Έλενα Ακρίτα - Αρναούτογλου: Έξω από τα δόντια τα είπε η Έλενα Ακρίτα σε συνέντευξή της στον Γρηγόρη Αρναούτογλου στο «The 2Night Show».
Έξω από τα δόντια τα είπε η Έλενα Ακρίτα σε συνέντευξή της στον Γρηγόρη Αρναούτογλου στο «The 2Night Show». Η Έλενα Ακρίτα για ακόμα μία φορά ήταν χείμαρρος, μίλησε για την κόντρα της Μάρκο Σεφερλή, τους φασίστες και άλλα θέματα. Μεταξύ των θεμάτων στα οποία αναφέρθηκε ήταν και η… παραδοσιακή συμβουλή που υπάρχει στην κοινωνία «Να είμαστε αγαπημένοι και να μην μαλώνετε», η οποία δεν της αρέσει και τόσο. Κάτι που το εξήγησε: «Αυτό που λένε μην κάνουμε τώρα Εμφύλιο μέσα στην Ελλάδα, δεν είναι έτσι. Με τους σκ@@ψυχους και τους τοξικούς ανθρώπους δεν θέλω να έχω σχέση. Ούτε στην ζωή μου, ούτε στο timeline μου, ούτε αναγνώστες, ούτε πουθενά. Δεν έχω λόγο να είμαι αγαπημένη με τον φασίστα, ούτε με τον ομοφοβικό, ούτε με τον κακοποιητή, ούτε με κανέναν».
Έλενα Αρκίτα: Η διαμάχη με τον Σεφερλή
Φυσικά από τις ερωτήσεις που της έγιναν, δεν θα μπορούσε να λείπει αυτή για την κόντρα της με τον Μάρκο Σεφερλή που θα συνεχιστεί στις δικαστικές αίθουσες: «Δεν πηγαίνω σε δίκες αλλά με τον Μάρκο Σεφερλή μπορεί να πάω. Δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ. Ήξερα την γυναίκα του παλιά η οποία ήταν ένα αξιολάτρευτο κι εξαιρετικό πλάσμα. Δεν προσπαθώ να τα βρω εξωδικαστκά με κανένα γιατί παραμένω στο κείμενο μου. Το έγραψα πολύ ευγενικά γιατί έχουν αλλάξει τα πράγματα. Το να πεις κάποιον αδερφή, χοντρή σε ταινία με τον Ηλιόπουλο και τον Φωτόπουλο του ’60 είναι απολύτως αποδεκτό για τα δεδομένα της τότε κοινωνίας. Αν το πεις σήμερα υπάρχουν ευπαθείς ομάδες που δεν έχεις δικαίωμα να τις χλευάζεις. Αλλάζουν οι αντιλήψεις» είπε.
Έλενα Ακρίτα: Τα παιδικά της χρόνια
Όταν της επισημάνθηκε οτι ο κόσμος μιλάει με καλά λόγια για εκείνη, απάντησε: «Αυτοί που δεν με γουστάρουν καθόλου δεν μου μιλάνε μου ρίχνουν δηλητηριώδη βλέμματα. Από τα νιάτα μου είχα αυτούς που με αγαπούσαν πολύ και αυτούς που δεν με γούσταραν», ενώ αναφορικά με τα παιδικά της χρονιά, είπε: «Ήμουν πονεμένο παιδί. Είχε πεθάνει ο πατέρας μου από 10 χρονών, έβαλαν τη μητέρα μου φυλακή επί χούντας μετά από ένα χρόνο. Τη δεκαετία του ΄60 με λέγανε ορφανή. Αυτό ήταν στίγμα. Τα έχω περάσει όλα στη ζωή μου. Από την πολιτικοποίηση του Ρήγα, μέχρι τι γόβα θα φορέσω, μεγάλους έρωτες, πάθη, χωρίσματα. Είμαι χορτασμένη. Τώρα είμαι λίγο πιο θυμωμένη με τα πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω. Όσο με βαστάνε τα πόδια μου, εγώ θα βγαίνω στους δρόμους. Είτε κυριολεκτικά, είτε με την πένα μου».
