Ήταν αναμενόμενο… Κακώς συνδέσαμε χρέος με την συμφωνία… Το έλεγαν όλοι, αλλά η εσωτερική πολιτική κατανάλωση δεν το επέτρεπε. Στα θετικά συγκαταλέγεται ότι «επιτέλους κλείσαμε!». Στα αρνητικά ότι «ακόμη το θέμα του χρέους παρά τα μέτρα Τσίπρα παραμένει ανοιχτό». Πού είμαστε τώρα; Κατ’ αρχάς οι Γερμανοί ούτε κουβέντα για ρύθμιση του χρέους πριν το 2018. Οι Γερμανοί παράλληλα απέρριψαν την γαλλική πρόταση. Τί έλεγε; Η γαλλική πρόταση, που παρουσίασε ο Μπρουνό Λεμέρ στον επικεφαλής του Eurogroup, στο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και στην Κριστίν Λαγκάρντ, ήθελε η εξυπηρέτηση του χρέους να συνδεθεί με τους ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ. Μάλιστα οι Γάλλοι τόνιζαν ότι «η πρόταση δεν αποτελεί απλώς ένα πολιτικό αφήγημα της νέας κυβέρνησης Μακρόν, αλλά έχει υποστεί τεχνική επεξεργασία , δηλαδή Ανάλυση Βιωσιμότητας». Ωστόσο το ΔΝΤ δεν αποδέχθηκε το γαλλικό σχέδιο, απλά γιατί τα έχει κάνει πλακάκια με τον Σόιμπλε. Απλά οι οι Γερμανοί κλωτσάνε σε κάθε σχέδιο που έχει σχέση με το χρέος… Επίσης η στάση της ΕΚΤ έως τώρα ήταν διφορούμενη. Εμφανίζεται να βρίσκεται σε δίλημμα. Δηλαδή, «πάω με το ΔΝΤ ή τον Σόιμπλε;». Ο Μάριο Ντράγκι θα μας πάει παραπέρα; Έως το φθινόπωρο; Ο Ρέγκλιν τονίζει ότι «η Ελλάδα μπορεί να επιστρέψει στις αγορές πριν από το τέλος του προγράμματος. Κλειδί για την ανάκτηση της πρόσβασης στις αγορές αποτελεί η συνέχιση της εφαρμογής των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να γίνει ένα “success story”. Οι τράπεζες δεν αποτέλεσαν την πηγή της κρίσης και υπέστησαν σημαντική ζημιά από την επιδείνωση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας. Οι ελληνικές τράπεζες έχουν να διανύσουν αρκετό δρόμο, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν αποτελούν μείζον ζήτημα για την Ελλάδα».