Τάφος Τζιμ Μόρισον: Ο θάνατος του για πάντα θα αποτελεί μυστήριο
Στις 8 Δεκεμβρίου του 1943 γεννήθηκε ο Τζιμ Μόρισον, ένας από τους πιο σημαντικούς μουσικούς της εποχής του. Ο αντισυμβατικός τραγουδιστής των The Doors, αποτελεί μέχρι και σήμερα την φυσιογνωμία που καθόρισε ένα σημαντικό κομμάτι της ροκ μουσικής σκηνής. Ως γιος στρατιωτικού, χρειάστηκε πολλές φορές να αλλάξει σχολείο και κοινωνική ζωή. Το Λος Άντζελες όμως τον κέρδισε και εκεί τελείωσε τις σπουδές του. Συγκεκριμένα, αποφοίτησε από την Καλών Τεχνών και όσο φοιτούσε, κατάφερε να δημιουργήσει δύο δικές του ταινίες και να γνωρίσει πολλούς συγγραφείς και ανθρώπους των τεχνών.
Doors, μια ολόκληρη ιστορία
Όταν το 1965 ξεκίνησε να γράφεται η ιστορία του γνωστού ροκ συγκροτήματος The Doors, το οποίο ίδρυσε με τον συμφοιτητή του Ρέι Μάνζαρεκ, ο ταλαντούχος μουσικός είχε δύο σημαντικούς ρόλους. Χάριζε την ξεχωριστή του φωνή, αλλά και το ταλέντο του στην ποίηση, καθώς ο Τζιμ Μόρισον ήταν και στιχουργός των μεγάλων επιτυχιών του συγκροτήματος.
Το 1967, οι Doors γνώρισαν επιτυχία με το κομμάτι Light My Fire, το οποίο έφτασε το νούμερο ένα στα Billboard Hot 100. Από εκείνη την μέρα, η πορεία του ροκ συγκροτήματος ήταν μόνο ανοδική, μέχρι το 1971, που αναγκάστηκε να διακοπεί απότομα. Στις 3 Ιουλίου του 1971, και ενώ ήταν μόλις 27 ετών, το άστρο του Τζιμ Μόρισον έσβησε στο Παρίσι. Ο θάνατος του για πάντα θα αποτελεί μυστήριο, τόσο λόγω της έλλειψης αυτοψίας, όσο και λόγω της περίεργης συμπεριφοράς της συντρόφου του, Πάμελα Κούρσον, μετά τον θάνατό του.
Το επικρατέστερο σενάριο είναι η καρδιακή ανακοπή από την χρόνια χρήση ναρκωτικών, σε συνδυασμό με κάποια προβλήματα υγείας που είχε. Δεν λείπουν όμως και οι θεωρίες συνωμοσίας γύρω από αυτόν, που περιλαμβάνουν την δολοφονία του αλλά και την σκηνοθεσία του θανάτου του, για να μπορέσει επιτέλους να ζήσει την ζωή που ήθελε, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ο Μόρισον υπέφερε από άσθμα και χρησιμοποιούσε ένα εισπνεόμενο φάρμακο. Λίγα χρόνια αργότερα, το φάρμακο αυτό απαγορεύτηκε, καθώς ανακαλύφθηκε πως η συστηματική του χρήση σε συνδυασμό με αλκοόλ και άλλες ουσίες, μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο.
«Φίλος είναι αυτός που σου παρέχει απόλυτη ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου»
Τζιμ Μόρισον
Ο Μόρισον ανέπτυξε μια εξάρτηση από το αλκοόλ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η οποία κατά καιρούς επηρέασε τις ερμηνείες του στη σκηνή. Δεν ήταν λίγες οι φορές που εμφανιζόταν στην σκηνή μεθυσμένος και χαμένος, νευριάζοντας με την συμπεριφορά του τόσο τις διοργανώσεις, όσο και το κοινό, που περίμενε μία διαφορετική εμπειρία συναυλίας. Παρότι οι περισσότεροι πιστεύουν πως δεν έκανε έντονη χρήση ναρκωτικών, τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Τζιμ Μόρισον είχε εθιστεί και στην κοκαΐνη, ενώ έκανε και ταυτόχρονη χρήση ηρωίνης. Οι καταχρήσεις του αυτές, συνέβαλαν στο τέλος της ζωής του αλλά και στην ποιότητά της. Αρκετές φορές συμπεριφερόταν αλλοπρόσαλλα και το ψευδώνυμό του Lizard King, βγήκε επειδή ο τραγουδιστής νόμιζε πως επικοινωνούσε με τα ερπετά.
Προτιμούσε τον Φρανκ Σινάτρα από τους Led ZeppelinΌταν τον είχαν ρωτήσει τί πιστεύει για τους Led Zeppelin, ο τραγουδιστής είχε απαντήσει πως: «Για να πω την αλήθεια, δεν ακούω ροκ εν ρολ, οπότε δεν τους έχω ακούσει ποτέ. Συνήθως ακούω κλασική μουσική ή Peggy Lee, Φρανκ Σινάτρα και Έλβις Πρίσλεϊ». Ο αγαπημένος του μουσικός ήταν ο Τζίμι Ριντ και συγκεκριμένα το τραγούδι Baby What You Want Me to Do.
Η Πάμελα Κούρσον
Ο Τζιμ Μόρισον πέρασε την τελευταία του δεκαετία με την Πάμελα Κούρσον. Είχαν συναντηθεί για πρώτη φορά στο πανεπιστήμιο και ερωτεύτηκαν από την πρώτη στιγμή. Η Πάμελα ήταν αυτή που τον ενθάρρυνε να ασχοληθεί διεξοδικά με την άλλη μεγάλη του αγάπη, την ποίηση. Τον Μάρτιο του 1971, ο Τζιμ Μόρισον μετακόμισε μετά από προτροπή της Πάμελα, στο Παρίσι. Η αλλαγή αυτή ήταν ευπρόσδεκτη από τον θρυλικό τραγουδιστή, καθώς ήθελε να αφοσιωθεί στην ποίησή του και το Παρίσι ήταν η ιδανική διέξοδος.
Ο τάφος του στο νεκροταφείο Père Lachaise στο Παρίσι, φέρει την ελληνική επιγραφή «Κατά τον δαίμονα εαυτού«. Οι συγγενείς του έβαλαν αυτή την φράση για να θυμίζει το ελεύθερο, ανήσυχο και αντισυμβατικό πνεύμα του ποιητή της ροκ που, όπως μεταφράζεται και η επιγραφή, έκανε στην σύντομή ζωή του μόνο όσα του υπαγόρευε η συνείδησή του.
Οι… γιορτές στον τάφο του Τζιμ Μόρισον
Από το 1971, μέχρι και σήμερα, ο τάφος του Μόρισον, είναι κάτι σαν τόπος προσκυνήματος για τους απανταχού ροκάδες. Στις 3 Ιουλίου, επέτειο του θανάτου του, αλλά και σε άλλες ημερομηνίες, κάθε χρόνο, διάφοροι νεαροί, συρρέουν εκεί, από όλο τον κόσμο, και στήνουν ακόμη και χορούς, τραγουδώντας τα τραγούδια των Doors. Ανάλογο φαινόμενο, συμβαίνει στην Ελλάδα, σε πολύ μικρότερη βέβαια κλίμακα, στον τάφο του Παύλου Σιδηρόπουλου, στον Κόκκινο Μύλο.
Υπάρχουν αυτοί που θέλουν να βρουν μια ευκαιρία να ξεσπάσουν κάνοντας διάφορες τρέλες. Άλλοι μπορεί να ξαπλώσουν πάνω στον τάφο, πιστεύοντας ότι φορτίζονται από κάποια ενέργεια. Άλλοι απλώς θα τραγουδήσουν, με την παρέα. Υπάρχουν βέβαια και κάποιου που πηγαίνουν να «σουτάρουν»! Διάφοροι τύποι, κουβαλάνε τον θαυμασμό ή την τρέλα τους, μέχρι το μνήμα. Πολλοί είναι και οι Έλληνες, που οδηγούνται εκεί για «προσκύνημα» κάθε χρόνο. Οι περισσότεροι πάντως, πηγαίνουν στο Νεκροταφείο, με σεβασμό, και θέλοντας από βάθη ψυχής, να αποτίσουν φόρο τιμής στον Μόρισον. Από αυτούς, αρκετοί, ομολογούν ότι έχουν νιώσει ένα είδος σατόρι. Μια στιγμή έκλαμψης, σαν να τους άνοιξε μία Πόρτα.
ΑΡΧΕΙΟ Μ.Νταλούκα
