Φύλαξη Πανεπιστήμια: Τα προηγούμενα χρόνια ζήσαμε όλοι σκηνές και περιστατικά βανδαλισμών, καταλήψεων και τραμπουκισμών.
Μεγάλη κόντρα ξέσπασε τις τελευταίες ημέρες με αφορμή το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας και ιδιαίτερα για τις διατάξεις που αφορούν στην φύλαξη των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων. Η αλήθεια είναι ότι με αφορμή αυτό το νομοσχέδιο θα πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε τι είδους πανεπιστήμια θέλουμε και τι είδους πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις επίσης. Τα προηγούμενα χρόνια ζήσαμε όλοι σκηνές και περιστατικά βανδαλισμών πανεπιστημιακών αιθουσών, κτιρίων τα οποία τελούσαν υπό κατάληψη για αρκετές ημέρες και τις αστυνομικές αρχές να βρίσκονται έξω από τα πανεπιστήμια σε έναν ρόλο παρατηρητή.
γράφει ο Γιάννης Ντσούνος
Παράλληλα δεν ήταν λίγες οι φορές που είδαμε πρυτάνεις, αλλά και καθηγητές πανεπιστημίων να «τραμπουκίζονται» από άτομα που άλλοτε άνηκαν και άλλωτε όχι στην φοιτητική ή πανεπιστημιακή κοινότητα. Όλα τα προηγούμενα χρόνια υπήρξε πληθώρα περιστατικών παραβατικής συμπεριοφοράς εντός των χώρων των πανεπιστημίων, ενώ αρκετές φορές τα πανεπιστημιακά ιδρύματα χρησιμοποιούνταν ως ορμητήριο για ενέργειες βανδαλισμών ή καταδρομικές επιθέσεις, αλλά και ως σημείο πώλησης ή και αποθήκευσης υλικών που χρησιμοποιήθηκαν στις επιθέσεις αυτές. Επιπλέον, κανείς δεν λησμονεί ότι σε μερικά πανεπιστημιακά ιδρύματα γίνοταν διακίνηση και χρήση ναρκωτικών ουσιών. Αυτό είναι σίγουρα ένα πανεπιστήμιο που δεν θέλουμε, αυτό είναι σίγουρα ένα πανεπιστήμιο που φοιτητές και καθηγητές δεν αισθάνονται ασφαλείς.
Φύλαξη Πανεπιστήμια: Είναι λειτουργικό το νέο νομοσχέδιο;
Βάζει τέλος το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας σε όλα αυτά τα φαινόμενα; Δεν το γνωρίζουμε και σίγουρα μένει να το δούμε και στην πράξη, ωστόσο ουδείς δεν μπορεί να μην αναγνωρίζει ότι γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση. Και ποια είναι η κατεύθυνση αυτή; Στα πανεπιστήμια να δικαινούνται ελεύθερα ιδέες απόψεις και γνώμες, όπως ορίζει το Σύνταγμα, και να γίνονται μαθήματα σε αίθουσες ή σε εργαστήρια, τα οποία θα είναι άρτια και όχι μισογκρεμισμένα ή με διαλυμένη υλικοτεχνική υποδομή. Και ατο ερώτημα τι είδους πανεπιστήμια θέλουμε, εκτιμώ ότι πρώτοι από όλους πρέπει να απαντήσουν οι φοιτητές, τα μέλη του διδακτικού προσωπικού και οι πρυτανικές αρχές, με γνώμονα ότι το πανεπιστήμιο και η λειτουργία του δεν θα πρέπει να είναι αντικείμενο εξυπηρέτησης μικροκομματικών συμφερόντων.
