«Πάμε στη θάλασσα» ή «Πάμε στην θάλασσα»; Βασικότατοι κανόνες, που μάθαμε στο σχολείο, χρησιμοποιούνται λανθασμένα στην καθημερινότητα. Αποτέλεσμα, πολύ εύκολα να καθιερώνονται σε «κανόνες». Ο κανόνας του τελικού –ν πολλές φορές στον καθημερινό λόγο παρακάμπτεται. Πολλές φορές ένα πολύ μικρό λάθος σε μία λέξη μπορεί να αλλοιώσει το νόημα μίας ολόκληρης πρότασης. Δες ακόμη: Παγκόσμια […]
«Πάμε στη θάλασσα» ή «Πάμε στην θάλασσα»;
Βασικότατοι κανόνες, που μάθαμε στο σχολείο, χρησιμοποιούνται λανθασμένα στην καθημερινότητα.
Αποτέλεσμα, πολύ εύκολα να καθιερώνονται σε «κανόνες».
Ο κανόνας του τελικού –ν πολλές φορές στον καθημερινό λόγο παρακάμπτεται.
Πολλές φορές ένα πολύ μικρό λάθος σε μία λέξη μπορεί να αλλοιώσει το νόημα μίας ολόκληρης πρότασης.
Δες ακόμη:
Παγκόσμια ημέρα του «π»
Το τελικό -ν παραμένει όταν η επόμενη λέξη αρχίζει από φωνήεν ή από στιγμιαίο ή διπλό σύμφωνο (κ, π, τ, μπ, ντ, γκ, τσ, τζ, ψ, ξ)
Το τελικό -ν χάνεται όταν η επόμενη λέξη αρχίζει από εξακολουθητικό σύμφωνο (γ, β, δ, χ, φ, θ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ)
Όταν, λοιπόν, η λέξη που ακολουθεί αρχίζει από Κ, Π, Τ, Ψ, Ξ, τότε, μπαίνει ν στο τέλος του άρθρου που είναι πριν από αυτή.
Για να αποφευχθεί η σύγχυση μεταξύ αρσενικού και ουδετέρου γένους αποφασίστηκε το τελικό ν να διατηρείται πάντα στα αρσενικά άρθρα και στις αντωνυμίες.
πχ. τον αδερφό, τον πατέρα
Επίσης το σαν κρατάει πάντα το τελικό ν.
π.χ. Μας κοίταζε σαν χαζός.
- Παραμένει ενίοτε στο απαγορευτικό μη(ν) μπροστά από τις μετοχές σε -οντας και -ώντας ( μην έχοντας) αλλά ποτέ στις λόγιες μετοχές (οι μη καπνίζοντες)
- Παραμένει στο αριθμητικόεκατό(ν), όταν συνδυάζεται με άλλον αριθμό που αρχίζει από φωνήεν: εκατόν επτά, εκατόν έξι κ.λπ.
- Παραμένει στην αιτιατική μιαν, όταν ακολουθεί λέξη που από α: μιαν άλλη μέρα, μιαν αγάπη κ.λπ.
Το να μιλάμε σωστά την γλώσσα μας, είναι πολύ σπουδαίο πράγμα.
