο
2011. Ένας χάρτης που παρουσιάζεται σε ημιεπίσημο περιοδικό του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών, και δείχνει την οριοθέτηση Τουρκίας-Λιβύης, φαντάζει ακραίος. Το βρήκαμε μπροστά μας.
2019. Με φόντο ακόμα έναν χάρτη στην επίσκεψή του στο ναυτικό επιτελείο ο Ερντογάν παρουσιάζει τη «Γαλάζια Πατρίδα», που περιλαμβάνει το μισό Αιγαίο και τις θαλάσσιες περιοχές γύρω από τη Λήμνο, τη Μυτιλήνη, τη Χίο και ανατολικά της Κρήτης. Και αυτός ο χάρτης έμοιαζε ακραίος, είναι επίσημη θέση της Τουρκίας.
Ο Τσαβούσογλου βάζει βελάκια πάνω σε ελληνικά νησιά για να δείξει σε ποια από αυτά θα αμφισβητήσουν την ελληνική κυριαρχία. Και ο Μπαχτσελί, το στήριγμα του Ερντογάν, καμαρώνει μπροστά στον τελευταίο χάρτη που απεικονίζει πολλά νησιά του Αιγαίου αλλά και την Κρήτη, ως τουρκικά! Εξάλλου κατά τον Μπαχτσελί «η καρδιά και η όψη των Δωδεκανήσων είναι στραμμένα προς την Τουρκία».
Επίσημη θέση δεν έχει πάρει ο Ερντογάν. Ενδεχομένως και να μην πάρει, όπως τον καλεί η ελληνική κυβέρνηση. Όμως, ό,τι κάποτε μπορεί να φάνταζε ακραίο, τελικά υιοθετήθηκε επίσημα. Και αυτό που προβληματίζει είναι ότι ανεβαίνει στην κλίμακα του εθνικισμού τους η ευθεία αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας. Ίδωμεν. Γιατί τους χάρτες τους είδαμε ήδη, και μάλιστα τον έναν πίσω από τον άλλον. Και τα συμπεράσματα βγαίνουν. Κάτι ψήνεται. Έστω και αν βγει από τον φούρνο κάποια χρόνια αργότερα.
