Με ένα χρυσό μετάλλιο αλλά και σημάδια έφυγε από το κλειστό του Μπέρμιγχαμ το βράδυ του Σαββάτου η Σάντι Μόρις. Η Αμερικανίδα «σακατεύτηκε» στη μάχη της κόντρα στην Κατερίνα Στεφανίδη και τις υπόλοιπες μετέχουσες στον τελικό του επί κοντώ, στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου. Ένας αγώνας στον οποίο η Μόρις αναδείχθηκε νικήτρια με 4,95 μ., […]
Με ένα χρυσό μετάλλιο αλλά και σημάδια έφυγε από το κλειστό του Μπέρμιγχαμ το βράδυ του Σαββάτου η Σάντι Μόρις.
Η Αμερικανίδα «σακατεύτηκε» στη μάχη της κόντρα στην Κατερίνα Στεφανίδη και τις υπόλοιπες μετέχουσες στον τελικό του επί κοντώ, στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου.
Ένας αγώνας στον οποίο η Μόρις αναδείχθηκε νικήτρια με 4,95 μ., κατακτώντας τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο της έπειτα από τρία διαδοχικά αργυρά μετάλλια, πίσω πάντα από την Ελληνίδα, ενώ αυτή τη φορά η Στεφανίδη ήταν τρίτη με 4,80 μέτρα.
«Χτύπησα δύο φορές στο κοντάρι μου στον σημερινό αγώνα… και τώρα έχω ένα ”μπαλόνι” για αγκώνα και μία παραμορφωμένη μελανιά στον μηρό μου. Αλλά οι πληγές της μάχης το αξίζουν…», έγραψε στο Twitter η Μόρις δημοσιεύοντας και τις σχετικές φωτογραφίες.
https://twitter.com/sandicheekspv/status/970108065054908416
«Έπρεπε να παλέψω από το πρώτο ως το τελευταίο άλμα… Ήταν ένας απίστευτος αγώνας και πραγματικά νιώθω ότι βγήκα από μια μάχη. Ήταν μια πραγματική μάχη και το αποδεικνύουν οι μελανιές, οι γρατσουνιές που έχω σε όλο μου το σώμα. Πάντα προέκυπτε ένα καινούργιο δεδομένο στον αγώνα και δεν υπήρχε ένα λεπτό να μπορείς να ηρεμήσεις… Μετά τα 4.90 είχα χτυπήσει παντού και δεν ήξερα τι άλλο θα γινόταν… Αλλά όταν έκανε το 4.95 το πίστεψα ότι είχε τελειώσει κι είχα σπάσει την κατάρα», είπε η νέα πρωταθλήτρια κόσμου.
«Πολλοί με ρώτησαν πριν αν ‘είμαι χαρούμενη που κέρδισα την Κατερίνα;’, αλλά δεν είναι αυτό για μένα το θέμα. Ποτέ δεν ήταν για μένα αυτό το θέμα. Για μένα αυτό που μετρούσε ήταν το να κάνω αυτό που μπορώ να κάνω ότι πρέπει να το κάνω. Να κάνω το μεγάλο άλμα όταν κρίνεται ένα χρυσό μετάλλιο. Η Κατερίνα είναι μια απίστευτη αθλήτρια δεν υπάρχει αμφιβολία γι αυτό και δεν υπάρχει ανταγωνισμός στη λογική ποια είναι η καλύτερη… Τραβάμε η μία την άλλη σε πιο ψηλά ύψη. Κι όπως είδατε σ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα μιλούσαμε και ήταν μία από τις πρώτες που ήρθε να με αγκαλιάσει και να με συγχαρεί».
Επιστρέφοντας στα του αγώνα και τα όσα έγιναν η Μόρις παραδέχθηκε πως:
«Ναι ήταν τρελός αγώνας γενικά… Ξέρω ότι η Κατερίνα ξεκινά λίγο πιο αργά συγκριτικά με εμένα, που θέλω να κάνω πολλά άλματα, αλλά ήταν μια έκπληξη το ότι ξεκίνησε από τα 4.70», ενώ όταν της ζητήσαμε να περιγράψει το τι σκεφτόταν λίγο πριν το καθοριστικό άλμα στα 4.90 τόνισε:
«Δουλεύω πολύ σ’ αυτό το κομμάτι με ένα αθλητικό ψυχολόγο με τον οποίο συνεργάζομαι. Το μυστικό είναι να μην σκέφτομαι αν θα ρίξω ή όχι τον πήχη, αλλά το πώς θα κάνω την τέλεια προσπάθεια. Να νιώθω το κοντάρι, να κάνω την καλύτερη εκκίνηση, να τρέξω γρήγορα και να πηδήξω πιο ψηλά μπορώ. Όσο πιο πολύ σκέφτεσαι τι δε θέλεις να συμβεί, τότε αυτό συμβαίνει και δεν ήθελα να την πατήσω έτσι».
