Σε ένα επετειακό αφιέρωμα στα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, η δημοσιογράφος της γερμανικής εφημερίδας Süddeutsche Zeitung Κριστιάνε Σλέτσερ ιχνηλατεί την πορεία της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας. Στην οικεία ιστοσελίδα η δημοσιογράφος αναφέρει για την οικία της Μπουμπουλίνας στις Σπέτσες: «Όλα είναι ακόμη εκεί. Η εξωτερική σκάλα που οδηγεί στη βεράντα με τις μαυριτανικές καμάρες. Μέσα, το σκαλιστό, ξύλινο φλωρεντίνικο ταβάνι, η αγγλική πορσελάνη και στο σαλόνι η υπενθύμιση των κρύων χειμώνων στο νησί: ένα μαγκάλι, με μια λαβή στο σχήμα της τουρκικής ημισέληνου».
Πρόκειται πλέον για το πατρογονικό σπίτι του Παύλου Δεμερτζή Μπούμπουλη, του 32χρονου απόγονου της Μπουμπουλίνας, ο οποίος διευθύνει και το Μουσείο Μπουμπουλίνας, που ίδρυσε το 1991 ο πατέρας του. «Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, η Καπετάνισσα, είναι η γυναίκα που διοικούσε τον δικό της στόλο, η οποία πρώτη ύψωσε τη σημαία της Επανάστασης στις Σπέτσες. Κι όλα αυτά όταν τον 19ο αιώνα επρόκειτο για μια απολύτως ανδροκρατούμενη κοινωνία… Δυστυχώς, όπως συμβαίνει και με πολλά άλλα ιστορικά κτήρια, το ελληνικό κράτος δεν έχει δείξει ενδιαφέρον για τη συντήρηση της οικίας της».
«Τρόμος των Οθωμανών»
Το ρεπορτάζ ασχολείται ενδελεχώς μετη ζωή και τη δράση της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας, στις Σπέτσες την Ύδρα και αλλού: «Η Λασκαρίνα, η Ελληνίδα που θα γινόταν ο φόβος και τρόμος των Οθωμανών γεννήθηκε σε φυλακή της Κωνσταντινούπολης το 1771. H οικογένειά της καταγόταν από την Ύδρα, όπου μικρή ακόμη επέστρεψε, για να μετακομίσει αργότερα στις Σπέτσες. Οι δύο σύζυγοί της ήταν πλούσιοι καπετάνιοι, κληρονόμησε μεγάλη περιουσία και πλοία, τα οποία διέθεσε για τους σκοπούς της Επανάστασης. Η τεράστια περιουσία που κληρονόμησε από τον δεύτερο σύζυγό της εξαντλήθηκε εντελώς τα δύο πρώτα χρόνια της επανάστασης. Η Καπετάνισσα πολιόρκησε το Ναύπλιο και αργότερα, μετά τη μάχη του Άργους, λέγεται ότι καβάλησε στην πόλη άλογο με τους ναυτικούς της να τρέχουν πίσω της ζητωκραυγάζοντας».
Το ρεπορτάζ αναφέρεται μεταξύ άλλων εκτενώς σε μάχες και στιγμές κορύφωσης της Επανάστασης αλλά και άγνωστες ή λιγότερο φωτισμένες ιστορικά πτυχές της. «Ο πόλεμος διεξαγόταν με τη μέγιστη ωμότητα και από τις δυο πλευρές» σημειώνει η δημοσιογράφος: «Οι Έλληνες έσφαξαν ολόκληρο τον τουρκικό πληθυσμό της Τριπολιτσάς, πρωτεύουσας της Πελοποννήσου, για το οποίο οι Οθωμανοί εκδικήθηκαν όχι με λιγότερη αγριότητα στην Χίο. Οι σφαγές μουσουλμάνων και Οθωμανών Εβραίων μόνο σχετικά πρόσφατα έπαψαν να ξεχνιούνται από Έλληνες ιστορικούς στο πλαίσιο της γενικότερης ηρωικής εξιστόρησης. Η Μπουμπουλίνα έσωσε το χαρέμι του Πασά της Τριπολιτσάς επειδή είχε λάβει κάποτε, όταν βρισκόταν σε μεγάλη ανάγκη, βοήθεια από τη μητέρα του Σουλτάνου της Κωνσταντινούπολης».
Σπέτσες και Ύδρα
Το ρεπορτάζ αναφέρεται επίσης στην ιστορία των Σπετσών και βέβαια της Ύδρας «που πριν από 200 χρόνια ήταν τα πλουσιότερα νησιά της Ελλάδας και διαρκώς αντίπαλοι. Η Αθήνα ήταν τότε μια ασήμαντη πόλη, που έγινε πρωτεύουσα όταν ο βασιλιάς Όθωνας Α’ έφτασε από τη Βαυαρία (…) Ο πατέρας του, Λουδοβίκος, συνέβαλε μάλιστα και στη χρηματοδότηση της επανάστασης. Στα Προπύλαια του Μονάχου είχε απαθανατίσει ονόματα των ηρώων στα ελληνικά, συμπεριλαμβανομένης και της Μπουμπουλίνας». Πίσω στις Σπέτσες πάντως, «το χάλκινο άγαλμα της Μπουμπουλίνας, στον παραλιακό δρόμο στρέφει το βλέμμα του προς τα βορειοανατολικά, σαν να μην ξέχασε η ίδια ποτέ την ορεινή, άγονη Ύδρα».
