Όσο το Survivor καθηλώνει τους Έλληνες, τόσο τα μέσα προσεγγίζουν παίκτες από προηγούμενες σεζόν του reality, για να μας δώσουν μια γεύση από όσα γίνονται στο απομονωμένο νησί.
Είναι τελικά τόσο άσχημα τα πράγματα;
Και ακόμα χειρότερα, λέει η Ορθούλα Παπαδάκου.
Μιλώντας στο περιοδικό YOU, είπε για τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε στο σκληρό παιχνίδι επιβίωσης αλλά και τα αηδιαστικά εδέσματα που έπρεπε να φάνε.
«Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, μπήκα κατευθείαν στο νοσοκομείο με πολλά προβλήματα υγείας. Ήθελα ηρεμία και δεν άντεχα θορύβους. Είχα πάθει πολιτισμικό σοκ και δεν άντεχα σε κλειστούς χώρους», είπε η Ορθούλα για τις πρώτες μέρες μετά το παιχνίδι.
Όσο για την υγεία της, κινδύνεψε αρκετές φορές, όμως τώρα όπως ισχυρίζεται, τα πράγματα είναι πιο εύκολα.
«Ναι, κινδύνεψα, όχι μια φορά αλλά πολλές. Η πιο σοβαρή δεν παίχτηκε ποτέ στον αέρα. Από τον ζωμό της καρύδας που πίναμε (λάδι), έπαθα διάρροια και μετά αφυδάτωση. Ζητούσα γιατρό, αλλά ήρθε όταν ήμουν λιπόθυμη πέντε λεπτά στην παραλία και φοβήθηκαν οι συμπαίκτες μου. Ξύπνησα με ορούς στα χέρια μου. Το κανάλι ήθελε εντυπωσιασμό, εμείς όμως ζούσαμε μια σκληρή πραγματικότητα, που πολλές φορές έφτανε στα όρια της τρέλας. Ίσως και γι΄αυτό τα πράγματα τώρα είναι πιο light, για να καταφέρουν οι παίκτες να αντέξουν μεγάλη διάρκεια».
Πλακώθηκε ποτέ με συμπαίκτη της και να μην είχε προβληθεί στην τηλεόραση;
«Το κανάλι τότε είχε τον χρόνο να επεξεργαστεί το υλικό και να διαμορφώσει χαρακτήρες και καταστάσεις διότι το παιχνίδι έπαιξε στην Ελλάδα αφότου επιστρέψαμε. Θεωρώ ότι οι τσακωμοί που πούλαγαν παίχτηκαν.», ανέφερε.
«Η βρόμα είχε ποτίσει το δέρμα μας. Κοιμόμασταν σε κορμούς, με τερμίτες. Περπατούσαν πάνω μας τη νύχτα αρουραίοι και απλά τους διώχναμε. Το χαρτί υγείας τελείωσε γρήγορα και χρησιμοποιούσαμε τα φύλλα και τη θάλασσα. Τον καιρό που ήμουν εκεί μου είχε κοπεί η περίοδος και έκανε 8 μήνες να μου ξαναέρθει. Τα μαλλιά μου είχαν γίνει ράστα και όταν επέστρεψα αναγκάστηκα να τα κόψω».
Η διατροφή τους, περιλάμβανε διάφορους «μεζέδες» που προκαλούν αηδία μόνο στο άκουσμα τους.
«Το πρώτο ήταν τα αυγά χελώνας που μάταια προσπαθούσαμε να τα βράσουμε, που απαγορευόταν από το κράτος να τα φάμε και άμα με έπιαναν θα με έχωναν φυλακή. Το δεύτερο ήταν έντομα, κάτι μεταξύ αράχνης και σαλιγκαριού, που βρήκαμε στη ζούγκλα και όταν αναγκαστήκαμε να τα φάμε έκανα εμετό.
Και ακόμα μπήκα κρυφά μέσα στη ζούγκλα που αν με έπιαναν θα με έδιωχναν και βρήκα μια καλύβα, εκεί είδα πρώτη φορά ύστερα από 30 ημέρες το πρόσωπο μου σε έναν καθρέφτη και τρελάθηκα. Εκεί βρήκα ληγμένα τρόφιμα και τα πήρα, τα μοίρασα με τα παιδιά και κράτησα και λίγη ζάχαρη για μένα στα κρυφά. Είχαν πεταχτεί τα μάτια μου από την πείνα. Το φίδι που φάγαμε θεωρείται gourmet μπροστά σε όλα τα υπόλοιπα».
