Σεισμός: Τα τελευταία χρόνια έχουν καταγραφεί σε όλο τον κόσμο αρκετά πολύνεκρα σεισμικά περιστατικά. Το πλέον πολύνεκρο περιστατικό όμως δεν ανήκει ούτε στον 20ο, ούτε στον 21ο αιώνα. Στην πραγματικότητα ο φονικότερος σεισμός στην καταγεγραμμένη ιστορία της ανθρωπότητας συνέβη τον 16ο αιώνα. Στοίχισε τη ζωή σε περίπου 840.000 ανθρώπους και, σύμφωνα με τις ιστορικές μαρτυρίες, η γη κόπηκε κυριολεκτικά στα δύο! Το περιστατικό έλαβε χώρα τον χειμώνα του 1556 στην επαρχία Σαντζί της Κίνας. Κράτησε μόλις λίγα δευτερόλεπτα, αλλά ισοπέδωσε τα πάντα, καθώς το μέγεθος του σεισμού υπολογίζεται σε περίπου 8 με 8,3 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ.
Σαν μέγεθος, βέβαια, δεν το υψηλότερο καταγεγραμμένο, ωστόσο, η περιοχή που έπληξε ήταν εξαιρετικά πυκνοκατοικημένη, γι’ αυτό και ο αριθμός των θυμάτων υπήρξε τόσο μεγάλος. Επίκεντρο ήταν η κοιλάδα του ποταμού Ουέι, όπου βρίσκονταν οι πόλεις Χουασιάν, Βεϊνάν και Χουαγίν. Ο σεισμός χτύπησε το βράδυ και οι μετασεισμοί συνεχίστηκαν μέχρι το πρωί. Με συντηρητικούς υπολογισμούς, υπολογίζεται ότι περίπου το 60% του πληθυσμού της περιοχής αφανίστηκε εκείνη τη νύχτα, ενώ σοβαρές ζημιές και θύματα υπήρξαν έως και 500 χιλιόμετρα μακριά. Από το σεισμός ξέσπασαν πυρκαγιές, πλημμύρες και κατολισθήσεις, ενώ στο έδαφος σχηματίστηκαν ρωγμές βάθους 20 μέτρων.
Σεισμός: Η περιγραφή των Κινέζων
Οι Κινέζοι ιστορικοί περιγράφουν ως εξής το θανατηφόρο περιστατικό: «Βουνά και ποτάμια άλλαξαν θέση και δρόμοι καταστράφηκαν. Σε κάποιες περιοχές, το έδαφος σηκώθηκε και σχηματίστηκαν λόφοι, ενώ σε άλλες το έδαφος υποχώρησε και δημιουργήθηκαν κοιλάδες. Σε άλλες περιοχές η γη κόπηκε στα δύο και οι ρεματιές εξαφανίστηκαν. Καλύβες, σπίτια, ναοί και τείχη κατέρρευσαν ξαφνικά».
Εγκλωβισμένοι και αλλαγή στη δόμηση
Από του ιστορικούς ακόμη σημειώνεται ότι λόγω της γεωμορφολογίας της περιοχής αρκετοί κάτοικοι ζούσαν σε διαμορφωμένα σπήλαια στις πλαγιές των βουνών. Αρκετά από αυτά κατέρρευσαν, με αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν εκεί πολλοί κάτοικοι, βρίσκοντας τραγικό θάνατο. Το περιστατικό σημάδεψε την περιοχή, που χρειάστηκε τρεις γενιές για να ανακάμψει πληθυσμιακά και οικονομικά. Επηρέασε, όμως και τον τρόπο δόμησης, καθώς λόγω του φόβου του σεισμού, η πέτρα και οι πλίνθοι αντικαταστάθηκαν ως δομικά υλικά από το μπαμπού και το ξύλο.
Η περιοχή εξακολουθεί να παραμένει εξαιρετικά σεισμογενής, όπως φαίνεται και από το ακόλουθο βίντεο:
