Ολοι κεραυνοβολήθηκαν. Ο κεραυνός που τους χτύπησε έγινε οργή για τους δράστες και μετουσιώθηκε σε μια κοινή απαίτηση να αποδοθεί Δικαιοσύνη γι’ αυτή τη βαρβαρότητα, μιας ορδής χούλιγκαν, που έδρασε πέρα κι από τα όρια της παράνοιας, με θύμα τον 19χρονο Αλκη Καμπανό στη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, κάπου εδώ στον Πειραιά, στην Καστέλα, ένας άνθρωπος ένοιωσε την παλιά πληγή του να αιμορραγεί ξανά. Στο τραγικό τέλος του Αλκη “έζησε” πάλι το φρικτό τέλος του δικού του παιδιού.
Του Πέτρου Καρσιώτη
Του Γιώργου Παναγιώτου, ενός παλικαριού που έπεσε νεκρό στα 17 του χρόνια, μαθητής τότε της β Λυκείου, θύμα κι αυτός της τυφλής οπαδικής βίας. Μεσημέρι Κυριακής, την ώρα που πήγαινε περπατώντας στο γήπεδο της Ν. Φιλαδέλφειας να παρακολουθήσει αγώνα της αγαπημένης του ομάδας του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ, δέχθηκε στην κοιλιακή χώρα και στο πόδι-όπως και ο Αλκης- ναυτική φωτοβολίδα, που είχε πυροδοτηθεί με στόχο τις αστυνομικές δυνάμεις.
Ο άνθρωπος αυτός, συνταξιούχος-υπήρξε ανώτερο στέλεχος της Εθνικής- τριάντα ένα χρόνια μετά, ανοίγει την καρδιά του στην Alphafreepress, για να στείλει το μήνυμά του κατά της βίας, συγκλονισμένος από όσα συνέβησαν στη Θεσσαλονίκη με τον 19χρονο Αλκη να πέφτει νεκρός. «Είμαι ο μπαμπάς του Γιωργάκη, του μικρότερου σε ηλικία θύματος βίας, δύο χρόνια πιο μικρός από τον Αλκη. Πήγαινε στη Β Λυκείου.
Ξεκίνησε μεσημέρι Κυριακής, 13 Ιανουαρίου 1991, με έναν φίλο του, γόνο πασίγνωστης οικογένειας και πήγαιναν να δουν το ματς ΑΕΚ-Ολυμπιακός. Περπατούσαν κοντά στη γέφυρα, όταν ο κόσμος άρχισε να διαλύεται από ένα τραγικό γεγονός. Κάποιοι έριξαν ναυτική φωτοβολίδα. Το παιδί έπεσε αιμόφυρτο. Είχε δεχθεί τη ναυτική φωτοβολίδα και για να γνωρίζετε, διανύει τροχιά και εκατό μέτρων στον αέρα, ανοίγει πάνω ένα μικρό αλεξίπτωτο και εκρήγνυται όταν προσκρούσει σε σταθερό αντικείμενο. Τον έπληξε στη λαγώνιο αρτηρία», συνεχίζει ο τραγικός πατέρας Μιχάλης Παναγιώτου. «Είναι εκεί που έσφαξαν τον ΄Αλκη, εκεί χτύπησαν και τον Γιώργο μας».
Θυμάται τις δραματικές στιγμές..
«Κόσμος που πήγαινε στο γήπεδο σταμάτησε. Κάποια στιγμή σταμάτησε κι ένα ταξί. Εβαλαν το παιδί μέσα για το νοσοκομείο. Ο χειρουργός του «Αγια Ολγα», , εκείνη τη στιγμή τυχαία είδε από το παράθυρο την κούρσα σωηρίας, κατάλαβε και ετοίμασε το χειρουργείο. Το παιδί μας όμως το χάσαμε». Ο ίδιος ο πατέρας εκείνη την Κυριακή έλειπε σε νησί. Ερχόμενος στην Αθήνα αεροπορικώς, είδε να τον περιμένουν δύο στενοί συγγενείς. Σφίχτηκε η καρδιά του ότι κάτι είχε συμβεί. Μιλάει για το ψυχικό μεγαλείο της συζύγου του, της μάνας του Γιώργου, που αντιμετώπισε μόνη την καταιγίδα των πρώτων ωρών
«Μεγάλος ήρωας της υπόθεσης είναι η μάνα του. Τρεις το μεσημέρι έμαθε ότι το παιδί της έφυγε από τη ζωή, αλλά βρήκε τη δύναμη να πει στους γιατρούς: Τι μπορείτε να σώσετε, να δωρίσετε από τα όργανα του Γιώργου μου σε κάποιον που μπορεί να χρειάζεται. Σκεφτείτε ότι αυτό έγινε εν έτει 1991. Δεν υπήρχε, τότε, στην κοινή Γνώμη, η αίσθηση της δωρεάς οργάνων. Εν τέλει δωρίστηκαν οι κερατοειδείς του Γιωργάκη να βλέπει κάποιος συνάνθρωπός του. Τρία χρόνια αργότερα έφθασε στο σπίτι μας μια ευχαριστήρι επιστολή από κάποιον που δεν υπέγραφε και είχε ωφεληθεί.»
Μιλάει για τον Γιώργο και τα όνειρα που συνετρίβησαν από μια παρανοϊκή ενέργεια…
«Σήμερα θα ήταν ένας άνδρας 47χρόνων. Είχε όνειρα να σπουδάσει, να γίνει ένας σπουδαίος επιστήμονας. ΄Ολη μας η φαμίλια είναι σπουδαία. Η σχέση μας ήταν αγάπης όπως των πατεράδων με τα παιδιά τους. Δεν τον καθοδηγούσε κανείς. Μόνος θα αποφάσιζε έβλεπα ενδιαφέρον για μαθηματικά και Πολυτεχνείο».
Alphafreepress: “Ακούσατε για τη δολοφονία του ΄Αλκη”.
Μιχάλης Παναγιώτου: «Στη δολοφονία αυτή είδα το έγκλημα με τον Γιώργο μου. ΄Εψαξα και βρήκα ένα τηλέφωνο να επικοινωνήσω με την οικογένεια. Πατέρας και μητέρα εκείνες τις ώρες ήταν αδύνατο να μιλήσουν. Βρήκα έναν θείο του ΄Αλκη, πολύ αξιόλογο άνθρωπο με υψηλό επίπεδο.
Μιλήσαμε. Με πήραν τα κλάματα, τον πήραν τα κλάματα.΄Εχω συντάξει μία μαύρη λίστα με τα θύματα της τυφλής οπαδικής βίας από το 1986 με τον καθηγητή Μλιώνα στο Αλκαζάρ. Του τη διάβασα. Του είπα δεν είναι μόνο ο Αλκης και ο Γιώργος, ο Γιώργος και ο Αλκης. Του διαβασα τη λίστα. Είπαμε ας είναι ο τελευταίος ο ΄Αλκης. Ας μη θρηνήσουμε άλλα θύματα. Είπα στο θείο κοιτάξτε να μείνετε ενωμένοι γιατί τέτοια δράματα ή ενώνουν ακόμη πιο πολύ τις οικογένειες που μένουν πίσω ή τις διαλύουν».
Το μήνυμά του: «Νόμοι υπάρχουν. Εφαρμόστε τους».
Στον υπολογιστή του, ο πατέρας του Γιωργάκη, έφτιαξε μια σύνθεση με τη φωτογραφία του Γιώργου, δίπλα του ΄Αλκη και πάρα δίπλα μια καρδιά, που τους ενώνει. «Ποτέ δεν θα σας ξεχάσουμε», λέει «Θα είσαστε πάντα μέσα στην καρδιά μας. Με το πιάτο σας στο τραπέζι της Κυριακής, βουτηγμένο στα δάκρυα της μάνας…»
