Από την Ευτυχία Παπούλια Ένας ιδεολόγος βαδίζει στις μύτες των ποδιών του, ένας πραγματιστής στα τακούνια του. Malcolm de chazal Ένας τόσο πιασάρικος τίτλος σαν αυτόν που χρησιμοποιήθηκε στην έρευνα του Journal of Public Economics για την γοητεία των δεξιών και την ασχήμια των αριστερών, ήταν εγγύηση για την προσέλκυση αμέτρητων αναγνωστών, αλλά και για […]
Από την Ευτυχία Παπούλια
Ένας ιδεολόγος βαδίζει στις μύτες των ποδιών του,
ένας πραγματιστής στα τακούνια του.
Malcolm de chazal
Ένας τόσο πιασάρικος τίτλος σαν αυτόν που χρησιμοποιήθηκε στην έρευνα του Journal of Public Economics για την γοητεία των δεξιών και την ασχήμια των αριστερών, ήταν εγγύηση για την προσέλκυση αμέτρητων αναγνωστών, αλλά και για τον επιθυμητό ντόρο των επιστημόνων.
Πρώτοι οι δεξιοί θα μελετήσουν λέξη προς λέξη το άρθρο με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά που επιβεβαιώνονται, και οι αριστεροί θα αναρωτιούνται – βαφτισμένοι ήδη ως άσχημοι– πώς καταλήγει η επιστήμη σε τόσο αυθαίρετα συμπεράσματα. Αντίλογος, η συμμετοχή του αριστερού πρωθυπουργού μας στους πέντε πιο σέξι ηγέτες του κόσμου, σε περιοδικό πολύ επιτυχημένο θα έλεγε κανείς.
Οι διαφορές ανάμεσα στους συντηρητικούς και τους προοδευτικούς δεν απασχόλησαν την επιστημονική κοινότητα πρώτη φορά, καθώς πολλοί είναι οι άνθρωποι ύψιστης σπουδαιότητας που επιχείρησαν να εξετάσουν τι ξεχωρίζει τις δύο κατηγορίες. Μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη, είχε γίνει πριν λίγο χρόνια, όταν ο πανεπιστημιακός καθηγητής John Hibbing διερεύνησε την οπτική συμπεριφορά εκατοντάδων έντονα πολιτικοποιημένων ενηλίκων, μέσω βίαιων και ευχάριστων οπτικών ερεθισμάτων.
Διαπίστωσε πως οι δεξιοί ήταν πιο δεκτικοί σε αρνητικά ερεθίσματα, ενώ οι αριστεροί αφιέρωναν περισσότερο χρόνο σε ευχάριστες εικόνες. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν διακεκριμένοι επιστήμονες κοινωνικών επιστημών, καταλήγοντας στην ύπαρξη διαφορών που βασίζονται στα γονίδια.
Κοινή παραδοχή, πως δεξιοί και αριστεροί είναι τόσο διαφορετικοί άνθρωποι, άρα είναι παντελώς ανούσια η όποια διαφωνία μεταξύ των, ακόμη και αν τα επιχειρήματα που παραθέτουν οι μεν και οι δε είναι πολύ ισχυρά.
Το «διαφορετικοί» όμως, δεν λέει τίποτα σε κανέναν αν δεν συνοδεύεται από συγκεκριμένους προσδιορισμούς. Κι αν θέλουμε να μείνουμε στον συσχετισμό της εξωτερικής εμφάνισης με την πολιτική ιδεολογία, το μόνο σίγουρο είναι πως οι όμορφοι άνθρωποι έχουν περισσότερες ευκαιρίες καθώς είναι γνωστό ότι η γοητεία ανοίγει πόρτες.
Ακολούθως, κάποιος που έχει προσπεράσει κατά πολύ στον δρόμο της επιτυχίας τους γύρω του, κάτοχος όμως των ίδιων σχετικά τυπικών προσόντων, θα υιοθετήσει την άποψη πως η φτώχεια ή η οικονομική άνεση είναι αποτέλεσμα καθαρά προσωπικών επιλογών.
Στην αντίπερα όχθη, οι άνθρωποι που στερούνται εξωτερικής ομορφιάς με την χρήση της αντικειμενικότητας στην έννοια, δεν θα απολαύσουν τις ίδιες ευκαιρίες και θα κατηγορούν το σύστημα, την αδικία και τον ρατσισμό.
Ξεκινά ένας φαύλος κύκλος λοιπόν όπου οι άνθρωποι που βρίσκουν περισσότερες πόρτες κλειστές, σε οποιονδήποτε τομέα, αρχίζουν να βλέπουν φταίχτες σε αόριστες έννοιες ξεφεύγοντας έτσι από την θέληση της προσωπικής προσπάθειας για πρόοδο.
Αν γυρίσουμε πίσω στα χρόνια της φοιτητικής ζωής, θα θυμηθούμε τα πολύ ρομαντικά παιδιά των αριστερών παρατάξεων που πάλευαν να αλλάξουν το σύστημα της παιδείας και τις κοκέτες του δεξιού μετώπου που έκαναν πάρτι και οργάνωναν εκδρομές, πεπεισμένοι πως η διαφθορά και η αδικία δεν θα καταπολεμηθεί ποτέ.
Χωρίς να αμφισβητεί κανείς τον ρομαντισμό των αριστερών νιάτων που επιθυμούν να φτιάξουν έναν δίκαιο κόσμο ακόμη κι αν θυσιάζουν έτσι οτιδήποτε άλλο, η εξωτερική εμφάνιση έχει συγκεκριμένη σημασία. Και είναι γεγονός πως οι άνθρωποι με δεξιές καταβολές διακρίνονται από έναν πολύ γοητευτικό αέρα εξουσίας, ασχέτως οικονομικής κατάστασης όπως υποστηρίζουν οι περισσότεροι.
Αυτό βέβαια δεν κάνει άσχημους τους αριστερούς και δεν μπορεί σίγουρα η πολιτική πεποίθηση να καθορίζει την ανατομία του προσώπου ή του σώματος- γεγονός που αποδεικνύεται αν ρίξουμε μια ματιά στο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό.
Είναι μεγάλη αλήθεια όμως, πως αυτή η αύρα που σχετίζεται απόλυτα με την οπτική που βλέπουμε τις διάφορες καταστάσεις της καθημερινότητας, παίζει τεράστιο ρόλο στον τρόπο που χαράζεται η πορεία του καθενός.
Και σε αυτή την αύρα λοιπόν που μας συνοδεύει όπου κι αν βρεθούμε, πρέπει να δώσουμε οι άνθρωποι το μεγαλύτερο βάρος, καθώς μπορεί να καλύψει οποιαδήποτε εξωτερική ατέλεια ή να εμφανίσει και αρκετές.
Καταλήγοντας, αυτό που κάνει έναν άνθρωπο όμορφο, είναι ένα υγιές σώμα, οι ενδυματολογικές επιλογές που μας κολακεύουν, ο μεστός λόγος προερχόμενος από τη συνεχή απόκτηση γνώσεων και η σκληρή προσπάθεια για εξέλιξη.
Όταν όλα αυτά αποκτηθούν σε ικανοποιητικό επίπεδο, θα διαπιστώσουμε πως ναι μεν δεν χάνουμε την πολιτική μας ταυτότητα, αλλά δεν θα είναι σίγουρα αυτό που θα μας χαρακτηρίζει.
Ούτε δεξιός, ούτε αριστερός. Ένας όμορφος άνθρωπος, αντικειμενικά και υποκειμενικά.
