20 Ιουλίου: Χωρίς φρένα ξεπέφτει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, εξαπολύοντας τρομακτικές απειλές για νέο «Αττίλα», μια μέρα που η Κύπρος θυμάται τις μαύρες στιγμές που έζησε από τα τουρκικά χέρια 45 χρόνια πριν. Ο Τούρκος πρόεδρος επανέρχεται στο θέμα των φυσικών κοιτασμάτων στην κυπριακή ΑΟΖ, ανήμερα της επετείου για τα 45 χρόνια από την τουρκική εισβολή που οδήγησε στην διχοτόμηση της Κύπρου. Ο πρόεδρος Ερντογάν σε μήνυμα προς τον τουρκικό λαό που δημοσίευσε με αφορμή την μαύρη επέτειο για την κυπριακή Δημοκρατία, που στην Άγκυρα μνημονεύουν ως ημέρα «ειρηνευτικής επιχείρησης της Τουρκίας στην Κύπρο» διεμήνυσε πως «όσοι ονειρεύονται να αλλάξει το γεγονός πως οι Τουρκοκύπριοι είναι κομμάτι του τουρκικού Έθνους θα συνειδητοποιήσουν πως ματαιοπονούν».
Συνεχίζοντας το μήνυμά του ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απείλησε πως η Τουρκία δεν θα διαστάσει να παρέμβει και πάλι, όπως το έκανε πριν από 45 χρόνια, προκειμένου όπως υποστήριξε να διασφαλίσει την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων οποτεδήποτε αυτό κριθεί απαραίτητο. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σημείωσε πως τόσο η Τουρκία, όσο και το Ψευδοκράτος στην Κατεχόμενη Κύπρο θα αντιταχθούν στις προσπάθειες της Κύπρου να εκμεταλλευτούν τις πηγές του νησιού. Παρά τις κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας από την ΕΕ, η Άγκυρα δείχνει διατεθειμένη να ακολουθήσει την ίδια επιθετική γραμμή, σε ό,τι αφορά το ζήτημα της κυπριακής ΑΟΖ, ετοιμάζοντας την αποστολή ενός τέταρτου ερευνητικού πλοίου -του Oruc Reis- στην Κύπρο.
20 Ιουλίου: Η μαύρη επέτειος της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο
Στις 20 Ιουλίου, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύρπρο, προφασιζόμενη το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεων. Η εισβολή συνέβη πέντε μέρες μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Το πραξικόπημα διατάχθηκε από την Χούντα των Αθηνών και πραγματοποιήθηκε από την κυπριακή Εθνική Φρουρά σε συνεργασία με την οργάνωση ΕΟΚΑ Β΄. Το πραξικόπημα ανέτρεψε τον πρόεδρο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και στόχος του ήταν η ένωση του νησιού με την Ελλάδα
Οι τούρκικες δυνάμεις εντός τριών ημερών κατέλαβαν την Κερύνεια και την περιοχή γύρω από την πόλη. Στις 23 Ιουλίου κηρύχθηκε εκεχειρία και τόσο η Χούντα των Αθηνών όσο και η πραξικοπηματική κυβέρνηση της Κύπρου κατέρρευσαν. Ακολούθησαν δύο γύροι διαβουλεύσεων στη Γενεύη μεταξύ των εμπλεκόμενων χωρών, στις οποίες η Τουρκία ζητούσε ομοσπονδιακή λύση, ανταλλαγή πληθυσμού και το 34% των εδαφών της Κύπρου να ελέγχεται από τους Τουρκοκύπριους.
Ο Αττίλας 2 και η διχοτόμηση της Κύπρου
Στις 14 Αυγούστου, οι συνομιλίες της Γενεύης κατέρρευσαν και η Τουρκία ξεκίνησε δεύτερη επιχείρηση («Αττίλας ΙΙ») κατά την οποία κατέλαβε το 36,2% του νησιού και εκτόπισε 120 χιλιάδες Κύπριους (άλλες 20 χιλιάδες παρέμειναν εγκλωβισμένοι), ενώ συνολικά σκοτώθηκαν περίπου 3 χιλιάδες Ελληνοκύπριοι.
Γύρω στις 150.000 άνθρωποι (πάνω από το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού και το ένα τρίτο των Ελληνοκυπρίων) προσφυγοποιήθηκαν. Ένα χρόνο αργότερα, 60 000 περίπου Τουρκοκύπριοι, μετακινήθηκαν από τις ελεύθερες νότιες περιοχές, στις ελεγχόμενες από τις τουρκικές δυνάμεις βόρειες περιοχές. Το 1983, ανακηρύχθηκε η Τούρκικη Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου, αναγνωρισμένη μόνο από την Τουρκία. Η διεθνής κοινότητα θεωρεί τα εδάφη της ΤΔΒΚ ως κατεχόμενη από τις τουρκικές δυνάμεις περιοχή της Δημοκρατίας της Κύπρου.
20 Ιουλίου: Το ποστ του Κυριάκου Μητσοτάκη
45 χρόνια σήμερα από την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έστειλε το δικό του μήνυμα μέσω twitter. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανέβασε στο λογαριασμό του στο twitter ένα χάρτη με ματωμένο το υπό κατοχή τμήμα της Κύπρου και έγραψε τα εξής: «45 χρόνια μετά. Δεν ξεχνάμε τα θύματα του κυπριακού ελληνισμού. Είμαστε πάντα στο πλευρό των Κυπρίων αδερφών μας στον αγώνα για επανένωση της Κύπρου».
45 χρόνια μετά. Δεν ξεχνάμε τα θύματα της εισβολής και τις θυσίες του κυπριακού ελληνισμού. Είμαστε πάντα στο πλευρό των Κυπρίων αδελφών μας στον αγώνα για επανένωση της Κύπρου. pic.twitter.com/rQHggLQJ5c
— Prime Minister GR (@PrimeministerGR) July 20, 2019
20 Ιουλίου: Μνήμες από την κόλαση
Λίγο μετά τις έξι το απόγευμα και μετά από περιπλάνηση περίπου μιας εβδομάδας στη θάλασσα μεταξύ Ρόδου και Κύπρου το αρματαγωγό που μεταφέρει την 107 σειρά της ΕΛΔΥΚ, φτάνει στο λιμάνι της Αμμοχώστου και αποβιβάζει τους περίπου 1.200 στρατιώτες. Είναι 19 Ιουλίου του 1974. Ανάμεσά τους ο Γιώργος Χουλιαράς και ο Γιώργος Βουρλιόγκας δύο γειτονόπουλα 20 χρόνων από τη συνοικία του Αγίου Δημητρίου στην Πάτρα, που η προηγούμενη ζωή τους δεν τους είχε κάνει φίλους, αλλά οι επόμενες ώρες, ημέρες και χρόνια τους έκαναν συμπολεμιστές.
Μία ήρεμη νύχτα πριν ξημερώσει η τραγωδία της Κύπρου
«Φτάσαμε μετά από μεγάλο ταξίδι, επιτέλους στην Κύπρο. Είχαμε φύγει από το λιμάνι των Κεχριών στις 14 του μήνα» αφηγείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γιώργος Χουλιαράς «και ενώ το ταξίδι ήταν περίπου τρεις μέρες, εμείς το κάναμε έξι. Στο πλοίο πάνω μάθαμε για το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Αλλά κάτι οι καθησυχαστικές δηλώσεις των αξιωματικών κάτι το ανέμελο της ηλικίας, που να φανταστούμε το μετά…» Μετά την αποβίβαση οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και χωρίστηκαν σε διαφορετικούς λόχους και μετά στους θαλάμους. Μια ήρεμη νύχτα πριν ξημερώσει η τραγωδία…θυμάται, την ώρα που μία ημέρα πριν από την 45η επέτειο της εισβολής στην Κύπρο το υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας δημοσιεύει ένα προκλητικό βίντεο που έχει δημιουργηθεί ειδικά γι’ αυτήν την περίσταση.
Πριν προλάβουμε να καταλάβουμε άρχισαν να πετούν βόμβες
«Την ώρα που είχαμε πάει για το πρωινό ρόφημα, λίγο πριν τις έξι, ακούσαμε αεροπλάνα να πετούν πάνω από το στρατόπεδο και πριν προλάβουμε καλά-καλά να καταλάβουμε τι συμβαίνει άρχισαν να πέφτουν οι βόμβες», θυμάται μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Χουλιαράς. «Πρώτα οι βόμβες έπεσαν στο γήπεδο και μετά στα κτήρια. Στις 10:30 μας μάζεψαν για να κάνουμε επίθεση κατά του τουρκικού στρατοπέδου, στο Κιόνελι. Ξεκινήσαμε, προχωρήσαμε αλλά ήταν αδύνατο να συνεχίσουμε και μας είπαν να γυρίσουμε πίσω. Τα αεροπλάνα συνέχιζαν τον βομβαρδισμό ενώ είχαν αρχίσει να πέφτουν και οι αλεξιπτωτιστές. Το βράδυ μας μέτρησαν, δηλαδή φωνάζανε τα ονόματά μας και τότε κατάλαβα ότι τουλάχιστον 7 ή 8 δεν ήσαν πια μαζί μας…».
Μόνος απέναντι σε Τούρκους λοκατζίδες
Οι μάχες συνεχίζονται γύρω από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και την επομένη νύχτα ο στρατιώτης Χουλιαράς λαμβάνει εντολή να τοποθετηθεί σε ακροαστικό φυλάκιο. Στην ουσία δηλαδή να βγει εκτός των συρματοπλεγμάτων του στρατοπέδου και να προσπαθήσει να ακούσει ή να δει εάν πλησιάζουν οι Τούρκοι. «Φοβήθηκα γιατί εκεί θα ήμουν μόνος μου απέναντι σε Τούρκους λοκατζήδες. Αλλά τι να κάνω, πήγα. Έπιασα θέση σε ένα μικρό ύψωμα και κάποια στιγμή άρχισα να ακούω κάτι θορύβους. Με προσοχή επέστρεψα στο στρατόπεδο και ενημέρωσα τον αρχιλοχία μου, που δεν με πίστεψε. Άντε ρε φοβητσιάρη μου είπε. Φεύγω τότε και πάω και το λέω και στον λοχαγό. Και πριν προλάβει να ειδοποιήσει ότι έρχονται, βλέπει κάποιους και τους φωνάζει “Αλτ, τις ει”. Και του απαντά μια φωνή. «Τι φωνάζεις βρε βλάκα; Έλληνες είμαστε». Το άκουσα καθαρότατα, ελληνικά. Του ζητά το παρασύνθημα χωρίς να πάρει απάντηση. Και δίνει εντολή για πυρ. Εκεί πρέπει να χάσανε πολλούς, άκουγες σκουσμάρια… Όταν ξαναβγήκα μαζί με άλλους σε ακροαστικά φυλάκια, είδα νεκρούς, όπλα και πυρομαχικά που είχαν εγκαταλείψει..»
Έριχνα στο ψαχνό, εάν δεν σκοτώσω θα με σκοτώσουν
Μόλις 20 χρόνων πέφτουν στη φωτιά της μάχης και πυροβολούν για πρώτη φορά. Ανθρώπινους στόχους. Το θυμούνται το συναίσθημα. Εάν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι η μάχη και ο πόλεμος έχουν τέτοια συναισθήματα. «Εγώ έριχνα στο ψαχνό γιατί πόλεμος ήταν, εάν δεν σκοτώσω θα με σκοτώσουν», θυμάται ο κ. Χουλιαράς αν και παραδέχεται πως το πρωί της πρώτης ημέρας «με έπιασε ταραχή. Σκέφτηκα την μάνα μου και τον πατέρα μου γιατί είχαμε χάσει και τον αδελφό μου 17 χρόνων… Σας το λέω και ανατριχιάζω, σοκαρίστηκα. Αλλά όταν άρχισε το μπαμ δεν σκεφτόμουν τίποτα….».
