Ο Άγγελος Πυριόχος πριν από 27 χρόνια είναι ένα ατύχημα και σώθηκε από θαύμα. Επέβαινε σε αεροπλάνο το οποίο έπεσε σε χαράδρα στον Πάρνωνα. «Ένα τετραθέσιο αεροπλάνο επιστρέφει από Σπαρτή , ο κασκαντέρ πιλότος δεν δέχεται τις συμβουλές των πιλότων της αερολέσχης να βγει Μονεμβάσια για να αποφυγή την κακοκαιρία ,προσπαθεί να ανεβάσει το αεροσκάφος πάνω από […]
Ο Άγγελος Πυριόχος πριν από 27 χρόνια είναι ένα ατύχημα και σώθηκε από θαύμα. Επέβαινε σε αεροπλάνο το οποίο έπεσε σε χαράδρα στον Πάρνωνα.
«Ένα τετραθέσιο αεροπλάνο επιστρέφει από Σπαρτή , ο κασκαντέρ πιλότος δεν δέχεται τις συμβουλές των πιλότων της αερολέσχης να βγει Μονεμβάσια για να αποφυγή την κακοκαιρία ,προσπαθεί να ανεβάσει το αεροσκάφος πάνω από τον Πάρνωνα και λίγο πριν φτάσει στην κορυφή του και αφού έχει χάσει το ένα φτερό από σύγκρουση σε χαράδρα ,πέφτει. Μέσα είμαστε 4 άτομα.
Ο Αλέξης φεύγει να καλέσει βοήθεια. Διαδρομή 4 ωρών δύσκολη και άγνωστη γίνεται σε μίση ορατό πρώτο αυτοκίνητο που περνά ανήκει στον διευθυντή του νοσοκομείου της Σπαρτής. Οι κάτοικοι από το Γεράκι ξεκινούν για βοήθεια. Έχω μείνει μέσα στο κουφάρι του σκάφους. Με βλέπω. Είναι η ώρα για το ταξίδι. Μόνο που ο άγγελος είναι σαφής. “Δεν είσαι Άγγελος είσαι Ευάγγελος “. Οι γιατροί με θεωρούν κλινικά νεκρό.
Οι γονείς το μαθαίνουν από την τηλεόραση. Μετά μιλούν για θαύμα. Εγώ κάτι μεταξύ Χάνιμπαλ και δημιούργημα του Φρανκενστάιν. Ανοίγω τα μάτια στο ΚΑΤ και είναι ο Ζαμπέτας με τον όρο στο χέρι να μου τραγουδάει. Σκηνές ροκ που λέει και ο Νιόνιος. Από τότε ο Ευάγγελος ευαγγελίζεται και παλεύει. Το ψάχνει, δεν βρίσκει απαντήσεις , δεν χωράνε στο μυαλό του, στο μυαλό μου. Όσοι πέρνουν κερδίζουν. Δόξα , βραβεία, επιτυχίες. Εγώ έχω τη χαρά να δίνω. Σήμερα έχω γενέθλια. Είμαι 24 χρόνια αναστημένος. Είμαι καλά, με λένε Άγγελο και για μένα δεν μπορώ να ευαγγελιστώ τίποτα» είχε γράψει σε παλιότερο Post του στο facebook.
Σήμερα σε νέα του ανάρτηση ανέφερε:
ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ
«Λες να ζησει” ρώτησε ο γιατρος “Θα ζησω” σκεφτηκα εγω αν και δεν καταλαβαινα που ημουν. Ειχα χασει και λιγο εγκεφαλικο υγρο εξ ου και το μυαλο μου ειναι θολο πω πω πω πω. Μετα εχασα και το οσκαρ απο τον Αντονι Χοπκινς. Πριν υποδυθει τον Χανιμπαλ τον επαιξα εγω στο ΚΑΤ με τα σιδερα στο κεφαλι. Ασε που αφηρημενος αφησα ενα ματι στη χαραδρα του Παρνωνα.
Δε μπορω πλεον να λεω “τι βλεπουν τα ματακια μου”. Λεω “τι βλεπει το ματακι μου” και ολοι με κοιτουν με μισο ματι. Μεχρι το πειραματοζωο για μικροτσιπ εκανα στη Νεα Υορκη. Πειραμα το ζωον εγω, δεν επεστεψε το φως αλλα η ΔΕΗ δε μου αναγνωριζει μειωμενο τιμολογιο. Ο γιατρος στην Αμερικη διαβασε το ιστορικο μου, συγκλονιστηκε φυσικα , κλινικα νεκρος εγραφε και μου ειπε. ” Αφου πεθανες και ειχε καλο γουστο ο Χαρος να βαλεις χρονολογια γεννησης 1990. Μου αρεσε.
Τωρα να σκεφτεις ειμαι 28 ενω η ταυτοτητα γραφει οτι γεννηθηκα το 1928. Ιανος στην ηλικια. Οταν δε εγινε το ατυχημα με εβριζαν οι φιλοι μου.” Καλα ρε δε ντρεπεσαι , επεσες με αεροπλανο τη μερα που πεθανε η Γκρετα Γκαρμπο και εισαι εσυ πρωτοσελιδο και η Γκρετα στα ψιλα. Αγαρμπο για την Γκαρμπο εκ μερους μου. Ομως φιλε μου τα καταφερα.
Δεν θα σου γραψω λεπτομερειες , διαβασε Πολιτεια του Πλατωνα, την ιστορια του Ηρ του Αρμενιου. Δωδεκα μερες μετα το θανατο του , την ωρα που τον εβαλαν στην πυρα για το τελευταιο κοψιδι, ξαναζωντανεψε και τους ειπε τι ειδε. Εγω αρνουμαι. Καλε μου φιλε, μην περιμενεις θαυματα ο ανθρωπος ειναι μικρος θεος αρα εσυ θα το κανεις το θαυμα αρκει να το πιστεψεις. Σηκω τωρα , πηγαινε στο παραθυρο , δες την Αθηνα στολισμενη , κανε κι ενα τσιγαρο στη ζουλα, αντε και καλη χρονια.»
