Ο Πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου κ. Κωνσταντίνος Κόλλιας είναι σαφής: «Δεν έφτανε το χαράτσι του 27% έως και 42% επί των κερδών των επιτηδευματιών, που έχει οδηγήσει άνω των 75.000, από την ημέρα ψήφισης του ασφαλιστικού νόμου μέχρι και σήμερα, στο κλείσιμο των βιβλίων τους και έχει κάνει την παραοικονομία να ανθεί, έρχεται τώρα και η […]
Ο Πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου κ. Κωνσταντίνος Κόλλιας είναι σαφής: «Δεν έφτανε το χαράτσι του 27% έως και 42% επί των κερδών των επιτηδευματιών, που έχει οδηγήσει άνω των 75.000, από την ημέρα ψήφισης του ασφαλιστικού νόμου μέχρι και σήμερα, στο κλείσιμο των βιβλίων τους και έχει κάνει την παραοικονομία να ανθεί, έρχεται τώρα και η φοβερή πρόβλεψη, που λέει ότι οι εισφορές θα επιβάλλονται πάνω και στις εισφορές του περασμένου έτους. Εισφορά στην εισφορά!
Και, όπως φαίνεται, μήπως, στο τέλος της ημέρας, και φόρος στην εισφορά; Πού ακούστηκε ένας επιχειρηματίας, ένας ελεύθερος επαγγελματίας, να καλείται να πληρώσει σε φόρους και εισφορές 7, ακόμα και 8 στα 10 ευρώ των κερδών του; Πού ακούστηκε το επίσημο κράτος να λέει σε αυτόν, που τολμά να επιχειρεί σε αυτή τη χώρα, “έρχομαι να δημεύσω τα κέρδη σου”; Διότι, πολύ απλά, οι αλλαγές αυτές οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην ολοκληρωτική εξόντωση των ελευθέρων επαγγελματιών, των συνεπών ελεύθερων επαγγελματιών, και, κατά συνέπεια, στη διεύρυνση της τρύπας για τον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης. Οι υπόλοιποι, που κατ’ επάγγελμα φοροδιαφεύγουν, τη γλιτώνουν, καλούμενοι να πληρώσουν ακόμη λιγότερα από ό,τι σήμερα! Δεν δηλώνεις, δεν πληρώνεις! Τόσο απλά. Η συμφωνία της κυβέρνησης στο αίτημα των δανειστών προς αυτή την κατεύθυνση αποδεικνύει ότι τα πάντα είχαν αποφασιστεί εκ των προτέρων, και τώρα σερβίρονται σταδιακά. Διότι, εδώ δε συζητάμε πλέον για το κίνημα “Δεν πληρώνω”, αλλά για το “Δεν έχω να πληρώσω”.
Καλούμε την Κυβέρνηση, έστω και αυτή την ύστατη ώρα, να αποσύρει τη συγκεκριμένη διάταξη και να μας εξηγήσει το πώς θεωρεί ότι ένας ελεύθερος επαγγελματίας -και ειδικά ο συνεπής- μπορεί να συνεχίσει να επιχειρεί, υπό αυτές τις συνθήκες. Και, μέσα σε όλα αυτά, το νομοσχέδιο έρχεται να μας χρυσώσει το χάπι με τα περιβόητα αντίμετρα. Εδώ, δεν καταλαβαίνω τα εξής: Πρώτον, γιατί πανηγυρίζουμε για μέτρα, που αφορούν σε διαχείριση της φτώχειας, αντί να έχουμε μόνο αναπτυξιακά μέτρα, όπως την πολύ σωστή μείωση των συντελεστών για επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα; Δεύτερον, γιατί συζητάμε για την εφαρμογή τους ως δεδομένη, τη στιγμή που αφενός απαιτείται η έγκριση των δανειστών, όταν βέβαια έρθει η ώρα, και αφετέρου προϋποθέτει την επίτευξη των στόχων για πλεονάσματα άνω του 3,5%! Τρίτον, για ποιους στόχους συζητάμε, όταν η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ύφεση στο πρώτο τρίμηνο της χρονιάς, 0,5%, και ήδη, το οικονομικό επιτελείο, στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμά του, υποβάθμισε κατά 0,9 μονάδες το στόχο για ανάπτυξη φέτος, από το 2,7% στο 1,8%.
Οι αναθεωρήσεις επί αναθεωρήσεων δείχνουν ότι αυξάνεται σημαντικά η πιθανότητα να οδηγηθούμε στο απευκταίο σενάριο της επίσπευσης εφαρμογής των μέτρων λιτότητας, ακόμα και από το 2018! Για να αντιστραφεί όλο αυτό το κλίμα, απαιτείται ένα επενδυτικό σοκ στη χώρα, ένα τσουνάμι επενδύσεων, που και θα αλλάξουν την εικόνα της Ελλάδας προς τα έξω, και θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Μόνο έτσι, μπορούν να επιτευχθούν οι στόχοι, που έχουν τεθεί. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, θα συζητάμε για την ανάγκη νέας μείωσης του αφορολογήτου, νέου κουρέματος στις συντάξεις και στους μισθούς, νέες αυξήσεις στις ασφαλιστικές εισφορές. Δηλαδή, για βαθύτερη ύφεση και μεγαλύτερη ανεργία».
