Αποκαλύπτει ότι έχει τους υπολογισμούς των εμπειρογνωμόνων, σε Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον, για την εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας στις επόμενες δεκαετίες και υποστηρίζει ότι «η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ απέχουν τόσο πολύ μεταξύ τους στις υποθέσεις εργασίας και στα αποτελέσματα των υπολογισμών τους, ώστε διερωτάται κανείς εάν οι αναλύσεις τους αφορούν πραγματικά την ίδια χώρα». […]
Αποκαλύπτει ότι έχει τους υπολογισμούς των εμπειρογνωμόνων, σε Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον, για την εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας στις επόμενες δεκαετίες και υποστηρίζει ότι «η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ απέχουν τόσο πολύ μεταξύ τους στις υποθέσεις εργασίας και στα αποτελέσματα των υπολογισμών τους, ώστε διερωτάται κανείς εάν οι αναλύσεις τους αφορούν πραγματικά την ίδια χώρα».
Η εφημερίδα γράφει: «Το ότι οι Έλληνες δεν συμφώνησαν με αυτή τη συμφωνία εις βάρος τους, δεν μπορεί να εκπλήσσει κανέναν. Ο Τσίπρας χρειάζεται επιτυχίες, για να μπορεί να περάσει στον κόσμο το μεγάλο πακέτο περικοπών που μόλις υιοθέτησε. (…) Το κούρεμα χρέους θα ήταν μία τέτοια επιτυχία. Κι αν δεν μπορεί να έρθει τόσο γρήγορα όσο θα ήθελε ο Έλληνας πρωθυπουργός, μία καλή εναλλακτική λύση θα ήταν η συμμετοχή στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Στο οποίο όμως δεν μπορούν να προσχωρήσουν οι Έλληνες, εάν δεν επιβεβαιωθεί στοιχειωδώς η βιωσιμότητα του χρέους. Προϋπόθεση θα ήταν η συμφωνία όλων των εμπλεκομένων στην ανάλυση βιωσιμότητας της ΕΕ. Αλλά η συμφωνία Σόιμπλε-ΔΝΤ δεν προσφέρει στους Έλληνες καμία από τις δύο εναλλακτικές λύσεις».
Στο μεταξύ η Κομισιόν υποστηρίζει ότι με πρωτογενή πλεονάσματα τουλάχιστον 3,5% στα προσεχή οκτώ χρόνια και 2,6% κατά μέσο όρο στις επόμενες δεκαετίες το ελληνικό χρέος μειώνεται στο 50% του ΑΕΠ το 2060. Το ΔΝΤ θεωρεί ανεδαφικές τις προβλέψεις για υψηλά πλεονάσματα και βλέπει το χρέος στο 226% το 2060, εκτός αν γίνει κούρεμα χρέους.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, «το 2017 δεν είναι όπως τα προηγούμενα χρόνια, όταν το διακύβευμα ήταν να επανέλθουν εντός γραμμής οι Έλληνες με όσο το δυνατόν πιο δρακόντεια μέτρα, ώστε να αντιληφθούν και οι Ιταλοί τι τους περιμένει, αν δεν αρχίσουν επιτέλους τις μεταρρυθμίσεις. Το 2017 είναι η σούπερ εκλογική χρονιά στην Ευρώπη. Κανείς στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση -ούτε ο Σόιμπλε- δεν χρειάζεται μία επανάληψη της ελληνικής κρίσης, μετά το δημοψήφισμα του Brexit το 2016. Γι’ αυτό, ο υπουργός Οικονομικών θα προτιμούσε να κλείσει τη διαπραγμάτευση με την Αθήνα, με μία προϋπόθεση: ότι το ΔΝΤ θα παραμείνει. Και ότι μία άφεση χρέους από τους Ευρωπαίους θα γίνει το νωρίτερο μετά τις γερμανικές εκλογές, αν πρέπει οπωσδήποτε να γίνει».
