Στο γραφείο της, στο Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, στην Πλάκα συνάντησε η δημοσιογράφος του Bovary τη σπουδαία Eλένη Γλύκατζη-Αρβελέρ. Η συνέντευξη της, είναι άκρως ενδιαφέρουσα. Είμαι 91 ετών. Τι σημαίνει χρόνος; Ποια είναι η αίσθηση του χρόνου; Εδώ είναι θέμα αριθμών, όχι ρυθμών. Και λέω: «Στα ενενήντα περπατώ, στα εκατό θα φτάσω και τότε μόνο θα σκεφτώ […]
Στο γραφείο της, στο Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, στην Πλάκα συνάντησε η δημοσιογράφος του Bovary τη σπουδαία Eλένη Γλύκατζη-Αρβελέρ.
Η συνέντευξη της, είναι άκρως ενδιαφέρουσα.
Είμαι 91 ετών. Τι σημαίνει χρόνος; Ποια είναι η αίσθηση του χρόνου; Εδώ είναι θέμα αριθμών, όχι ρυθμών.
Και λέω: «Στα ενενήντα περπατώ, στα εκατό θα φτάσω και τότε μόνο θα σκεφτώ αν πρέπει να γεράσω». Μόνον τα πόδια μου με έχουν κάνει να καταλάβω ότι γέρασα. Βλέπω στον ύπνο μου ότι τρέχω, ότι ανεβαίνω σκαλιά, ότι τρέχω πίσω από λεωφορεία για να τα προλάβω και ξυπνώ και συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ. Το μόνον που μου μένει είναι το μυαλό.
Ο χρόνος είναι για μένα οι στιγμές. Δεν υπάρχει χρόνος. Δεν μπορείς να πεις τι θα κάνεις. Η ευτυχία είναι θέμα στιγμών, όχι διαρκείας. Ξέρω ότι τώρα δεν είμαι ερωτεύσιμη, αλλά είμαι ερωτευμένη.
Τι θα πει χρόνος; Υπάρχει; Δεν υπάρχει. Είναι ένας αριθμός. Τι είναι τα γηρατειά; Να κάνεις από καθήκον αυτό που πριν έκανες από ευχαρίστηση. Κάποτε από το καράβι πήδαγα από το ψηλό κατάρτι. Ημουν μεγάλη κολυμβήτρια. Ο Σεφέρης γράφει κάπου για τα μπαστούνια, τα μπαστούνια και τα κατάρτια. Τώρα έχω το μπαστούνι.
Υπάρχει μια διαφορά. Οταν λες εσύ μυαλό και ψυχή, λέω εγώ μυαλό και καρδιά. Γιατί; Γιατί με την καρδιά ενδιαφέρεσαι για τους άλλους ενώ με την ψυχή, για τον εαυτό σου. Οταν ο Πλάτων γράφει «επιμελείσθαι της ψυχής», δεν το έλεγε για τους άλλους, είναι για τον εαυτό σου. Ενώ με την καρδιά, πάμε για τους άλλους. Εκεί που έχω φτάσει λοιπόν, με ενδιαφέρουν οι άλλοι.
Δεν ζω στην Ελλάδα. Ζω στη Γαλλία, στο Παρίσι, όπως και η κόρη μου. Εδώ έρχομαι μόνον για το Κέντρο Δελφών, του οποίου είμαι πρόεδρος.
Αν δεν υπήρχε ο Μακρόν θα είχε διαλυθεί η Ευρώπη. Κι αυτό το λέω σοβαρά. Γιατί αν στον δεύτερο γύρο έβγαιναν ο Μελανσόν και η Λεπέν, δεν θα υπήρχε Ευρώπη. Οντως ήμουν υπέρ του Brexit, γιατί οι Βρετανοί κάθε φορά σε κάθε τι, έβαζαν και μια υποσημείωση για τους εαυτούς τους. Ενώ οι Γάλλοι με τους Γερμανούς ήταν αυτοί που έκαναν την Ευρώπη.
Ο Μακρόν είναι ένας άνθρωπος που έχει κάνει τέλειες σπουδές, ξέρει τα οικονομικά. Κι αυτή τη στιγμή τον κόσμο, στη Δύση τουλάχιστον, τον διοικούν εκείνοι που ξέρουν οικονομικά, και όχι στρατιωτικά ή πολιτικά. Είναι ο άνθρωπος που κατάφερε να πείσει τους Γάλλους ότι δεν είναι ούτε δεξιός ούτε αριστερός, άρα μοντέρνος.
Πιστεύω ότι οι μόνοι πολιτικοί που μπορούν να κάνουν κάτι καινούργιο είναι εκείνοι που έχουν φύγει από τις παλιές ταυτότητες και βρίσκουν μια άλλη ταυτότητα. Εμείς βρήκαμε τη μνημονιακή και την αντιμνημονιακή. Ο Μακρόν είναι υπέρ της Ευρώπης και της Γαλλίας.
Ως προς τα προσωπικά του, θα σας πω το εξής: Πήγε λέει ο Μακρόν στον Τραμπ και τον ρώτησε ο Αμερικανός πρόεδρος, «τι διαφορά ηλικίας έχετε με τη γυναίκα σας»; Και του απάντησε ο Γάλλος, «ακριβώς την ίδια που έχετε κι εσείς».
Μέχρι τώρα δεν μας νοιάζει όταν ένας εξηντάρης παντρεύεται μια εικοσάρα, γιατί λοιπόν να μας νοιάξει το αντίθετο; Οι δυο τους δείχνουν τέλειο ζευγάρι.
Κάθε πρόεδρος στη Γαλλία, κι ένα πρότυπο. Ο Ντε Γκολ ήταν ένα πρότυπο ευρωπαϊκό. Ο Μιτεράν ήταν πρότυπο σε άλλο πεδίο. Ήταν ο πιο μορφωμένος, ο πλέον που κρατούσε τις αποστάσεις χωρίς να χάνει την οικειότητα. Αλλά δεν μπορούσες να χτυπήσεις τον Μιτεράν στην πλάτη. Αντιθέτως, μπορούσες να το κάνεις με τον Σαρκοζί, να του χτυπήσεις την πλάτη. Κι αυτό τον έφαγε. Οπως και ότι έφυγε η γυναίκα του. Ηταν πλήγμα, μεγάλο πλήγμα, να τον εγκαταλείψει αφού βγήκε πρόεδρος.Γι΄αυτό και αναζήτησαν την Κάρλα, εσπευσμένως.
Αριστερός είναι αυτός που κάνει αριστερά πράγματα και όχι αυτός που λέει ότι είναι. Τι αριστερό έχει κάνει σήμερα η κυβέρνηση; Μόνον το σύμφωνο συμβίωσης έχει κάνει, αλλά όχι τον γάμο. Ούτε τζαμί, ούτε αποτεφρωτήριο.
Ξέρετε μια δημοκρατία πρέπει να έχει και κυβέρνηση και αντιπολίτευση και κόμματα δημοκρατικά. Να ενδιαφέρονται για τον τόπο και όχι για την καρέκλα.
Γνωρίζω τον Κυριάκο Μητσοτάκη από παιδί. Τότε, στην εσωκομματική αντιπαράθεση στη Νέα Δημοκρατία είχα επέμβει και είχα μιλήσει υπέρ του. Του έχω εμπιστοσύνη. Αλλά δεν έγινα δεξιά. Είμαι πάντα αριστερή.
Ξέρετε κάτι, αν διευθύνουν οι ανίκανοι, φταίνε οι ικανοί. Κι αν διευθύνουν οι ανάξιοι, τότε φταίει η γενική απαξίωση».
Η Eλένη Γλύκατζη-Αρβελέρ είναι Ελληνίδα βυζαντινολόγος ιστορικός. Υπήρξε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης το 1967 και η πρώτη γυναίκα πρυτάνισσα του Πανεπιστημίου της Σορβόννης στην 700 χρόνων ιστορία του, το 1976.
Ακόμη, είναι Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως στη UNICEF.
