Έφηβες – ντύσιμο – κριτική: Όταν πιάνουν οι ζέστες, οι άνθρωποι φορούν λιγότερα ρούχα κι αυτό κατά τα φαινόμενα προκαλεί σχόλια τόσο για το σωματότυπό τους ( ξεκινάει ένα πιο έντονο body shaming από το χειμωνιάτικο ) όσο και για την ηθική τους. Οι ‘κριτές’ λοιπόν, που ακόμη αξιολογούν πόσο μπορεί ή δε μπορεί ο καθένας να φοράει τα ρούχα που διάλεξε, έχουν βγάλει τις μεζούρες, τα υποδεκάμετρα, τις δέκα εντολές και το ποινολόγιο για να κατακρίνουν όσες είναι πιο κοντές, πιο χοντρές, πιο ψηλές ή πιο αδύνατες από όσο ‘θα έπρεπε’ για να το φορέσουν. Ταυτόχρονα, αξιολογούν με βάση το πατρόν του υφάσματος αν είναι αρκετά ηθικές ή όχι. Και πιστέψτε με, οι άνθρωποι που έχουν τέτοια διάθεση, πάντα θα βρουν κάτι κακό να πουν.
Τις προηγούμενες ημέρες είχα βγει έξω να περπατήσω σε έναν παραλιακό δρόμο και είδα πολλές παρέες με κορίτσια στην εφηβεία να είναι εκεί για μια απογευματινή βόλτα. Τα κορίτσια αυτά λοιπόν στην πλειοψηφία τους φορούσαν σορτς. Κοντά σορτς τα οποία σχολιάζονταν κυρίως αρνητικά από όσους κυκλοφορούσαν εκεί γύρω. «Μα είναι πολύ μικρές για να αποκαλύπτουν τα πόδια τους φορώντας αυτό το καυτό σορτσάκι, ο πατέρας τους δεν τις είδε;» και «μα είναι και παχουλές, θα έπρεπε να το καταλάβει τουλάχιστον η μάνα τους και να τους το απαγορεύσει». Με έπιασε θλίψη. Υπάρχουν δυστυχώς άνθρωποι που θεωρούν ότι μια κοπέλα στα 15 της χρόνια κρίνεται ηθικά από το μήκος του παντελονιού της και υπαρξιακά από την περιφέρεια των γοφών της.
γράφει η Έλενα Φάκου
Έφηβες-ντύσιμο-κριτική: Αφήστε τα κορίτσια να φορέσουν ότι θέλουν
Αν θυμηθώ τον εαυτό μου στην εφηβεία, ναι είχα περίπου τα ίδια βιώματα. Πίσω στα μέσα των 90s η διευθύντρια του σχολείου μου είχε πρόβλημα επειδή έβαψα τα μαλλιά μου και όποιος άκουγε ότι φορούσα string εσώρουχο με στόλιζε με χαρακτηρισμούς οι οποίοι ήταν το λιγότερο χυδαίοι. Είκοσι πέντε χρόνια μετά, η κοινωνία δείχνει ότι έχει προχωρήσει αρκετά, αλλά όχι τόσο ώστε να πάψει να κάνει slut shaming και body shaming σε κορίτσια teenagers ενώ αντίστοιχα για τα αγόρια δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο, ας βγουν έξω όπως θέλουν και τι έγινε, ούτε πρόστυχοι ούτε χοντροί πειράζει αν είναι.
Σήμερα πήγα να κάνω μανικιούρ και εκεί ήταν μια μητέρα με δυο κόρες γύρω στα 13 με 15 οι οποίες έκαναν αποτρίχωση στα πόδια τους και έβαψαν τα νύχια των χεριών τους. Εμένα η μητέρα μου δεν με πήγε να κάνω μανικιούρ στην εφηβεία μου αλλά θα ήθελα να το είχε κάνει. Γιατί ένα μανικιούρ δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω από την ανάγκη μιας γυναίκας να δείξει πιο όμορφη και περισσότερο περιποιημένη είτε αυτή είναι 14 είτε 94 ετών. Και έτσι θα έπρεπε να το βλέπουμε. Οποιαδήποτε άλλη σκέψη ή ακόμα χειρότερα συμπέρασμα για το κοντό σορτσάκι ή το βαμμένο νύχι είναι λάθος και δείχνει ψευτοσυντηρητικές και βλαχοπουριτανικές νοοτροπίες που θα έπρεπε να έχουν εκλείψει.
Ας κοιτάξει επιτέλους ο καθένας το δικό του καθρέφτη
Ανέκαθεν τα μικρά κορίτσια ανυπομονούσαν να μεγαλώσουν και οι μεγάλες γυναίκες έκρυβαν την ηλικία τους. Είναι μια θεμελιώδης απόδειξη ότι οι γυναίκες δεν είναι ποτέ ικανοποιημένες με αυτό που έχουν. Όλες μας θέλαμε να ξυρίσουμε τα πόδια μας και να φορέσουμε κραγιόν πιο γρήγορα και μερικές το κάναμε, δε σημαίνει όμως ότι η κοινωνία έπρεπε να σταθεί απέναντί μας. Το κοντό σορτς από μόνο του είναι απλά ένα ρούχο. Είναι όμως ένα ρούχο το οποίο οι σκαλωμένες και σεξιστικές κοινωνίες θα το κακοχαρακτηρίσουν όποια γυναίκα κι αν το βάλει: η μικρή επειδή είναι μικρή, η μεγάλη γιατί είναι μεγάλη, η παντρεμένη γιατί είναι παντρεμένη και η χήρα επειδή είναι χήρα. Αν αναρωτιέσαι ποιος να το φορέσει, η απάντηση θα ήταν ‘ε ας μην το φορέσει κανείς’ ή ακόμα χειρότερα ‘ας το φορέσει κανένας άντρας’. Και μετά μας κάνει εντύπωση που κάπου φοράνε μαντήλες και μπούργκα.
Δεν έχω κόρη, αλλά αν είχα είμαι βέβαιη πως το καλοκαίρι δεν θα ήθελα να ζεσταίνεται και θα μου άρεσε να φοράει ρούχα που επιλέγει η ίδια και να μην ρωτάει την κάθε τυχαία κυρία που κοιτάζει με το φρύδι σηκωμένο ‘τι να βάλω;’ Κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσουμε να κουνάμε το δάχτυλο στο ‘μίνι’ και να ασχοληθούμε με πιο ουσιαστικές επιλογές των ανθρώπων στη ζωή τους αν θέλουμε τόσο πολύ να τους κρίνουμε για κάτι. Ή ακομα καλύτερα να μην τους κρίνουμε καν: πόσο δύσκολο μας είναι τελικά αυτό; Aπό ότι φαίνεται πολύ, αφού η πλειοψηφία μόλις δει κοντό σορτσάκι σε γυναίκα, ΄βγαίνει απ τα ρούχα της’.
