Με σκληρό τρόπο αναφέρονται στην αναγκαία κυβερνητική σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οι «53+», στο κείμενο που κατέθεσαν στην ΚΕ του κόμματος. Ειδικότερα, χαρακτηρίζουν υποχρεωτική και σε ορισμένες περιπτώσεις «οδυνηρή τη συμμαχία με τους ΑΝΕΛ, η οποία όσο διαρκέσει δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για υπαναχωρήσεις σε κρίσιμα για τη φυσιογνωμία μας ζητήματα». Σε κάθε περίπτωση, αναφέρουν, σήμερα […]
Με σκληρό τρόπο αναφέρονται στην αναγκαία κυβερνητική σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οι «53+», στο κείμενο που κατέθεσαν στην ΚΕ του κόμματος.
Ειδικότερα, χαρακτηρίζουν υποχρεωτική και σε ορισμένες περιπτώσεις «οδυνηρή τη συμμαχία με τους ΑΝΕΛ, η οποία όσο διαρκέσει δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για υπαναχωρήσεις σε κρίσιμα για τη φυσιογνωμία μας ζητήματα».
Σε κάθε περίπτωση, αναφέρουν, σήμερα πρέπει να αξιολογηθεί αυτή η συγκυβέρνηση, που πολλές φορές μετατρέπεται σε ομηρία από ένα πλήρως υπουργοποιημένο κόμμα που πιέζει για να μπλοκάρει σωρεία ριζοσπαστικών/θετικών μέτρων ή για να υιοθετηθούν συντηρητικές επιλογές.
Μάλιστα, οι «53+» προχωρούν την κριτική τους και ένα βήμα παραπέρα, κάνοντας λόγο για «παρά φύσιν συμπράξεις». Όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά: «Η αναγκαία αριστερή στροφή, ο σχεδιασμός για την επιστροφή στον δρόμο για τα κινήματα που εν πολλοίς έχει εγκαταλειφθεί, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες-τομές, που θα παιδαγωγούν και θα διαμορφώνουν συνειδήσεις, είναι ο δρόμος για τη συγκρότηση, έστω και με δυσκολίες, έστω και βασανιστικά, στέρεων και σε βάθος συμμαχιών, που θα ακυρώνουν στην πράξη δεξιόστροφες παρά φύσιν συμπράξεις».
Η εσωκομματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ διατυπώνει κριτική και για την εμπλοκή της Ιεραχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος στις πολιτικές υποθέσεις της χώρας, κάνοντας λόγο για αμηχανία της κυβέρνησης και του κόμματος μπροστά στις απαιτήσεις της ηγεσίας της Εκκλησίας.
«Στη διάρκεια αυτών των χρόνων, η κυβέρνηση εμφανίζεται διστακτική στο θέμα του χωρισμού κράτους – Εκκλησίας και έχει ανεχθεί από την ηγεσία της Εκκλησίας να παρεμβαίνει ακόμα και στο ποιος θα είναι ο αρμόδιος υπουργός», αναφέρουν οι «53», εννοώντας εμφανώς τον αποκεφαλισμό Φίλη από την κυβέρνηση.
«Η παρεμβατική και συνάμα αναχρονιστική τακτική μέρους του ηγετικού πυρήνα της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, με εξαιρέσεις είναι η αλήθεια, προκύπτει και από η στάση που κρατά στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, πρωτοστατώντας στο εθνικιστικό παραλήρημα. Φάνηκε επίσης και κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου», συμπληρώνουν.
Κρούουν των κώδωνα για όσους από την κυβέρνηση ενδεχομένως σπεύσουν να πανηγυρίσουν έξοδο από τα μνημόνια τον Αύγουστο, επισημαίνοντας προειδοποιητικά ότι «η έξοδος από τα μνημόνια, αν και ανοίγει δρόμο, δεν θα οδηγήσει αυτόματα στην ανάκτηση της κυριαρχίας κατά την άσκηση της οικονομικής πολιτικής. Η παραδοχή αυτής της πραγματικότητας είναι σημαντική, καθώς θα ήταν λάθος να δημιουργήσουμε επικοινωνιακά την αίσθηση μιας κανονικότητας, που σε κάθε περίπτωση απέχει από τη σκληρή πραγματικότητα της νεοφιλελεύθερης και αυταρχικής Ευρώπης. Η παράλογη επιτροπεία μετά την έξοδο, και έως ότου αποπληρωθεί το 75% της δανειακής βοήθειας, δεν αφήνει περιθώριο πανηγυρισμών».
Σε άλλο σημείο του κειμένου στρέφονται εναντίον του Γιάννη Μουζάλα, ασκώντας κριτική για τη μεταναστευτική πολιτική, ενώ, σε γενικότερο επίπεδο, ζητούν αύξηση του κατώτατου μισθού, με άρση της ηλικιακής διάκρισης, και προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων στην επισφάλεια.
