Κορονοϊός Ελλάδα: Ο αφορισμός του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, της υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως και του υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας Νίκου Χαρδαλιά από τον Μητροπολίτη πρώην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιο, μπορεί να θεωρήθηκε άκυρος και ανίσχυρος από την Ιερά Σύνοδο, τροφοδότησε ωστόσο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με άπειρα σχόλια για το περιστατικό. Ένα περιστατικό, που δεν είναι μοναδικό στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, καθώς υπήρξαν και άλλοι γνωστοί Έλληνες που αφορίστηκαν.
Από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη έως τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο η λίστα είναι μεγάλη και περιλαμβάνει ανθρώπους κυρίως από τον χώρο της πολιτικής και της τέχνης. Δεν είναι όμως όλοι οι αφορισμοί από την ορθόδοξη εκκλησία, καθώς έχουμε και μία περίπτωση, αυτή του Μάρκου Βαμβακάρη, που έχει γίνει από την Καθολική Εκκλησία.
Κορονοϊός Ελλάδα: Για μια Πάπισσα
Ο Εμμανουήλ Ροΐδης υπήρξε σημαντικός Έλληνας λογοτέχνης και δοκιμιογράφος. Sui generis, θεωρείται ένας από τους πιο πνευματώδεις συγγραφείς που παρουσιάστηκαν στα ελληνικά γράμματα. Η Πάπισσα Ιωάννα είναι το πιο διάσημο από τα αφηγηματικά έργα του Ροΐδη. Το έργο εμφανώς παρουσιάζει τα αρνητικά της Καθολικής Εκκλησίας, αλλά είναι φανερό ότι η κριτική και η απόρριψη απευθύνονται κυρίως στην Ορθόδοξη. Γι′ αυτό και οι αντιδράσεις απέναντί του ήταν τόσο έντονες, που κατέληξαν σε αφορισμό.
Κορονοϊός Ελλάδα: «Θα σου τη γράψω στο κούτελο»
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αφορίστηκε το 1806 μαζί με τους άλλους κλεφτοκαπεταναίους της Πελοποννήσου από τον πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄. Όταν τον επόμενο χρόνο, στα 1807 βρέθηκε κουρσάρος πλέον στη Χαλκιδική, έστειλε ένα μήνυμα στον εξόριστο τότε, από τον σουλτάνο, στο Άγιον Όρος, πατριάρχη: «Εσύ μου ’γραψες την προδοσία στο χαρτί αλλά εγώ θα σου τη γράψω στο κούτελο».
Υψηλάντης και Σούτσος
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και ο Μιχαήλ Σούτσος αφορίστηκαν για την επαναστατική τους δράση κατά των Τούρκων στη Μολδοβλαχία στις αρχές του 1821 από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, καθ’ υπόδειξιν των τουρκικών αρχών.
«Τα μυστήρια της Κεφαλονιάς»
Ο Ανδρέας Λασκαράτος υπήρξε ένας σπουδαίος σατιρικός συγγραφέας, πνεύμα ανήσυχο που δημιούργησε έργα που συνήθιζαν να έρχονται σε σύγκρουση με τις αντιλήψεις της εποχής του. Τα «Μυστήρια της Κεφαλονιάς» είναι το πιο γνωστό έργο του, στο οποίο κατά τον ίδιο κάνει σκέψεις πάνω «στην οικογένεια, στη θρησκεία και στην πολιτική εις την Κεφαλονιά». Το έργο προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις οι οποίες κατέληξαν στον αφορισμό του Λασκαράτου αρχικά από τον Μητροπολίτη Κεφαλονιάς και έπειτα από την Ιερά Σύνοδο.
Η περίπτωση του Ελευθέριου Βενιζέλου
Η 12η Δεκεμβρίου του 1916 είναι μια μαύρη ημέρα για την ιστορία της Ελλάδας. Διοργανώνεται μια τεράστια διαδήλωση με επικεφαλής τα μέλη της Ιεράς Συνόδου. Η διαδήλωση καταλήγει στο Πεδίον του Άρεως, εκεί που σήμερα βρίσκεται το άγαλμα της Αθηνάς. Πρώτος ξεκίνησε ο μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος. «Κατά Ελευθερίου Βενιζέλου φυλακίσαντος αρχιερείς και επιβουλευθέντος την βασιλείαν και την πατρίδα ανάθεμα έστω» λέει, παίρνει τέσσερις πέτρες τις ρίχνει μέσα σε ένα λάκκο που είχε ανοιχθεί και φωνάζει: «ανάθεμα και τρις ανάθεμα»!
Στη συνέχεια περνάνε από το ίδιο σημείο χιλιάδες εξοργισμένοι άνθρωποι, οι οποίοι επαναλαμβάνουν την κατάρα του Θεόκλητου και πετάνε τις δικές τους πέτρες. Σε όλη τη διάρκεια του αναθέματος οι καμπάνες των εκκλησιών σε όλη την πρωτεύουσα χτυπάνε. Μέχρι το τέλος της ημέρας έχει δημιουργηθεί ένας μικρός λόφος από πέτρες στην κορυφή του οποίου οι διαδηλωτές έχουν βάλει μια ασπρόμαυρη σημαία που πάνω της έγραφε: «Ανάθεμα και αιωνία κατάρα στον προδότη Βενιζέλο». Η Ελλάδα πλέον βρίσκεται στα πρόθυρα ενός εμφυλίου πολέμου, καθώς οι βενιζελικοί απειλούν με αντίποινα
Φραγκοσυριανή
Για τον Μάρκο Βαμβακάρη δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά. Θεμελιωτής του λαϊκού τραγουδιού και ένας από τους μεγαλύτερους ρεμπέτες. Με καταγωγή από τη Σύρο και καθολικός στο θρήσκευμα, ο Μάρκος Βαμβακάρης θα αφοριστεί από την Καθολική Εκκλησία επειδή στον δεύτερο γάμο του παντρεύτηκε με ορθόδοξο τελετουργικό.
Κορονοϊός Ελλάδα: Το μετέωρο βήμα του πελαργού
Το μετέωρο βήμα του πελαργού είναι ο τίτλος μιας δραματικής ταινίας του Θόδωρου Aγγελόπουλου με τους Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι και Zαν Mορό, που γυρίστηκε το 1991. Ένας νεαρός ρεπόρτερ συναρπάζεται από τη φυσιογνωμία ενός ηλικιωμένου πρόσφυγα που ζει σχεδόν ασκητικά σε μια μικρή συνοριακή πόλη. Χωρίς να διευκρινίζει την πόλη όπου τοποθετείται η ταινία, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος φτιάχνει ένα έργο-μεταίχμιο πάνω στην απελπισία του τέλους του αιώνα και τη διασταύρωση δύο όμορων πολιτισμών (Αλβανία – Ελλάδα).
Όλα ξεκίνησαν όταν με κάποιο αδιευκρίνιστο τρόπο το σενάριο της ταινίας έφτασε στα χέρια του θρήσκου και εθνικιστή μητροπολίτη Φλώρινας Αυγουστίνου Καντιώτη. Ο Καντιώτης, που είχε μανία με τους «Σκοπιανούς», θεώρησε ότι μπορεί να πρόκειται για πράκτορες και μόλις διάβασε το σενάριο το απέρριψε αμέσως, θεωρώντας ότι προσβάλλει το έθνος και το Χριστιανισμό. Έτσι, απείλησε τον Αγγελόπουλο ότι θα τον αφορίσει και τον διέταξε να σταματήσει τα γυρίσματα. Φυσικά, ο Αγγελόπουλος δεν υπάκουσε και στις 6 Δεκεμβρίου 1990 ήταν η μέρα τελετής αφορισμού του Αγγελόπουλου και του πρωταγωνιστή Μαρτσέλο Μαστρογιάννι.
Δείτε ακόμη
“Είμαι αφορισμένος στα σύννεφα πετάω” – Ο Αμβρόσιος γίνεται αντικείμενο χλεύης στο Twitter
Ξεκινούν και οι ακτοπλοϊκές συνδέσεις για Κρήτη και Εύβοια-Οι νέοι κανονισμοί
Παπαθανάσης: Ανοίγουν στις 29 Ιουνίου τα γυμναστήρια