από την Ηρώ Μητρούτσικου O Σαίξπηρ χρησιμοποιούσε νεαρούς άντρες για τους γυναικείους ρόλους. Κι αυτοί οι γυναικείοι ρόλοι, σύντομα, κατά τη διάρκεια του έργου -με κάποιο πρόσχημα- μεταμφιέζονταν σε αγόρια για να επιβιώσουν, να ταξιδέψουν, να κατασκοπεύσουν κάποιον έρωτα ή να αγορεύσουν στο δικαστήριο. Σε αυτή την παράσταση με τον τόσο περίεργο τίτλο –και η οποία […]
από την Ηρώ Μητρούτσικου
O Σαίξπηρ χρησιμοποιούσε νεαρούς άντρες για τους γυναικείους ρόλους. Κι αυτοί οι γυναικείοι ρόλοι, σύντομα, κατά τη διάρκεια του έργου -με κάποιο πρόσχημα- μεταμφιέζονταν σε αγόρια για να επιβιώσουν, να ταξιδέψουν, να κατασκοπεύσουν κάποιον έρωτα ή να αγορεύσουν στο δικαστήριο. Σε αυτή την παράσταση με τον τόσο περίεργο τίτλο –και η οποία εκτυλίσσεται όλη σε έναν κήπο- τρεις γυναίκες υποδύονται άνδρες που μιλούν για γυναίκες…
“Σύντομες συνεντεύξεις με απαίσιους άνδρες’’
Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται έργο του -διεθνώς αναγνωρισμένου και ιδιαίτερα δημοφιλούς- συγγραφέα Ντ.Γουόλας στο ελληνικό θέατρο. Μια παράσταση για το sex, τους άντρες και τους τύπους αντρών, φτιαγμένη μόνο από γυναίκες. Το πάτωμα της σκηνής στρωμένο με γκαζόν, ενώ η πλάτη της με μια ιδιαίτερη φλοκάτη! Οι τρεις νεαρές ηθοποιοί, πέρα από την ερμηνεία, μοιράζονται και την σκηνοθεσία και εναλλάσσονται σε τρεις ρόλους:
-της δημοσιογράφου, η οποία παίρνει τη συνέντευξη, καθισμένη σε ένα τραπέζι κήπου,
-του συνεντευξιαζόμενου άντρα, ο οποίος, συνήθως όρθιος, μιλάει για γυναίκες γενικά ή, ενίοτε, για μια συγκεκριμένη γυναίκα
-και της γυναίκας για την οποία μιλάει, η οποία παίρνει τη θέση αγάλματος, πάνω σε λευκό βάθρο, όπως τα αγαλματίδια που είχαν οι κήποι του ‘50 (αλλά και πολύ πιο πριν).
Η Σοφ. Κικιλίντζια, η Σταυρ.Κοντοπούλου και η Ζωή Μυλωνά -με πλούσιο βιογραφικό η κάθε μια- είναι πολυεργαλεία. Στην πρώτη τους ομαδική σκηνοθεσία, πέρα απ΄το ότι υποδύονται με μεγάλη ευκολία διαφορετικούς τύπους αντρών, συγχρόνως παίζουν πιάνο, κιθάρα, ακορντεόν, κρουστά, χορεύουν και τραγουδούν. Πρόκειται για μια πολύ ζωντανή, ειλικρινή και ευχάριστη παράσταση, με χορό, παιχνίδι, πολύ ρυθμό και κάμποσο σουρεαλισμό, πάνω σε κείμενα γραμμένα με χιούμορ, τα οποία, όμως, έχουν σοβαρό υπόβαθρο. Τι γίνεται όταν κάποιος φωνάζει προεκλογικά συνθήματα τη στιγμή του οργασμού; Αυτοί που πιστεύουν ότι είναι μεγάλοι εραστές, είναι όντως, ή απλά τους “ανάβει” η ιδέα ότι πιστεύουν ότι είναι μεγάλοι εραστές; Ο εαυτούλης, ο μέγας εραστής, ο διανοούμενος φιλελεύθερος, ο δήθεν ευαίσθητος καλλιτέχνης, ο χίπης, ο περίεργος-ντροπαλός, ο κοπρολάλος, αλλά και ένας γέρος στον κήπο του γηροκομείου, ο οποίος μίσησε τον γιο του, λόγω του Οιδιπόδειου με την μάνα του. Όλους, όμως, τους άντρες τους κατατρέχει μια κοινή αγωνία: να αρέσουν… Κάθε συνέντευξη ξεκινάει με ένα τραγούδι που ερμηνεύουν υπέροχα οι τρεις ηθοποιοί και τελειώνει με μια “παράβαση” προς το κοινό (εν μέρη όπως γινόταν κατά τη διάρκεια της αρχαίας κωμωδίας).
ΤΟ ΕΡΓΟ:
Στο έργο του David Foster Wallace διακρίνεται ο ευαίσθητος και ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του. Ανεπιτήδευτος στις σκέψεις του και τα πιστεύω του, συνδυάζει το χιούμορ και τη βαθιά ανθρωπιστική φιλοσοφία. Η σχολαστική περιγραφή της ανθρώπινης συνείδησης αποκαλύπτει την ευάλωτη ύπαρξη και την αγωνία του σύγχρονου ατόμου να συμβιώνει προσποιούμενο κοινωνικούς ρόλους.
Το ομώνυμο βιβλίο γραμμένο το 1999, είναι μια συλλογή από μικρά αφηγήματα. Ψυχαναλυτικές ιστορίες ανδρών που μιλάνε κυρίως για τις γυναίκες και τους ρόλους τους στην κοινωνία. Όλοι οι «απαίσιοι» άντρες που συναντάμε, κάνουν μια εξομολόγηση αποκαλύπτοντας, ίσως και άθελα τους, τις ανασφάλειες τους. Η έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας στις ανθρώπινες σχέσεις εμποδίζει την δημιουργία διαλόγου, τα πρόσωπα εμμένουν στο μονόλογο τους. Οι ήρωες είναι ταυτόχρονα απαίσιοι και βαθύτατα ανθρώπινοι.
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:
Ο David Foster Wallace θεωρείται ένας από τους πιο επιδραστικούς και καινοτόμους Αμερικάνους συγγραφείς των τελευταίων εικοσιπέντε ετών, στη μεταμοντέρνα λογοτεχνία. Ύστερα από πολύχρονη μάχη με βαριά κλινική κατάθλιψη, το 2008 έδωσε τέλος στη ζωή του, σε ηλικία 46 ετών.
Έχει τιμηθεί μεταξύ άλλων με τα βραβεία MacArthur Fellowship, Lannan, το βραβείο Aga Khan του περιοδικού The Paris Review, κ.ά.
Το μυθιστόρημα του, “Ο Χλωμός Βασιλιάς” (The Pale King) ήταν φιναλίστ για το Βραβείο Pulitzer Λογοτεχνίας το 2012.
Βίντεο: https://www.youtube.com/channel/UCVYJI0BdPkda7pCoVEcbJRA
FΒ: https://www.facebook.com/Apaisiousandres/
Συντελεστές:
Ιδέα /σύλληψη: Ζωή Μυλωνά
Μετάφραση: Κ. Αλέξης Αλάτσης
Σκηνοθεσία-Ερμηνεία: Σοφία Μαρία Κικιλίντζια, Σταυρούλα Κοντοπούλου, Ζωή Μυλωνά
Σκηνογραφία/Σκηνικά αντικείμενα/Κοστούμια: Δήμος Κλιμενώφ
Μουσική/Ηχητικές συνθέσεις: Ζωή Μυλωνά
Φωτισμός: Βαλεντίνα Ταμιωλάκη
Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας / Β’ Σκηνή
Κεφαλληνίας 18, Κυψέλη
210 8838727
Εισιτήρια: 12, 8, 5 ευρώ
Παραστάσεις: Έως τις 13 Ιουνίου (και πιθανόν με συνέχεια του χρόνου)
